ေဟမာန္၀တီ စံအိမ္ေတာ္

မုိးကေအး.. ေလကတုိက္.. ခိုက္ခုိက္တုန္ေအာင္ခ်မ္းေသာ ညနက္သန္းေခါင္ၾကီးမွာ ကိုဘေအးတုိ႔မိသားစု အိပ္မရေသး... အိပ္မရလို႔ ေစာင္ျခံဳထဲမွာ ေကြးေနတယ္မထင္လုိက္ပါနဲ႔.. ဧည့္ခန္းထဲမွာ တစ္မိသားစုလံုးထုိင္ၿပီး တစ္စံုတစ္ရာကုိေၾကာက္ရြံ႕ေနတဲ့မ်က္လံုးေလးေတြနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ထားေသာ ေရွးေဟာင္း နာရီၾကီးကို ၾကည့္ေနၾကရွာသည္... နာရီၾကီးမွ တခ်ပ္ခ်ပ္ႏွင့္ေရြ႕လ်ားေနေသာ နာရီလက္တံမ်ားက မရဏမင္းရဲ႕ လက္တံမ်ားအလား သူတုိ႔အားလံုးေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကေသာအခ်ိန္ၾကီးသို႔ တေျဖးေျဖးဆြဲေခၚေနသလုိခံစားရသည္... မၾကာမွီအခ်ိန္အတြင္မွာပင္ နာရီလက္တံအတုိက ၁ ဂဏန္း.. လက္တံအရွည္က ၁၂ သို႔ျပေတာ့မည္...
ေၾကာက္လြန္းလုိ႔ အသားတဆက္ဆက္တုန္ေနေသာ သားငယ္ႏွင့္ သမီးငယ္ကို ေစာင္ႏွင့္ေထြးေပြ႕လ်က္ တုိး၍ဖက္ထားလုိက္ၿပီး ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြနဲ႔ ေအးစက္ေနေသာအခ်ိန္ကာလမွာပင္ မ်က္ႏွာတြင္ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္မ်ားက်ေနေသာ လင္ေတာ္ေမာင္ကို မျမခင္လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္.. မျမခင္ လွမ္းၾကည့္တာကို ျမင္လုိက္ရေသာ ကိုဘေအးက အားေပးေသာအေနျဖင့္ အသက္မပါစြာတစ္ခ်က္ျပံဳးျပလုိက္ၿပီး မျမခင္အနားသုိ႔လာထုိင္ကာ တိုး၍ဖက္ထားလုိက္ေလသည္.. ထုိအခ်ိန္တြင္ နာရီၾကီးမွ ေသမင္းေခၚသံၾကီးအလား.. တစ္နာရိထုိးျပီျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးသည့္အေနျဖင့္ က်ယ္ေလာင္စြာျမည္ဟီးလုိက္ေလသည္...
" ဒင္..."
ကိုဘေအးတုိ႔တအိမ္သားလံုး ဘုရားစင္မွ ဘုရားရုပ္ထုေလးကို ပင့္ေဆာင္ကာ ေရွ႕ခ်ထားၿပီးဘုရားစာကို ရြတ္ေနရံုမွတပါး အျခားဘာမွလုပ္မရ....
ထိုအခုိက္တြင္ အိမ္ေပၚတက္မွ မိန္းမၾကီးတစ္ဥိး၏ စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္ဟစ္သံၾကီး တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အိမ္ၾကီထဲတြင္ ရုတ္တရတ္ေပၚထြက္လာခဲ့ေလသည္။။။
" အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး "
ေအာ္သံၾကားၿပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ ေလွကားထိပ္မွ တစ္စံုတစ္ခုကိုတြန္းခ်လုိက္သည့္အလား.. ေလွခါးတေလွ်ာက္တဒုန္းဒုန္း အသံေပးကာ လိမ့္ဆင္းလာေလသည္....
" ဒုန္း.. ဒုန္း... ဒုန္း.... ဒုန္း... ဒုန္း.... ဒုန္း... ဒုန္း..... ဒုန္း... ဒုန္း....."
ကိုဘေအးတို႔ လွည့္မၾကည့္... ထိုအရာၾကီးမွာ ဦးေခါင္းျပတ္ၾကီးတစ္ခုမွန္း ကိုဘေအးတုိ႔အကုန္လံုးသိေသာေၾကာင့္ လွည့္မၾကည့္ရဲၾကဘဲ မိသားစုေလးေယာက္သား ဖက္ၿပီး ဘုရားစာရြတ္ေနရေလသည္... ထုိအခ်ိန္တြင္ ထုိဦးေခါင္းျပတ္ၾကီးမွ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ရယ္ေမာသံၾကီးေပၚထြက္လာေတာ့သည္...
" ဟားဟားဟားဟား.. ဟားဟားဟားဟား..."
ေၾကာက္လြန္းသျဖင့္ ငိုရန္ျပင္ေနေသာကေလးႏွစ္ေယာက္အား ပါးစပ္ကိုအသာပိတ္လ်က္ ၾကိတ္ငုိေနေသာ မျမခင္ကိုပင္ ကိုဘေအး မႏွစ္သိမ့္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ သူကိုယ္တုိင္လည္း ေၾကာက္လြန္းသျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး တဆက္ဆက္တုန္ေနေခ်ၿပီ... ထိုအခိုက္.. ျပတင္းေပါက္မ်ား အားလံုးေလတုိက္သလုိပြင့္လာၿပီး တျဖန္းျဖန္းနွင့္ဖြင့္လုိက္ပိတ္လုိက္လုပ္သံမ်ား... ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္မွ ပန္းကန္မ်ားခြက္မ်ား၏ ကြဲရွသံမ်ားႏွင့္အတူ မီးမ်ားကလည္း ဖြင့္လိုက္ပိတ္လုိက္ျဖစ္လာၾကသည္.. ထိုအခုိက္ ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ ကိုဘေအး ဂုတ္ေပၚသုိ႔ေအးစက္ေသာ ေရစက္မ်ား တေပါက္ေပါက္ က်လာေလေတာ့သည္။ ဘယ္ကက်လာေသာ ေရလဲ ဆုိတဲ့ စူးစမ္းစိတ္ေၾကာင့္ ဂုတ္မွေရစက္မ်ားကို လက္ျဖင့္သက္ခ်ကာ အေပၚသို႔ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ.... နံရံမ်က္ႏွာၾကက္တည့္တည့္တြင္ သူအား ေရမ်ားစုိရႊဲၿပီး ေဇာက္ထုိးၾကီးစုိက္ၾကည့္ေနေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိေတြ႕ျမင္လုိက္ရေသာအခါ ဘယ္လိုမွထိန္းခ်ဳပ္မထားႏုိင္ေတာ့ဘဲ.. ေအာ္လုိက္ေလေတာ့သည္....
" အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး "
ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ား၏ အစသည္ကားးးးးးးးးးးးး
ထို ေဟမာန္၀တီစံအိမ္ၾကီးတြင္ သူေဌးၾကီး ဦးေမာင္ၾကီးႏွင့္ သူေဌးကေတာ္ ေဒၚေဒ၀ီတုိ႔ ေနထုိင္ၾကေလသည္။ သူေဌးၾကီးတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံတြင္ ေဟမာန္ဆုိေသာ အသက္(၂၀)အရြယ္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလးကို သူေဌးၾကီးလင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုးက အရမ္းခ်စ္ၿပီး စံအိမ္တစ္ခုလံုးကို သမီးေလးစိတ္တုိင္းက်ျပင္ဆင္ေဆာင္ရြက္ေစၿပီး စံအိမ္နာမည္ကိုပင္ သမီးေလးနာမည္ပါေအာင္မွည့္ေခၚခဲ့ၾကေလသည္။ စံအိမ္ၾကီးတစ္ခုလံုးတြင္ စံအိမ္အမႈထမ္းငါးေယာက္ရွိၿပီး စံအိမ္နဲ႔ မနီးမေ၀းတြင္ ၀န္ထမ္းမ်ားအတြက္ သီးသန္႔အေဆာင္လုပ္ေပးကာ ေနေစသည္... ထုိစံအိမ္ၾကီးတြင္ သူေဌးၾကီးတုိ႔လင္မယားႏွင့္ သမီးငယ္ ေဟမာန္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနထုိင္လာၾကရာ.. တစ္ရက္ေသာအခါတြင္ ထုိေဟမာန္၀တီစံအိမ္ၾကီး ကံဆုိးမုိးေမွာင္က်ေသာေန႔သို႔ေရာက္ရွိလာခဲ့ေလသည္။
မုိးေတြသည္းသည္းမည္းမည္းရြာၿပီး မုိးျခိမ္းသံတခ်ိန္းခ်ိန္းျဖင့္ ေကာင္းကင္တခြင္လံုး အံု႔မိႈင္းညိဳေမာင္းကာ လွ်ပ္ႏြယ္လွ်ပ္ပန္းမ်ားက လွ်ပ္စစ္ေရာင္ျခည္တန္းမ်ားသဖြယ္ လင္းတလွည့္ မွိန္တလွည့္ျဖင့္ ျမည္ဟီးရုိက္ခတ္ေနေလေတာ့သည္။ ေလေရာ မုိးပါ အင္တုိက္အားတုိက္ ရြာသြန္းေနသျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္မွ အပင္ၾကီး အပင္ငယ္အားလံုး ေလအတုိက္တြင္ယိမ္းႏြဲ႕လႈတ္ရွားေနေလ ေတာ့သည္။ အလုပ္သမားတန္းလ်ားမွ အလုပ္သမားမ်ားကလည္း ဒီလုိမုိးထဲေလထဲအခ်ိန္အခါတြင္ အျပင္ထြက္ဖုိ႔ေနေနသာသာ ေနရာမွကို မထခ်င္ဘဲ အိပ္ေနၾကေလသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ လူရိပ္တစ္ခု စံအိမ္ျခံ၀င္းတံခါးေဘး အေစာင့္မ်ားအတြက္လုပ္ထားေသာ ရံုေလးအတြင္းမွ ထြက္ကာ ထီးတစ္လက္စြဲၿပီး တစ္ေနရာစီသုိ႔သြားေနေလသည္။ ထုိသူက တျခားမဟုတ္။ ျခံတံခါးတြင္ အေစာင့္တာ၀န္က်ေသာ ဦးတာတီးဆုိသည့္အဖုိးၾကီးျဖစ္သည္။ ဒီေန႔မွ လူက မူးရိပ္မူးရိပ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ လႈတ္လႈတ္လႈတ္လႈတ္ႏွင့္ မုိးထဲေရထဲတြင္ ထီးတစ္လက္ကုိ အႏုိင္ႏုိင္ေဆာင္းကာ အေစာင့္တန္းလ်ားသုိ႔ လာျခင္းျဖစ္သည္။
" ေဟ့.. ေမာင္တင္ ... တံခါးဖြင့္စမ္းပါအုန္း.. ေဟ့ေကာင္.. ေမာင္တင္... ထအုန္း.. ငါ့ကိုတံခါးဖြင့္ေပးၾကအုန္း... "
မိုးသံေလသံျဖင့္ မနည္းေအာ္ေခၚမွ ဦးတာတီးရဲ႕သား ေမာင္တင္ ထလာေလသည္။
" အေဖကလည္း ဘာလဲဗ်ာ.. ဒီမွာ အိပ္ေကာင္းေနတဲ့ၾကားထဲ... "
အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ ေမာင္တင္ တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္..
" ငါ ေနမေကာင္းခ်င္သလုိပဲ.. မူးရိပ္မူးရိပ္ျဖစ္ေနတယ္.. အဲဒါ ငါ့အစား ျခံ၀င္းတံခါးကို မင္းသြားေစာင့္လုိက္.. ေနာက္ေန႔မွ ငါျပန္ေစာင့္မယ္.. "
" အေဖတုိ႔ကေတာ့ လုပ္ၿပီ. ဒီေလာက္မုိးထဲေရထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေစာင့္ခုိင္းတယ္.. ဒီျခံ၀င္းတံခါးကို မေစာင့္လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး.. ဒီအခ်ိန္လူ၀င္လူထြက္လည္းမရွိေတာ့ဘူး.. ေနာက္ၿပီး ဒီလိုအခ်ိန္ ဒီလုိေန႔မ်ိဳးမွာ ဧည့္သည္လာမလာေလာက္ပါဘူး အေဖရာ... ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ေနကုန္ အိမ္ၾကီးမွာ ဟုိလုပ္ ဒီလုပ္နဲ႔ ပင္ပန္းေနၿပီ.. ေနာ္ အေဖ.. ကၽြန္ေတာ္ သူေဌးတုိ႔မထခင္ မနက္အေစာၾကီး ႏိုးပါတယ္ အေဖရ.. အဲဒီေတာ့မွ သြားေစာင့္လုိက္မယ္ေလ.. ေနာ္.. ကၽြန္ေတာ္လည္းအရမ္းအိပ္ခ်င္ေနလုိ႔ပါ.. အေဖလည္းေနမေကာင္းဘူးဆုိေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူး.. တစ္ရက္တစ္ေလပဲဗ်ာ.. ေနာက္ေန႔ အေဖေနမေကာင္းရင္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေစာင့္ေပးမယ္ေနာ္.. ဒီညေတာ့ထားလုိက္ပါအေဖရာ.."
ဦးတာတီး ခဏေတြးလုိက္ၿပီး သားေျပာတာလည္း မွန္သင့္သေလာက္မွန္သည္။ ေမာင္တင္ကလည္း ဒီအိမ္ၾကီးမွာ တစ္ေန႔လံုး ေတာက္တုိမယ္ရအလုပ္ေတြကိုလုပ္ရတာ ပင္ပန္းေနေလာက္ေရာေပါ့..
" အင္းေလ.. တစ္ရက္တစ္ေလကေတာ့ ကိစၥမရွိေလာက္ပါဘူး.. ၿပီးေရာကြာ.. ဒါေပမယ့္ မနက္ သူေဌးၾကီးတုိ႔မႏိႈးခင္ေတာ့ မင္းထမွရမယ္ေနာ္.. ဒါမွ မသိသာမွာ.. ကဲကဲ.. အိပ္ေတာ့.. ငါလည္း ေနမေကာင္းလုိ႔ နားေတာ့မယ္.. "
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဦးတာတီးအိပ္ယာ၀င္သြားသည္.. အျပင္မွာေတာ့ ေလသံမုိးသံက ဆူညံလုိ႔ေကာင္းဆဲ...
ခဏအၾကာတြင္ စံအိမ္တံခါးနားတြင္ လူရိပ္ေလးခုကို လွ်ပ္ေရာင္တစ္ခ်က္အျပက္တြင္ ေတြ႕လုိက္ရေလသည္။ သူတို႔ေလးေယာက္စလံုး မ်က္ႏွာကို စည္းထားၾကၿပီး ဓါးေတြကိုင္ထားၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူက
" ေဟ့ေကာင္ေတြ.. ဒီအိမ္ပဲဆုိတာ ေသခ်ာတယ္ေနာ္.. "
" ေသခ်ာပါတယ္ ဆရာ.. ဒီအိမ္ပါပဲ.. ခုလိုအခ်ိန္မွာသာ လႈတ္ရွားလုိက္ရင္ ဘယ္သူမွမသိဘူး.. ေကာင္ေလးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္စည္းရံုးၿပီး သူ႔အေဖေသာက္တဲ့အထဲကုိ ေဆးခတ္ခုိင္းထားတယ္.. အေစာင့္လုပ္တဲ့ သူ႔အေဖလည္း အိပ္ေနေလာက္ၿပီ.. အားလံုးအိုေကပဲ.. "
" မင္းေတာ္တယ္.. ကဲ ၀င္ၾကမယ္ေဟ့... "
မၾကာခင္ ျခံ၀င္းတံခါးကို ေက်ာ္တတ္လုိက္ၾကၿပီး ျခံ၀င္းအတြင္းသို႔ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ထုိေနာက္.. စံအိမ္ၾကီး၏ တံခါးကို ေသာ့တုျဖင့္ဖြင့္လုိက္ၾကၿပီး အတြင္းသုိ႔ ၀င္လုိက္ၾကေလသည္။ အိမ္ၾကီးအတြင္းမွာေတာ့ အျပင္က မုိးသံေလသံေတြက သူနဲ႔မဆိုင္သည့္အလား တိတ္ဆိတ္လ်က္.. ထုိ႔ေနာက္ ဓါးျမေလးေယာက္သည္ အေပၚထပ္သုိ႔ေျဖးေျဖးခ်င္းတက္သြားကာ သူေဌးၾကီးလင္မယားအိပ္စက္ေသာ အခန္းတံခါးကိုလည္း တိုးတိတ္စြာဖြင့္လုိက္ေလသည္။ ကုတင္ေပၚမွာေတာ့ သူေဌးလင္မယားသည္ နစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္လ်က္... ကုတင္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ ႏွစ္ေယာက္ ေနရာယူလုိက္ၾကၿပီး တံခါး၀တြင္ေတာ့ တစ္ေယာက္ကို အေစာင့္ထားကာ ကုတင္ေဘးမွ မီးခံေသတၱာနားတြင္ ေသာ့ဖ်က္ကၽြမ္းက်င္ေသာ ဓါးျမက ေနရာယူၿပီးသည္ႏွင့္ သူေဌးၾကီးဦးေမာင္ၾကီးပါးကို ဓါးျပားျဖင့္ ခပ္စပ္စပ္ရုိက္ကာ ႏိုးလုိက္ေလသည္။ ဦးေမာင္ၾကီးက လန္႔ႏိႈးႏိႈးခ်င္း ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖင့္ေအာ္မည္ျပဳရာတြင္ ဓါးျမတစ္ေယာက္က ဓားျဖင့္ လည္ပင္ကုိခ်ိန္လ်က္..
" ဒီမွာ ဦးေမာင္ၾကီး .. ခင္ဗ်ားေအာ္လုိ႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တစ္အိမ္လံုးကုိ က်ဳပ္တုိ႔သတ္ပစ္မယ္.. က်ဳပ္ကုိ မီးခံေသတၱာေသာ့ ေပးစမ္း."
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဒၚေဒ၀ီလည္းႏိႈးလာၿပီး ေၾကာက္လန္႔တုန္လႈတ္ေနေလေတာ့သည္။
" ဟာ ၾကာတယ္ဗ်ာ.. ေျပးဆုိ ျမန္ျမန္ေပး.. က်ဳပ္ ခင္ဗ်ား မိန္းမကိုသတ္လုိက္မွာေနာ္.. "
" ေပးပါ့မယ္ကြာ.. ေပးပါ့မယ္.. ငါ့မိန္းမနဲ႔ ငါ့သမီးကိုေတာ့ ဘာမွမလုပ္ၾကပါနဲ႔ .. "
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေခါင္းအံုးေအာက္တြင္ထားေသာ မီးခံေသတၱာေသာ့ကိုထုတ္ေပးလုိက္ေလသည္။ မီးခံေသတၱာေသာ့ကို ခုလုိလြယ္လြယ္ကူကူ ထုတ္ေပးလိမ့္မည္မထင္ေသာေၾကာင့္ ဓါးျမေခါင္းေဆာင္ သေဘာက်သြားသည္..
" ခင္ဗ်ားက လိမၼာသားပဲ... အဲလုိ သာသာယာယာထုတ္ေပးလုိက္ေတာ့ အသားမနာေတာ့ဘူးေပါ့.. ပစၥည္းဆုိတာ ပစၥည္းသခၤါရ .. လူသခၤါရ.. ဆုိတာ ခင္ဗ်ားႏွလံုးသြင္းတတ္သားပဲ... ဟားဟား.. ခင္ဗ်ား.. ေတာ္တယ္.. "
မီးခံေသတၱာပြင့္သြားေသာအခါ မီးခံေသတၱာအတြင္းမွ ေရႊေငြေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားႏွင့္ ေငြေၾကးမ်ားစြာကိုေတြ႕လုိက္ရေလသည္။ ထိုအခိုက္ ဓါးျမအားလံုးရဲ႕မ်က္လံုးထဲက ေလာဘအရိပ္အေရာင္မ်ားတလက္လက္ေတာက္လာၿပီး ဦးေမာင္ၾကီးတုိ႔လင္မယားကို တဒဂၤေမ့သြားသည္.. တံခါး၀တြင္ေနေသာ ဓါးျမ.. ဇနီးသည္နားတြင္ေနေသာဓါးျမတုိ႔မွာ မီးခံေသတၱာကိုသာ လာေရာက္ၾကည့္ရႈေနခုိက္တြင္ ဇနီးသည္လက္ကိုဆြဲကာ ဦးေမာင္ၾကီးထြက္ေျပးေတာ့သည္။.. သုိ႔ေသာ္ ကံဆုိးစြာျဖင့္ ဓါးျမတစ္ေယာက္က ျမင္သြားၿပီး ေဒၚေဒ၀ီကို ဓါးျဖင့္ လွမ္းထုိးလုိက္ေတာ့သည္...
" အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး "
ဇနီးသည္က ဦးေမာင္ၾကီးအား ေျပးရန္လက္ျပလုိက္သျဖင့္ ဦးေမာင္ၾကီးထြက္ေျပးေသာ္လည္း မလြတ္ေတာ့ေခ်။ ေနာက္က ဓါးျမတစ္ေယာက္ထပ္လုိက္လာၿပီး ေလွခါးထိပ္ေရာက္သြားေသာ ဦးေမာင္ၾကီး၏လည္ပင္းကို ဓါးျဖင့္ ေနာက္မွ လြဲခုတ္လုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ ရုတ္တရတ္ဆုိသလုိ ေခါင္းျပတ္ထြက္သြားၿပီး ဦးေခါင္းၾကီက ေလွခါးလမ္းတေလွ်ာက္ တဒုန္းဒုန္းျဖင့္ က်သြားေလသည္။
" ဒုန္း.. ဒုန္း... ဒုန္း.... ဒုန္း... ဒုန္း.... ဒုန္း... ဒုန္း..... ဒုန္း... ဒုန္း....."
ေလွခါးထိပ္အခန္းထဲတြင္ေနေသာ ေဟမာန္က အျပင္မွ အသံမ်ားကိုၾကား၍ ထြက္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ မိဘမ်ား၏ေသြးပ်က္ဖြယ္ျမင္ကြင္းကို ျမင္လုိက္ရၿပီး ေၾကာက္အားလန္႔အားျဖင့္ ေျပးေတာ့သည္။ ဓါးျမမ်ားမွလည္း မထူးေတာ့.. အကုန္သတ္မွ ရမည္ဟုသေဘာေပါက္လုိက္ၾကၿပီး ေဟမာန္ေနာက္မွ တရၾကမ္းေျပးလုိက္လာၾကေလသည္။ ေျပးမိေျပးရာေျပးလာမိေတာ့ အလုပ္သမားတန္းလ်ားဘက္မဟုတ္ဘဲ အိမ္ေနာက္ဘက္ ေရကန္ၾကီးရွိရာသုိေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ အိမ္၏ ေဘးဘယ္ညာမွ လုိက္လာၾကေသာဓါးျမမ်ားလက္မွမလြတ္မွန္းသိေသာ ေဟမာန္တစ္ေယာက္ ေရကန္ထဲဆင္းကာ ပုန္းရန္ အၾကံရလုိက္သည္။ အၾကံအတုိင္း ေရကန္ထဲဆင္းကာပုန္းေနလုိက္ရာ မၾကာမွီမွာပင္ ေဟမာန္ပုန္းေနေသာေရကန္အနားသို ဓါးျမမ်ားေရာက္လာၾကေလသည္။
" ရွာစမ္းကြာ..ေတြ႕ေအာင္ရွာၾကစမ္း.. ေတြ႕ရင္အေသသတ္ပစ္.. ဒီကိစၥ ေပၚလုိ႔မျဖစ္ဘူး.. "
ဓါးျမေခါင္းေဆာင္က ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေရကန္အနီးတစ္၀ုိက္တြင္ လုိက္ရွာေနေလသည္။။ခဏၾကာေသာ ေရကန္နား ရႊံထဲမွ ေျခရာတစ္ခုကိုေတြ႕လုိက္သည္။ ေျခရာ၏ ဦးတည္ခ်က္က ေရကန္ထဲ၊ကိုပင္... ဓါးျမေခါင္းေဆာင္က ျပံဳးလုိက္ၿပီး က်န္သူမ်ားကို တစ္စံုတစ္ရာ တုိးတုိးကပ္ေျပာလုိက္ၿပီး ထိုေနရာမွထြက္သြားၾကသည္.. ထုိအျဖစ္ကို ကန္ထဲမွျမင္လုုိက္ရေသာ ေဟမာန္က ဓါးျမမ်ားျပန္သြား၊ၿပီး အထင္ႏွင့္ ေရကန္ေပၚတက္ရန္ ၾကိဳးစားလုိက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မည္သည့္အခ်ိန္က အနားသို႔ေရာက္လာမွန္းမသိ.. ဓါးျမေခါင္းေဆာင္က ေဟမာန္ေခါင္းကို ေရထဲနစ္သတ္ေလေတာ့သည္.. ေဟမာန္ ရံုးကန္ေသာ္လည္း အားမတန္သျဖင့္ ေရနစ္သတ္ခံလုိက္ရေလသည္။ ေဟမာန္ ရုပ္အေလာင္းကိုၾကည့္ၿပိး ဓါးျမေခါင္းေဆာင္က ဟားတုိက္ ရယ္ေမာလုိက္ေလေတာ့သည္။။။
" ဟားဟားဟားဟား.."
အားလံုးကိစၥရွင္းၿပီး နာရီကုိအမွတ္တမဲ့ ၾကည့္လုိက္မိေတာ့ ည တစ္နာရီ တိတိ... ေစာေစာက ေဟမာန္၀တီစံအိမ္ေတာ္ေပၚတြင္ သတ္ခဲ့ျဖတ္ခဲ့ၾကေသာ ဓါးျမေတြအကုန္လံုး လူတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ရုိေသစြာရပ္လ်က္.. ထုိလူမွ...
" ဟားဟားဟား... မင္းမဆုိးဘူး.. ႏိုင္စုိးး လက္စလက္န ေဖ်ာက္တတ္သားပဲ.. ဒီအိမ္ၾကီးကို ၀င္စီးခဲ့တဲ့ကိစၥမွာ မီးခံေသတၱာထဲကေ၀စုေတြမင္းနဲ႔ မင္းတပည့္ေတြ အကုန္ယူလုိက္ၾက... "
" ဟင္.. ဒါဆုိ ဆရာ့အတြက္ကေရာ... "
" ဟားဟားဟား.. ငါ့အတြက္က ဒီစံအိမ္ၾကီးတစ္ခုလံုးပုိင္ေနမွေတာ့ ဘာလုိအုန္းမလဲကြာ... ငါက ဦးတာတီးရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာေဆြမ်ိဳးေလ... ဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူးဆုိမွေတာ့ ဘာလုိအုန္းမလဲ.. ဒီလူၾကီးက သူ႔သမီးမွသူ႔သမီး.. ေလာကမွာ သူ႔သမီးတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ လူထင္တာကြ... ငါ့ကိုေတာင္အိမ္မွာေခၚထားတာမဟုတ္ဘူး.. ေနာက္ၿပီး ငါ့ကုိသူတုိ႔တစ္မိသားစုလံုးက ႏွိမ္တယ္ေလ..ဟားဟားဟား.. ခုေတာ့ အားလံုးေသၿပီ.. ေကာင္းတာေပါ့ကြာ.. မင္းတုိ႔လည္း ရသင့္တာေတြယူၿပီးလစ္ေတာ့.. ငါလည္း ဟန္မပ်က္ျပန္ေနုလုိက္အုန္းမယ္... ကဲ .. သြားၾကေတာ့.."
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ.. ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သြားၿပီ.."
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဓါးျမေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ က်န္သူ႔တပည့္မ်ားထြက္သြားၾကေတာ့သည္.. လူတစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ေလသည္။ ထိုသူက တျခားမဟုတ္.. ဦးေမာင္ၾကီး၏ တစ္ဦးတည္းေသာတူ ကိုဘေအးပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ သူကေတာ့တစ္ဦးတည္းေက်နပ္ၿပီး တစ္စံုတစ္ခုကိုစဥ္းစားမိၿပီး ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာလုိက္ေလသည္။
" ဟားဟားဟားဟား... "
သူစဥ္းစားမိေသာအရာမွာ ဦးေမာင္ၾကီးတုိ႔ မ်ိဳးရုိးစဥ္ဆက္အေလ်ာက္ထိန္းသိမ္းလာသည့္ စိန္ထုတ္ၾကီးအေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေစာေစာက မီးခံေသတၱာမွ ရလာေသာပစၥည္းမ်ားထဲတြင္ ထုိစိန္ထုတ္မပါ.. ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးေမာင္ၾကီးအိမ္တြင္ တစ္ေနရာရာတြင္ ဖြက္ထားၿပီး ထုိအိမ္ၾကီးကို သူပုိင္ဆုိင္ပါမွ ေအးေအးေဆးေဆးရွာေဖြသံုးစြဲေတာ့မည္ဟု ေတြးၿပီး သေဘာက်သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ဓါးျမမ်ားကေတာ့ မီးခံေသတၱာထဲမွရေသာ ပစၥည္းမ်ားကို အကုန္ေပးလုိက္သျဖင့္ သေဘာေကာင္းေသာလူၾကီးဟုေတြးေတာေနမိေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ ကိုဘေအးကေတာ့ မီးခံေသတၱာထဲက ပမာဏထက္ဆယ္ဆမကေသာ စိန္ထုတ္ၾကီးကုိ မ်က္လံုးထဲမွာျမင္ေယာင္လ်က္ ရယ္ေမာေနျခင္းျဖစ္သည္။
ေနာက္ရက္တြင္ မိသားစုေရွ႕ေနၾကီးမွ ဦးေမာင္ၾကီးတုိ႔မိသားစု ေသဆံုးသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အေမြဆက္ခံရာတြင္ သမီးျဖစ္သူကို ထုိေဟမာန္၀တီစံအိမ္ေတာ္ၾကီးကိုေပးခဲ့ေၾကာင္း.. အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ သမီးျဖစ္သူအိမ္ေထာင္မျပဳခင္..သားသမီးမရခင္ ကြယ္လြန္သြားေသာအခါမွ ေဆြမ်ိဳးထဲမွ ေသြးခ်င္းနီးသည့္ ကုိဘေအးကို ေဟမာန္၀တီစံအိမ္ၾကီးကို အေမြအျဖစ္ရယူထိန္းသိမ္းပါရန္ ဦးေမာင္ၾကီး၏ေသတမ္းစာတြင္ေဖာ္ျပခဲ့ပါေၾကာင္း လာေရာက္ေျပာၾကားၿပီး စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ားျဖင့္လြဲေျပာင္းယူေစသည္။ အမွန္စစ္စစ္ ထိုေသတမ္းစာကို ကိုဘေအးကခိုးယူဖတ္ရႈၿပီးျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုကဲ့သုိ ရာဇ၀တ္မႈၾကီးကို ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခုေရွ႕ေနၾကီးဖတ္ၾကားမွ သိရဟန္ေဆာင္ကာ ဦးေမာင္ၾကီးကို အလြန္တရာေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ ဦးေမာင္ၾကီးက သူေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ေၾကာင္း ငိုယုိေျပာၾကားခဲ့ေလသည္။ ဒီလုိနွင့္ ထုိအိမ္ၾကီးေပၚသုိ႔ ကိုဘေအးႏွင့္ သူရဲ႕မိသားစု ေရာက္ရွိလာေလေတာ့သည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အလုပ္သမားမ်ားကို နာမည္မ်ားႏႈတ္ဆက္ေစၿပီး အခန္းမ်ားကိုလုိက္လံျပသေစသည္။ စံအိမ္ေတာ္ၾကီးဆုိေသာ္လည္း အိပ္ခန္းေတြအမ်ားၾကီး မရွိဘဲ ယခင္သူေဌးၾကီးဦးေမာင္ၾကီးတုိ႔လင္မယားအိပ္တဲ့အခန္း၊ သူတုိ႔သမီး ေဟမာန္ အိ္ပ္တဲ့အခန္းႏွင့္ ဧည့္သည္မ်ားလာေရာက္ တည္းခိုပါက တည္းခုိႏိုင္ရန္ အိပ္ခန္းတစ္ခန္းစသည္ျဖင့္ အိပ္ခန္း၃ခန္းသာ ရွိေလသည္။ ကုိဘေအးတို႔မိသားစုသည္ စေရာက္သည့္ေန႔မွာပင္ သူေဌးၾကီးလင္မယားအိပ္စက္ေသာအိပ္ခန္းတြင္သြားေရာက္အိပ္စက္ေလသည္။ ေရာက္စညက ပစၥည္းေတြေရြ႕ရသျဖင့္ ေမာေမာပန္းပန္းႏွင့္ တမိသားစုလံုး အိပ္ေပ်ာ္ေနသျဖင့္ ဘာမွမသိလုိက္ေခ်း သုိ႔ေသာ္မနက္မုိးလင္းေသာအခ်ိန္ တစ္မိသားစုလံုး ကုတင္ေအာက္ေရာက္ေနေလသည္။
" ကုိဘေအး.ကိုဘေအး.. ထၾကည့္ပါအုနး္.. ကၽြန္မတို႔ညက ဒီကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေနတာေလ.. အခု အကုန္လံုးေအာက္ကိုေရာက္ကုန္ပါလား.. အအိပ္ၾကမ္းလုိ႔ တစ္ေယာက္ေလာက္ျပဳတ္က်ရင္ေတာင္ အသံၾကားၿပီး ကၽြန္မႏိုးမွာပဲ.. ခုေတာ့ အားလံုးသိေတာင္မသိလုိက္ရဘဲ ကုတင္ေအာက္ေရာက္ေနတယ္.. မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္.. ဒီအိမ္ကိုၾကည့္လုပ္ၾကအုန္း... "
လင္ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ကိုဘေအးကို ပုတ္ႏိုးၿပီး မျမခင္ေျပာလုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ ကိုဘေအးႏိုးလာၿပီး
" ေအး ဟုတ္တယ္ကြ.. ဒါေပမယ့္ ဘာမွအစြဲအလမ္းမထားပါနဲ႔ကြာ.. ေနာက္ရက္ေတြေစာင့္ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့.. ကဲ.. မနက္မုိးလင္းၿပီဆုိေတာ့ မနက္စာေလးဘာေလး စားၿပီး ျခံထဲေလွ်ာက္ၾကည့္ရေအာင္.. ကဲ ကေလးေတြကို ႏိႈးေတာ့.. "
ကိုဘေအးစကားကို အျမဲတမ္းနားေထာင္ခဲ့သည္ မျမခင္မွာ ယခုတစ္ခါတြင္လည္း စိတ္ထဲတြင္ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေသာ္လည္း လင္ေယာက်ၤားေျပာသည့္အတုိင္း ေမ့ပစ္လုိက္ၿပီးကေလးမ်ားကို ႏိႈးလုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မနက္စာ စားၾကၿပီး ျခံပတ္ပတ္လည္ လုိက္လံၾကည့္ရႈၾကေလသည္။ အလုပ္သမားမ်ားကလည္း ပုိင္ရွင္သစ္မိသားစုကို လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလသည္။ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ စကားေျပာေနစဥ္ ကုိဘေအး၏သားႏွင့္သမီးသည္ ေဆာ့ကစားရင္း ေနာက္ေဘးမွ ကန္ၾကီးနားသို႔ေရာက္လာေလသည္။ ကိုဘေအး၏သားေလးနာမည္မွာ ေမာင္ပို္င္ထက္ျဖစ္ၿပီး အသက္ ၁၀ ႏွစ္ ျဖစ္ကာ သမီးေလးနာမည္မွာ အိတံုျဖစ္ၿပီးအသက္ ၉ႏွစ္မွ်သာျဖစ္ေသးသည္။ ေရကန္အနားသို႔ေရာက္ေသာအခါ အိတံုေလးက
" ကိုကို ဟုိမွာ အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္ သမီးတုိ႔ကုိလွမ္းေခၚေနတယ္... သြားၾကရေအာင္... "
" ေအး.. ဟုတ္တယ္ဟ.. သြားၾကမယ္ေလ.. "
ကေလးႏွစ္ေယာက္သြားမည္ၾကံေနစဥ္ မိခင္ျဖစ္သူ မျမခင္၏ေခၚသံကို သဲ့သဲ့ၾကားလုိက္ေလသည္။
" သားေရ.. ပုိင္ထက္.. သမီးေလး အိတံုေရ... "
" ေဟာ.. ညီမေလး ေမေမေခၚေနၿပီ.. ေနာက္မွအဲဒီမမဆီသြားေတာ့မယ္.. ခုေတာ့ ေမေမစိတ္ပူေနလိမ့္မယ္.. ျပန္ၾကရေအာင္.. "
အိတံုေလးကေတာ့ ေနာက္သုိ႔လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ရင္း တစ္စံုတစ္ရာကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္လ်က္...
မျမခင္နဲ႔ေတြ႕ေသာအခါ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ေမးလုိက္သည္။
" သားနဲ႔သမီး.. ဘယ္ေတြေလွ်ာက္သြားေနၾကတာလဲ.. "
" ေမေမ.. ေမေမ.. သားတုိ႔ေနာက္ေဘးက ေရကန္နားမွာ မမတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕တယ္.. သူက သားတုိ႔ကိုလွမ္းေခၚေနတာ.. သားတုိ႔သြားမလုိ႔လုပ္တုန္း ေမေမေခၚသံၾကားလုိ႔ ျပန္ေျပးလာတာ.. "
" ေအာ္.. ျခံထဲက အလုပ္သမားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္မွာေပါ့.. သားနဲ႔သမီး ေမေမေသခ်ာမွာမယ္ေနာ္.. ေနာက္ အဲဒီကန္နားမသြားနဲ႔... ကန္ထဲျပဳတ္က်လိမ့္မယ္.. ၾကားလား.."
" ဟုတ္ကဲ့ေမေမ.. "
သားနဲ႔သမီးက မျမခင္ရဲ႕ဘ၀ပင္.. ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ကိုဘေအးက နာမည္ေအးသေလာက္ အရက္ေသာက္ ဖဲရုိက္ ေလာင္းကစားအလုပ္လုပ္ေနေပမယ့္ မိန္းမႏွင့္ကေလးကိုေတာ့ ခ်စ္ရွာသည္။ ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ပင္ ဒီစံအိမ္ၾကီးထဲသုိ႔ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ အလုပ္သမားမ်ားမွ ထုိစံအိမ္ၾကီးေပၚတြင္ ယခင္သူေဌးၾကီး ဦးေမာင္ၾကီး၊ သူေဌးကေတာ္ ေဒၚေဒ၀ီႏွင့္ သူ၏သမီး ေဟမာန္တို႔ကို မၾကာခဏျမင္ရေၾကာင္း အသံထြက္လာသည္။ ထုိစကားသံမ်ားကို ကိုဘေအးက မၾကိဳက္.. မၾကိဳက္ရသည့္အေၾကာင္းက ျမင္ရသည္ဘာညာဆုိၿပီး ေနာက္ထပ္စံုစမ္းလာၾကမည္ကို စုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္.. ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး အလုပ္သမားမ်ားကို အျပစ္ရွာကာ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ အလုပ္ထုတ္ပစ္လုိက္ေတာ့သည္။ ကိုဘေအး ဘာေတြျဖစ္ေနသည္ကို မျမခင္မသိ။ ခုရက္ပိုင္းအတြင္း အရင္ကထက္ေဒါသေတြပုိထြက္ေနကာ အရက္ေတြအလြန္အကၽြံေသာက္ေနတတ္ေလသည္။ မၾကာခင္ ရက္အတြင္းမွာပင္ ေဟမာန္၀တီစံအိမ္ေတာ္ၾကီးတြင္ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ေခ်။
" ေမေမ.. ေဖေဖဘာလုိ႔ ဟိုဦးၾကီးတုိ အစ္မၾကီးတုိ႔ကုိျပန္လြတ္လုိက္တာလဲဟင္.. ခုဆို သားတုိ႔အရမ္းပ်င္းတာပဲ.. သားတုိ႔နဲ႔ေဆာ့ေပးမယ့္ လူေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူး... ေဖေဖလည္း ခုတေလာအရက္ေတြအရမ္းေသာက္တာပဲ.. သားတုိ႔ကိုမခ်စ္ေတာ့သလုိပဲေနာ္.."
" မဟုတ္ပါဘူး သားရယ္.. သားေဖေဖက အလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ စိတ္ရႈတ္ေနလုိ႔ပါ.. သားေဖေဖကို အျပစ္မတင္ပါနဲ႔.. သားတုိ႔ပ်င္းရင္ ေမေမကစားေပးမွာေပါ့... "
" ေအာ္ သမီး ေမေမကိုေျပာစရာရွိတယ္.. ေမေမတို႔အခန္းထဲက အဖြားၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ အဖုိးၾကီးတစ္ေယာက္ ထြက္ထြက္လာတာကို သမီးေတြ႕တယ္ေမေမ... "
" သမီးရယ္.. သမီးတုိ႔စိတ္ထင္ေနတာျဖစ္မွာပါ.. ဒီအိမ္ထဲမွာ ေမေမတုိ႔မိသားစုအျပင္ ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး.. သမီးရဲ႕.. ကဲကဲ. စာသြားက်က္ၾကေတာ့ေနာ္.. ေမေမလည္းလုပ္စရာရွိတာေလးေတြလုပ္ေတာ့မယ္.. "
ကေလးမ်ားမေၾကာက္ေအာင္သာ ေျပာေနရေသာ္လည္း ထုိပံုရိပ္မ်ားကုိ ကေလးမ်ားသာမက မိမိကို္ယ္တုိင္ပါ ျမင္ေတြ႕ဖူးသျဖင့္ ကေလးမ်ားအတြက္စုိးရိမ္သြားၿပီး ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ကိုဘေအးကို အသိေပးအေၾကာင္းၾကားသင့္သည္ဟု ယူဆလ်က္ ကိုဘေအးရွိရာသုိ မျမခင္လာခဲ့လုိက္သည္။
" ကိုဘေအး.. ကၽြန္မ ဒီအိမ္ၾကီးထဲမွာေနရတာ စိတ္မသန္႔သလိုၾကီး.. ၿပီးေတာ့ ေနရာတုိင္းကေန မ်က္လံုးေတြနဲ႔ လုိက္ၾကည့္ေနသလိုခံစားရတယ္... "
" မင္းကလည္းကြာ.. စိတ္ထင္တာ စိတ္ေျခာက္ျခားတာ ျဖစ္မွာပါ... ဘာမွမရွိပါဘူး... "
" မဟုတ္ဘူး ကိုဘေအး.. ကၽြန္မေသခ်ာသိေနတယ္.. ရွင့္ဦးေလးတုိ႔မိသားစု ဒီအိမ္ၾကီးကေန မကၽြတ္မလြတ္ဘူးဆုိတာ ေသခ်ာသေလာက္ပဲ... ဟုိေန႔က ကၽြန္မအခန္းကိုအလာ အခန္းထဲကေန ရွင့္ဦးေလးနဲ႔အေဒၚထြက္လာတာ ျမင္လုိက္ရၿပီး.. မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ေပ်ာက္သြားတယ္... ကၽြန္မတင္မဟုတ္ဘူး.. သားနဲ႔သမီးလည္း ျမင္လုိ႔ သူတုိ႔မေၾကာက္ေအာင္ မနည္းေျပာထားရတယ္.. ညညဆုိရင္လည္း ရွင္ကသာအိပ္ေနတာ.. ညတစ္နာရီေလာက္မွ.. မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္ေအာ္သံေတြ.. ေလွခါးေပၚက တစ္ခုခုျပဳတ္က်သံေတြ၊ ရယ္သံၾကီးေတြ၊ အိုးခြက္ပန္းကန္ကြဲသံေတြ အက်ယ္ၾကီးၾကားရတယ္.. ကၽြန္မျဖင့္ ေၾကာက္လုိက္တာ အရမ္းပဲ.. ပထမေတာ့ စိတ္ထင္တာပဲဆုိၿပီး မေျပာေသးတာ.. ေနာက္ၾကားရဖန္မ်ားလာမွ အခုေျပာျပတာ.. ဒီအိမ္ၾကီးမွာ ေနရတာ ကၽြန္မေၾကာက္တယ္.. ေနာက္ၿပီးသားနဲ႔သမီးကိုလည္း စိတ္မခ်ဘူး.. ကၽြန္မတုိ႔အိမ္ေျပာင္းၾကရေအာင္ေနာ္.. "
" တိတ္စမ္း.. ငါ့ကို တျခားအေၾကာင္းေျပာ.. အိမ္ေျပာင္းတဲ့အေၾကာင္းမေျပာနဲ႔.. "
ဆုိၿပီးထထြက္သြားေလသည္။ မျမခင္ကေတာ့ လင္ေယာက်ၤားေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း နားမလည္ႏုိင္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ခ်လုိက္မိေလေတာ့သည္။
by သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ - ေပတေလာကသားမ်ားအေၾကာင္း 

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။