လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၀ နွစ္ေလာက္ကေပါ။က်ေတာ္တို့ေနတာကတာေမြေမတၲာညြန့္ရပ္ကြက္ပါ။ခုေတာတိုက္ျကီးေတြျဖစ္ကုန္ပါျပီ။လမ္းရဲ႔ထိပ္တ ဖက္မွာေဗဒါကန္ျကီး ျပီးေတာ့အဲ႔ဒီေဘးမွာကဘုန္ျကီေက်ာင္း ။လမ္းရဲ႔ဟိုဘက္ထိပ္မွာဆိုမီးရထားလမ္းေပါ့။က်ေတာ္တို့လမ္းလယ္ေလာက္မွာဦးေသာင္းမုန့္ဆိုင္ရွိတယ္။က်ေတာ္တို့အိမ
က်ေဟတာ္တု့အိမ္က လမးလယ္ေလာက္မွာပါ။ေျပာခ်င္တာက မိရထားလမ္းအေျကာင္း။လူျကီးေတြ ေျပာတာကေတာ အဲ႔ ဒီမီးရထားလမ္းက၁နွစ္တခါလူလဲတယ္တဲ႔။က်ေတာ္တို့ကငယ္ေသးေတာ့လူလဲတယ္ဆိုတာနားမလည္ဘူး။အဲ႔ေမ့လို့ က်ေတာ္တို့ရပ္ကြက္နဲ႔မီးရထားလမ္းျကားမွာေရေျမာင္းရွိတယ္။၄ ေပေလာက္ပဲက်ယ္ေတာ့သစ္သားတံတားထိုးထားတာေပါ့။တံတားကလဲခ်ိနဲ႔နဲ႔ပါပဲ။ျဖစ္ပံုကဒီလိုဗ် နစ္တိုင္းတန္ေဆာင္မုန္းလေရာက္ ရငတေယာ္မဟုတ္တေယာက္ေသတာပဲ
တခ်ို့ကရထားတိုက္ျပီးေသတယ္။တခိို့က ေရနစ္ျပီးေသတယ္။ပံုမွန္ဆိုအဲ႔ဒီေျမာင္းကက်ည္းက်ည္းေလးပါ။တန္ေဆာင္မုန္းလ ဆန္းရင္အဲ႔ဒီလမ္းဘက္ကေအာ္သံျကားရတယ္။လူတေယာက္ေသျပီးရင္ျငိမ္သြားေရာ။က်ေတာ္တို့လမ္းထဲမွာဦးဆိုင္ ဆိုတဲ႔အထက္လမ္းဆရာတေယာက္ရွိတယ္။သူက မိရိုးဖလာအစၶလမ္။သူကဗုဒၶဘာသာေျပာင္းျပီမွဆရာျဖစ္လာတာ။သမထ တန္ခိုးေပါ့။သူကရွမ္းသိုင္းကိုဆရာတဆူဗ်။တေန့သူ့တပည့္တေယာက္ကေျပာတယ္ ဆရာ က်ေတာ္ ဒီမွာမေစာင့္ခ်င္ဘူးတဲ႔။သူကလူေအးျကီပါ။သူက တရက္လဲမဟုတ္ နစ္ရက္လဲမဟုတ္ေျပာေနေတာ့ဆရာဆိုင္ကေခါ္ေမးတယ္ ေမာင္ေအးမင္းဘာဆိုလိုတာလဲဆိုေတာ့မွေသခ်ာေျပာတာ။သူလြန္ခဲ႔တဲ႔တပတ္ကအိမ္ျပန္လာေတာ့အေစာင့္သရဲနဲ႔ေတြ႔ခဲ႔တယ္တဲ႔။သူကမင္းငါ့ေနရာလာကမဲ႕လူတဲ႔။အင္းအခုထဲကျပင္ထားလို့ေျပာတယ္တဲ႔။အဲ႔ဒီမွာပဲပြဲျကီးပြဲေကာင္းစေတာ့တာ
ဆရာဆိုင္ကငါဒီေန့အဲ႔ဒီေကာင္ဆီသြားမယ္။ငါကသနားလို့ေပးေနတာကိုဒင္းကေစာဒကတက္ျပီးငါ့တပည့္နဲ႔မွလဲမယ္ေျပာရဲတယ္ဆိုျပီး အဲ႔ဒီညမွာသူ သြားတာေပါ့။သူ့တပည့္ေတြကလဲေခသူတေယာက္မွမပါဘူး။အကုန္လံုးသိုင္းတုတ္ကိုယ္စီနဲ႔လိုက္ခ်သြားျကတာ။ဆရာဆိုင္ကလူခ်စ္လူခင္ေပါေတာ့လမ္းလူျႀကီးကအစပါတာေပါ့။ဆရာကတံတားေရာက္တာနဲ႔ဘယ္သူမွငါ့အမိန့္မရပဲတံတားေပါတက္မလာနဲ႔လို့ေျပာျပီးထြက္သြားတယ္။သူအင္းစြဲတယ္ ျပီးေတာ့ သရဲကိုေခါတယ္။ အားပါးပါး ေရထဲ ကေကင္ျကီးကနဲတဲ႔ေကာင္မဟုတ္ဘူး။ ၁၀ ေပေလာက္ကိုရွိမယ္။အကုန္လံုးေတြ့တယ္။ဆရာဆိုငါသရဲနွင္နည္းေလးလဲအွတ္ထားျကပါဦး။ဆရာကမင္းအခုေတာင္ဒီဘ္ုဘဝမ်ိုးမွာေတာင္ေနာင္တ အရေသးရင္ငါ့အဆိုးမဆိုမဲ႔ဆိုျပီးေတာ့ေျပာတယ္။ဒင္းက ေရခဲက ေနတခုခုျပန္ေျပာေနသလ္ုပဲ။ဘာမွန္းေတာ့မသိဘူး။ေနာက္ေတာ့ဆရာက ေကာင္းျပီျထစ္ေစရမယ္ မသ္းသြားေတာ့လ္ုါေျပာလိုက္တာ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္သြားပါေလေရာ။အဲ႔ဒီေနာက္ေတာ့ဆရာက အားလံုးျပန္ျကေတာ့အိုးခ်ုပ္ျပီဆိုေတာ့မွလူေတြလဲအုပ္စု လိုက္ ျပန္သြားျကနာေပါ့။မျပန္တာကဆရာ သူကေတာ္ေတာ္ေလးျကာေအာင္ေနျပီးမွ တပာ့္ေတြနဲ႔ျပန္တာ။ဆရာ့အိမ္ေရာက္ေတာ့ဆရာက
အဝတ္လဲျပီးဘုန္းျကီးေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းကပ္ အလႈေပးဖိုေလ်ာက္
ေနာက္ေန့က်ေတာ့တရားေဟာ။အဲ႔ ဒီ ေနာက္ပ္ုင္းမွာဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
ခုေတာ့ဆဆိုင္လဲ မရွိေတာ့ပါဘူး။က်ေတာ္အဲ႔ဒီအခ်ိန္က ဆရာ့ရဲ႔ တပည့္တေယာက္ပါ။က်ေတာ့အေဖ က်ေတာ့ဦးေလး အားလံုးဆရာတပည့္ေတြျကီးပဲ။အဲ႔ဒါေျကာင့္က်ေတာ္အားလံုးကိုသိေနတာေပါ့။က်ေတာ္လဲဆရာ့ပညာေတြကိုမရ လိုက္ပါဘူး။က်ေတာ့ဦးေလးတေယာက္ေတာ့ေကာင္းေကာင္းရ လိုက္တယ္။ က်ေတာ့ရဲ႔စာအေရးအသားမေကာင္းလို့ အကိုလိုအပ္သလိုျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္နိင္ ပါတယ္။အဲ႔ဒီသရဲအေျကာင္းက်န္ေသးတယ္။က်ေတာ္ေျပာသလို ဆရာ သရဲနဲ႔စကားေျပာတယ္ဆိုတာေလ။သူရဲကဆရာ့ပညာကိုစမ္တာမနိုင္ေတာ့မွသူအတြက္လြတ္ေျျမာက္ေအာင္အကူအညီေတာင္းသြားတာပါ။ေနာက္ျပီးေတာလဲဆရာ့ဆီကေျပာျပခ်က္ေတြကိုအကို့ကိုေျပာျပပါဦးမယ္။
ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕)
ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ်
မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း
ေစတနာတစ္ခုပါ....။
No comments:
Post a Comment