အေရးတယူဆက္ဆံသူ မရွိလို ့အားငယ္လာတတ္တာဟာ အနီးမွာရွိသူေတြကို မျမင္ဘဲ၊ အေ၀းမွာရွိသူမ်ားကို မွန္းေမွ်ာ္ျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ ့သေဘာသဘာ၀အရ ျဖစ္သင့္တာထက္ ျဖစ္ခ်င္တာကို ဦးစားေပးလြန္းတာေၾကာင့္ပါ။
အားငယ္တတ္သူေတြဟာ အထီးက်န္တာကေန စတာပဲ။ အထီးက်န္တတ္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ့္ခံယူခ်က္က ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာနဲ ့ သဟဇာတ မျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ေယာက္တည္းေနရင္း က ျဖစ္သြားတာပါ။
အမွန္တကယ္က သူတစ္ပါး ခံစားခ်က္ကို လစ္လ်ဴရွုတာေၾကာင့္လည္း ပါတာေပါ့။ ကိုယ္က ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ရွိေပမယ့္၊ အျခားသူအတြက့္ ျဖစ္သင့္တာေလးတစ္ခုေတာ့ လုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။ ေမတၱာဟာ အသြားအျပန္ရွိတာေတာ့ ယုံတယ္မလား။
ေမတၱာ မထားနိုင္ၾကလုိ ့အထီးက်န္တာေတြ၊ အားငယ္တာေတြ ျဖစ္လာတာပါ။ ေလာကမွာ အေပါဆုံးအရာက ေမတၱာတရားပါ။ေနရာတိုင္းမွာ ေမတၱာတရားကို ရွာလို ့ရနိုင္တယ္။ သို ့ေသာ္ ကိုယ့္ေမတၱာေတာ့ အရင္းျပဳရပါမယ္။
ေလာကၾကီးက ကိုယ္ေပးသေလာက္ ကိုယ့္ကို ျပန္ေပးတယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးမွာပါ။ ကိုယ့္မေပးလို ့ကိုယ္မရတာဘဲ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ အထီးက်န္ျခင္း၊ အားငယ္ျခင္း မျဖစ္ရေအာင္ သူမ်ားရဲ့ အထီးက်န္ျခင္း၊ အားငယ္ျခင္းကို မိမိက ျဖည့္ဆီးပါ၀င္ေပးလိုက္ေပါ့။
ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။
No comments:
Post a Comment