စြဲငင္စြာအူလုိက္ေသာ ေခြးအူသံသည္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ညအခ်ိန္ကုိေဖာက္ခြဲလုိက္ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ရြာေတာင္ပိုင္းမွေအာ္သံနွင့္အတူ လူအမ်ားမီးဒုတ္မ်ား
လက္နက္မ်ားကိုစြဲကိုင္ကာ သူၾကီးအိမ္ေရွ႕သို႕ေ၇ာက္လာၾကသည္။
“ သူၾကီး သူၾကီး ေမာင္ထုပါအံုး ထစမ္းပါအံုးဟ “ လူအမ်ား၏ေအာ္ဟစ္သံေၾကာင့္သူၾကီးသည္ ေမာင္းကို
တစ္ဒူဒူနွင့္စတင္တီးခတ္လုိက္သည္။ ထိုအခါ ရြာတစ္လံုးမွ လူမ်ားသည္ ဓားလွံလက္နက္မ်ားကိုစြဲကိုင္ကာ
သူၾကီးအိမ္သို႕အေျပးအလႊားေရာက္ရွိလာၾကပါသည္။
သူၾကီးလည္းအိမ္ထဲမွထြက္လာျပီး “ေတာင္ပိုင္းက
ဘာျဖစ္လုိ႕လဲကြေျပာစမ္းပါအံုးဟ” ထိုအခါ ပြၾကီးဆိုေသာရြာသားမွ” က်ဳပ္တုိ႕အိမ္နားမွာ ေျခသံၾကားလုိ႕
ထိၾကည္႕လုိက္ေတာ့မဲမဲေကာင္ၾကီးတစ္ေကာင္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႕ သရဲလား တေစၱလားမသိဘူး အဲဒါေၾကာင့္ဓားဆြဲျပီးလိုက္လာတာဟုေျပာသံအဆံုး တစ္ရြာလံုး
လွုပ္ရွာသြားၾကသည္။ ထုိအခါ သူၾကီးက “ကဲဘာေကာင္လဲဆုိတာအတိအက်ေတာ့မသိဘူး
အဲေတာ့ဘုန္းၾကီးပင့္ျပီး အႏၱရာယ္ကင္းတရားေလးဘာေလး
ရြတ္ၾကတာေပါ့ကြာ” ဟုေျပာကာ မနက္လင္းေသာအခါ
ရြာကေလးမွ တရားစာရြတ္သံမ်ားအိမ္တုိင္လုိလိုၾကားလာၾကရပါသည္။
တဲအိ္မ္ေလးတစ္ခုအတြင္းမွာေတာ့ “ကဲအရီးေလး သမီးျပန္မယ္ေနာ္
က်န္းမာေရးေသခ်ာဂရုစိုက္” “ေက်းဇူးတင္လုိက္တာ ဆရာမေလးရယ္ ေဆးဖုိး၀ါးခမေပးႏိုင္ေပမဲ႕ အလကားကုေပးတဲ့ဆရာမေလးေက်းဇူးကိုဘယ္လုိဆပ္ရမလဲမသိ
ပါဘူး ဆရာမေလးရယ္” “ အရီးေလးကလည္း ေဆးဖုိး၀ါးခေျပာစရာမလုိပါဘူး ဒီရြာေလးက ကြ်န္မအိမ္လုိျဖစ္ေနပါျပီ” ဟုေျပာကာ လွပေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္သည္ အိမ္ကေလးထဲမွထြက္ခြာသြားေလသည္။ ဆရာမေလးက
တနယ္တေက်းမွလာ၍ထုိရြာေလးတြင္ေနေသာ ေက်းလက္ေဆးေပးခန္းမွ သူနာျပဳဆရာမေလး
မျမခက္ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာမေလးသည္ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပကာ
မိန္းကေလးပီသစြာရုိးရိုးယဥ္ယဥ္ေလးနွင့္က်က္သေရရွိသူျဖစ္ပါသည္။
တစ္ေန႕ ဆရာမေလးတစ္ေယာက္
တစ္ဖက္ရြာမွေန၍ေဆးကုျပီးအျပန္ “ ဆရာမ ဆရာမ “ “ ေအာ္
ဦးလွေအာင္ပဲ ေနမေကာင္းလုိ႕လား မသိဘူး “ “ မဟုတ္ပါဘူးဆရာမေလးရယ္ ဆရာမေလးအတြက္ ပန္းပင္ေပါက္ေလးေတြလက္ေဆာင္ေပးခ်င္လုိ႕ပါ “ “ေက်းဇူးပါပဲ ဦးလွေအာင္ ရယ္ အိမ္ေလးကလည္း နည္းနည္းေျခာက္ကပ္ေနေတာ့စိမ္းစိမ္းစိုစိုေလးျဖစ္ခ်င္တာေပါ့” “
ဆရာမေလးရယ္ စိမ္းစိမ္းစုိစိုျဖစ္ခ်င္တာမ်ား ဆရာေလး ေမာင္ေစာႏိုင္နဲ႕လက္ထပ္လုိက္ေပါ့ဗ်ာ” ဆရာမေလးသည္ ရယ္ေမာရင္း တစ္ေန႕ေန႕ေပါက္ရွင္ဟုေျပာကာ ပ်ိဳးပင္ေပါက္မ်ားကိုယူကာထြက္ခါသြားေလသည္။ ဆရာေလးေမာင္ေစာႏိုင္သည္ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးျဖစ္ကာ ဆရာမေလးနွင့္ေရငံေနသူျဖစ္ပါသည္။
ထိုပ်ိဳးပင္ေပါက္မ်ားကိုဆရာမေလးသည္ အိမ္ေခါင္းရင္းဘက္တြင္ေသခ်ာစိုက္ပ်ိဳးေလသည္။ ထုိသစ္ပင္ေပါက္မ်ားထဲတြင္ အခက္အလက္သိပ္မရွိ မုလာဥကဲ႕သို႕အရြက္မ်ားရွိ၍ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာအေနအထားရွိေသာ အပင္တစ္ပင္ပါလာသည္ကိုေတာ့ဆရာမေလး သတိျပဳမိလုိက္ပါသည္။ ထုိအပင္သည္ သစ္မခုတ္ရ
က်မ္းအလုိအရာ ေအာက္ပိုင္းရွုဴး၍ အေပၚပိုင္းၾကီးေသာ သစ္ဘီလူးပင္ဆုိသည္သာ ဆရာမေလးသိခဲ႕ရင္ ......။
အခ်ိန္ေတြၾကာလာသည္နွင့္အမွ် ဆရာမေလးတုိ႕လဲလက္ထပ္ျပီးျပီး
အပင္ၾကီးကလည္းပိုပိုၾကီးလာေလသည္။ ထုိအပင္သည္
ဆရာမေလးအတြက္ ကံၾကမၼာဆုိးေတြသယ္ေဆာင္လာမည္ဆုိသည္ကိုသာ သိခဲ့ရင္
ညေနခင္းေရခပ္ဆင္းခ်ိန္ ပ်ိဳးႏုတ္ ေကာက္စိုက္ စပါးရိတ္စသည္႕စုေပါင္းအဖြဲမ်ားၾကံဳလွ်င္လည္း ထုိအေၾကာင္းမပါမျပီးေပ “ ဟဲ႕ေကာင္မ ဟုိေန႕က ေတာင္ပိုင္းက ကိုေက်ာ္ရသားေလး မဲမဲအေကာင္ၾကီးကိုျမင္ျပီး ေမ့သြားသာအခုထိသတိမရေသးဘူးတဲ႕” ျပီးေတာံ့ေနာက္တစ္ခုက
“အဲေကာင္ၾကီး ကဆရာမေလးတုိ႕အိမ္နားမွာပဲေပ်ာက္သြားတာတဲ႕ဆရာမေလးသ
ရဲေမြးထားလားမသိပါဘူးေအ ဆရာမေလးကစုန္းပညာတတ္တယ္လုိ႕လဲေျပာၾကတယ္
ငါေတာ့မယံုပါဘူးေအ “ ဟုေျပာဆုိေနၾကသည္ ။ ထိုမေကာင္းဆုိး၀ါးအမည္ရေသာသတၱ၀ါၾကီးမွာ တစ္ပတ္ျခားတစ္ခါ နွစ္ပတ္ျခားတစ္ခါေတြ႕ေနရေသာေၾကာင့္ရြာေလးမွာ တုန္လွုပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနၾကရသည္။
သူတို႕ထိုအေကာင္ၾကီးေနာက္ကိုလုိက္တိုင္း ထုိအေကာင္ၾကီးသည္
ဆရာမေလးတို႕အိမ္နားမွာေပ်ာက္ဆံုးသြားေလသည္။ တစ္ည “ အမေလးကယ္ၾကပါအံုးသရဲသရဲ” ဟူေသာအသံနွင့္တစ္ရြာလံုးဆူညံပြက္ေလာရိုက္သြားပါသည္ ။
ထိုအခါကင္းသမားမ်ားကလုိက္ၾကရင္း ခဲမ်ားဒုတ္မ်ားနွင့္ပစ္ေပါက္ၾကေလသည္။
ထိုအေကာင္ၾကီးသည္ဆရာမေလးျခံနားအေရာက္ေပ်ာက္ဆံုးသြားေလသည္။ ထိုအခါ”ဆရာမေလးထပါအံုး ထပါအံုး “ ဟုႏွိုးကာ ၀င္ေရာက္ရွာေဖြေသာ္လည္းမေတြ႕ရွိၾကေပ။ သုိ႕ေသာ္လည္း စိုက္ပိ်ဳးထားေသာအပင္ၾကီးမွာ ေသြးမ်ားပမာအရည္မ်ားထြက္က်ေနေသာဒဏ္ရာၾကီးအား မည္သူမွ်သတိမထားမိၾကေပ။
ထိုအခါတစ္ရြာလံုးကလည္းဆရာမေလးစုန္းမဆိုတာပိုယံုၾကည္ေအာင္ကိစၥတစ္ခုျဖစ္ပြားခဲ့သည္။
ဆရာမေလး ကိုစုန္းမဟုစြတ္စြဲျပီးအိမ္ေရွ႕တြင္လာေရာက္ဆဲဆုိကာရန္ရွာေနေသာ ရြာသားနွစ္ေယာက္လံုးေနာက္ေန႕တြင္ သစ္ပင္ေပၚမွလိ္မ္႕က်ကာ
ဇက္က်ိဳး၍ေသေလသည္။ ထုိအခါတစ္ရြာလံုးမွေသခ်ာေပါက္အေတြးမ်ားပိုမိုခိုင္မာလာသည္။
ဆရာမေလးတို႕လင္မယားသည္တစ္ညတြင္ “ မိန္းမကိုယ္တုိ႕အိမ္ေျပာင္းရေအာင္ကြာ
ဒီရြာမွာဆက္ေနရင္အႏၱရာယ္မ်ားတယ္ မင္းဗိုက္ထဲကကေလးကိုလည္း ထည္႕တြက္ရအံုးမယ္ေလ” ဟု ဆရာေလး ကိုေစာႏိုင္ကေျပာကာ ကဲကိုယ္တို႕ေနာက္ညဆုိတိတ္တိတ္ေလးေျပာင္းေရြ႕ၾကမယ္ေနာ္ဟု
စီစဥ္ထားခဲ႕ေလသည္။ လေရာင္မထြက္တဲ႕ထိုေန႕ညတြင္ “ လုိက္ၾကလုိက္ၾက” ဟူေသာအသံမ်ားႏွင့္ “ ဟုိစုန္းမလင္မယား ငါတို႕ရြာကိုဖ်က္စီးျပီးအခုထြက္ေျပးေတာ့မယ္ လုိက္ၾကလုိက္ၾက”
ဟူေသာအသံမ်ားနွင့္ဆရာမေလးတို႕လင္မယားေနာက္ကိုလုိက္ၾက
ေလသည္။ ဆရာမေလးကမိန္းမသားမုိ႕ ကေလးလည္းလြယ္ထားရေသာအခါ ခဏေလးနွင့္မိေလသည္။ “
ကြ်န္မတို႕စုန္းမမဟုတ္ၾကပါဘူးရွင္မသတ္ပါနဲ႕ “ဟုေတာင္းပန္ေသာ္လည္း ေခတ္ပညာအျမင္မရွိေသာ
ရြာသားမ်ားသည္ ရက္ရက္စက္စက္သတ္ပစ္လုိက္ၾကေလသည္။
တစ္ရြာလံုးနီးပါး ရြာအျပင္ေရာက္ေနေသာအခါ
အိမ္တြင္ကေလးမ်ားနွင့္အဖုိးအဖြားမ်ားသာက်န္ရစ္ေလသည္။
ထုိအခ်ိန္တြင္ မဲမဲေကာင္ၾကီးသည္ ေမွာင္ထဲမွေန၍
ကေလးမ်ားအားေျခာက္လွန္႕ေလရာ ကေလးမ်ားလည္းေၾကာက္လန္႕ျပီးေျပးမိေျပးရာေျ႔ပးၾကေသာအခါ
မီးခြက္မ်ားကိုခလုပ္တုိက္မိျပီး တစ္အိမ္လံဳးမီးစြဲေလာင္ေလသည္။
ထုိအခါသက္ကယ္မ်ား ဓနိမ်ားနွင့္မိုးထားေသာအိမ္မ်ားကိုဆက္တိုက္စြဲေလာက္ေလသည္
ထိုအခါရြာအျပင္ျပန္ေရာက္ေနေသာရြာသားမ်ားသည္ ရြာထဲသို႕အမွီျပန္လာၾကေသာ္လည္း မီးေလာင္တုိက္သြင္းသကဲ႕သို႕ ကေလးမ်ားအကုန္ေသေၾကကုန္ၾကေလသည္။ သုိ႕ေသာ္လည္း
ဆရာမေလးတို႕တစ္အိမ္သာ မိးမေလာင္ဘဲက်န္ရစ္ေလသည္။ ရြာသားမ်ားလည္းအရုးတစ္ပိုင္းျဖစ္ၾကရွာသည္။
မနက္လင္းေသာအခါ ရြာဦးေက်ာ္င္းဆရာေတာင္ၾကြခ်ီလာျပီး ဆရာမေလးတို႕အိမ္၀င္းကိုလွည္႕ၾကည္႕ျပီး
သစ္ပင္ၾကီးေရွ႕ေရာက္ေသာအခါ
“ဒကာတုိ႕ဒီသစ္ပင္ဟာ သစ္ဘီလူးပင္ျဖစ္တယ္ ဘီလူးေစာင့္ျပီးညအခ်ိန္ဆိုအျပင္ထြက္ေလ့ရွိတယ္ သူ႕ကိုေမြးျမဴေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ႕သခင္ကိုအျမဲေစာင့္ေရွာက္တယ္
သူ႕သခင္ကိုစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ရင္ သူက ကလက္စားေခ်တတ္တယ္ဒကာတုိ႕ဟု”မိန္႕ေလရာ တစ္ရြာလံုးလဲ အမွားကိုသိျပီး ဆရာမေလးတုိ႕လင္မယားအား ေျမျမွပ္ေပးကာ
ထုိရြာေလးမွာရြာလံဳးကြ်တ္ေျပာင္းေရြ႕ခဲ႕ေလသည္။
သစ္ဘီလူးပင္ၾကီးကေတာ့တစ္ထီးတည္းက်န္ရစ္ခဲ႕ေလသည္။
ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။
No comments:
Post a Comment