အင္းကြက္ ေရးတယ္၊ အင္းကြက္ ဆြဲတယ္ ဆိုတဲ့ စကားေတြကိုလည္း ၾကားဖူးနားဝ ရွိၾကပါလိမ့္မယ္။
အင္းေရးတဲ့အခါမွာ အရာဝတၳဳ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေပၚမွာ ေရးၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က စကၠဴ စာရြက္ေပၚမွာ၊
တစ္ခ်ိဳ႕က သစ္သား ပ်ဥ္ခ်ပ္ေပၚမွာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က နံရံေပၚမွာ စသည္ျဖင့္ ေရးၾကေလ့ ရွိပါတယ္။ အခု
ဘီလူးအင္း ကိုေတာ့ သိမ္ဝင္တဲ့အခါမွာထားတဲ့ သပိတ္ရဲ႕ ကြဲသြားတဲ့ အပိုင္းအစ တစ္ခုေပၚမွာ ေရးဆြဲ
ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရား သာသနာမွာ ကိုရင္ အျဖစ္ကေန အသက္ျပည့္လို႕ ရဟန္း အျဖစ္ကို ေျပာင္းတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သိမ္မွာ
သြားၿပီး ရဟန္း အျဖစ္ကို သမုတ္ၾကရတယ္လို႕ ၾကားဖူးပါတယ္။ အဲဒီလို ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရဟန္းအျဖစ္ကို
သမုတ္ေပးတဲ့၊ ရဟန္း အျဖစ္ကို ေရာက္ေစတဲ့ သိမ္ေတာ္ေတြကို ျပဳလုပ္တဲ့အခါ၊ တနည္းအားျဖင့္
သိမ္သမုတ္တဲ့အခါ အခုေနာက္ပိုင္း စိတ္ပုတီးေတြကို ထည့္သြင္း ထားေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ
လူမ်ိဳးေတြက အထက္က စိတ္ပုတီး လုိမ်ိဳး သိမ္ဝင္ ပစၥည္းေတြကို ေဆာင္ထားတဲ့သူဟာ အႏၱရာယ္ေတြ
ကင္းရွင္း ေစတယ္လို႕ ယံုၾကည္ လက္ခံထားၾကပါတယ္။ သိမ္ဝင္ ပစၥည္းေတြကို အိမ္မွာ ေဆာင္ထားရင္
မီးေဘး ကင္းရွင္း ေစတယ္လို႕လည္း ဆုိၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သိမ္သမုတ္ တာကို ႀကံဳႀကိဳက္ဖုိ႕ကလည္း
ခဲယဥ္းပါတယ္။
အခု ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေလးက သိမ္ဝင္ ပစၥည္းျဖစ္တဲ့ သပိတ္ကြဲေပၚမွာ နကၡတ္နဲ႕ ယွဥ္ၿပီး
ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဘီလူး အင္းကြက္ အသက္ဝင္လာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရြာဦးေက်ာင္း
ဆရာေတာ္ဟာ ဘုရားသာသနာဝင္ ရဟန္း တစ္ပါးပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ေလာကုတၱရာ ပညာရပ္ထက္
ေလာကီ ပညာရပ္ကို ပိုၿပီး အားသန္တယ္လို႕ ဆိုရမလားပဲ။ ဆရာေတာ္ဟာ ေဗဒင္ ပညာကို
ေလ့လာလိုက္စားတယ္။ အင္းေတြကိုလည္း ေရးတယ္။ ဆရာေတာ္ ေရးခဲ့တဲ့ နာမည္ႀကီး အင္းေတြထဲမွာ
သူခုိး ဖမ္းတဲ့ အင္းကေတာ့ အထင္ရွားဆံုးပါပဲ။
ကိုယ္ အျပင္သြားစရာ ရွိလို႕ အခန္းတံခါးကို ေသာ့ခတ္ထားစရာ မလိုဘူး။ သူခုိးအင္းကို ထားခဲ့လိုက္ရင္
ဘယ္သူခုိးမွ မခိုးႏိုင္ဘူး။ အဲဒီေလာက္ထိ အစြမ္းထက္တယ္ …. တဲ့။ ဒါကေတာ့ သူခုိး ဖမ္းတဲ့ အင္းတဲ့
အစြမ္းထက္ပံုပါပဲ။ ဘီလူးအင္းကိုေတာ့ နကၡတ္ႀကံဳႀကိဳက္တုန္းမွာ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္က သိမ္ဝင္
သပိတ္ကြဲေပၚမွာ ေရးဆြဲခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ဘီလူးအင္းဟာ ညဘက္ ေရာက္တာနဲ႕
အသက္ဝင္ေတာ့တာပါပဲ။ အသက္ဝင္တယ္ဆိုတာက ညဘက္ေရာက္တာနဲ႕ ဘီလူးႀကီးတစ္ေကာင္
ေရာက္ေရာက္ တာလာပါပဲ။
ဘီလူးအင္းကို ဆရာေတာ္ရဲ႕ အခန္းထဲမွာ ထားတာပါ။ ဘီလူးအင္း ရွိေၾကာင္းကိုလည္း ဘယ္သူမွ
မသိၾကပါဘူး။ ဆရာေတာ္က အေစာင့္အေရွာက္ သေဘာမ်ိဳးနဲ႕ ဘီလူးအင္းကို ေရးခဲ့တာ ျဖစ္မယ္လို႕
ထင္ပါတယ္။ အဲဒီ ဘီလူးအင္း အေၾကာင္းကို သိဖုိ႕အတြက္ ဖန္တာလာတဲ့ အျဖစ္က ဒီလိုပါ ။
တစ္ခါက ဆရာေတာ္ဟာ အေရးႀကီး ကိစၥတစ္ခုရွိလို႕ ၿမိဳ႕ေပၚကို တက္သြားပါတယ္။ အဲဒီအခါ
ဆရာေတာ္ရဲ႕ေအာက္ ဝါအႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးက ဆရာေတာ္ က်ိန္းစက္ေတာ္မူတဲ့ အခန္းထဲမွာ
ဝင္ၿပီး က်ိန္းစက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ ရဟန္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရြာကလူေတြက ဦးဇင္းဘုိခိုင္ လို႕
ေခၚၾကပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ငယ္နာမည္ ဘိုခိုင္ကို အစြဲျပဳၿပီး ဦးဇင္း ျဖစ္တဲ့အခါ ဦးဇင္းဘုိခိုင္ လို႕ ေခၚၾကတာပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဇင္းဘိုခုိင္ က အေၾကာက္အရြံ႕ မရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္ရုံတန္ရုံနဲ႕
ဆရာေတာ္ရဲ႕ အခန္းထဲကို ဝင္ဖုိ႕ မရဲၾကပါဘူး။ မဝင္ရဲျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းကလည္း ဆရာေတာ္ကို
ေၾကာက္ျခင္းထက္ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အင္းေတြကို ေၾကာက္လို႕၊ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေလာကီ ပညာနဲ႕ ဖန္တီးထားတဲ့
မျမင္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြကုိ ေတြးေၾကာက္လို႕ ပါပဲ။
ဦးဇင္းဘုိခုိင္ ဟာ ဆရာေတာ္ မရွိတာနဲ႕ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အခန္းတြင္း ဝင္ေရာက္ က်ိန္းစက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီညက ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြ အိပ္တာ မ်ားတဲ့အတြက္ ဦးဇင္းဘုိခိုင္က သူ႕ေနရာကို အျခား
ဦးဇင္းတစ္ပါးကို ေပးလိုက္ရတဲ့အတြက္ ဆရာေတာ္ အခန္းတြင္း ဝင္ေရာက္ က်ိန္းစက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးဇင္းဘုိခိုင္ က်ိန္းစက္ေနတဲ့ အခါမွာ လည္ပင္းကို ညစ္လိုက္သလို ခံစားလိုက္ရတာနဲ႕ မ်က္လံုးကိုလည္း
ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေရာ မည္းမည္း အေကာင္ႀကီး တစ္ေကာင္က သူ႕လည္ပင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕
ဆုပ္ကိုင္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
ဦးဇင္းဘိုခုိင္ကလည္း ေၾကာက္တတ္တဲ့လူ မဟုတ္ေတာ့ အဲဒီ အေကာင္ႀကီးကို ျပန္ခ်ပါေတာ့တယ္။
ဆရာေတာ္ရဲ႕ အခန္းထဲမွာ တဝုန္းဝုန္း၊ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႕ အသံေတြ ထြက္လာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ
အသံေတြေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ ဦးဇင္းေတြ၊ ကိုရင္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ႏိုးလာၿပီး ဆရာေတာ္
အခန္းဆီကို ေျပးၾကပါေတာ့တယ္။ အခန္းတံခါးကို ဝုန္းခနဲ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အေကာင္ႀကီးကို မေတြ႕ေတာ့ဘဲ
ဦးဇင္းဘုိခုိင္ ကုိသာ ေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီညအဖုိ႕ ဦးဇင္းဘုိခုိင္လည္း အခန္းထဲမွာ ထပ္ၿပီး
မက်ိန္းစက္ေတာ့ဘဲ အျပင္မွာပဲ က်ိန္းစက္ခဲ့ပါတယ္။
မနက္လည္း မုိးလင္းေရာ ဦးဇင္းဘိုခိုင္ တစ္ေယာက္ အက်ိဳးအေၾကာင္းကုိ စံုစမ္းပါေတာ့တယ္။ ဆရာေတာ္
ကလည္း မရွိေတာ့ က်န္တဲ့ ဦးဇင္းေတြ၊ ကိုရင္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးရတာေပါ့။ အဲဒီလို ေမးတဲ့အခါ
ကိုရင္ေတြထဲမွာ ဥာဏ္လ်င္ၿပီး၊ ပါးပါးနပ္နပ္ရွိတဲ့ ကိုရင္ေပသီး က ေျပာပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ တစ္ညက
ဆရာေတာ္ ရြာၾကြသြားတဲ့အခိုက္ အခန္းထဲ ဝင္ၿပီး ထန္းလ်က္ခဲ ခုိးစားဖုိ႕ ေခ်ာင္းတုန္းက အဲဒီ
အေကာင္ႀကီးကို ျမင္ဖူးခဲ့ေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္ကို အေကာင္ႀကီးေတြ အေၾကာင္းကို တုိးတုိးတိတ္တိတ္
ေမးေလ်ာက္တုန္းက ဆရာေတာ္မွ အဲဒါ ဘီလူးအင္း ျဖစ္တယ္လို႕ ေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္း ဦးဇင္းဘုိခုိင္ ကို
ကိုရင္ေပသီးက ေလ်ာက္ထားပါတယ္။
ဦးဇင္းဘုိခုိင္က အေၾကာင္းလည္း သိေရာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အခန္းကို ဝင္ေမႊပါေတာ့တယ္။ ဘီလူးအင္း ကို
လိုက္ရွာတယ္။ အင္းအေၾကာင္းကို ဆရာေတာ္ဆီက သင္ယူေနတဲ့ ဦးဇင္း တစ္ပါးရဲ႕ အကူအညီနဲ႕ သိမ္ဝင္
သပိတ္ကြဲနဲ႕ ေရးထားတဲ့ ဘီလူးအင္းကို ေတြ႕သြားပါေတာ့တယ္။ ဘီလူးအင္းကိုလည္း ေတြ႕ေရာ
ဦးဇင္းဘိုခိုင္ က ညက သူ႕ကို ႏွိပ္ကြက္ခဲ့တဲ့ အၿငိဳးေတြနဲ႕ ဘီလူးအင္းကို လက္စားေခ်ဖုိ႕
လႈပ္ရွားပါေတာ့တယ္။ ဆရာေတာ္ ျပန္လာရင္ေတာ့ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ေလ်ာက္ျပလိုက္မယ္၊
အခုေတာ့ ဒင္းကို ႏုတ္ႏုတ္ ဆင္းပစ္လုိက္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး ဘီလူးအင္းခ်ပ္ကို ငရုတ္ဆံုထဲထည့္ေထာင္းၿပီး
‘ကဲ … ငါ့ကို ႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့ ဘီလူး သြားေပေတာ့’ ဆိုၿပီး ေၾကညက္သြားတဲ့ ဘီလူးအင္းခ်ပ္ကို ေက်ာင္းရဲ႕
အျပင္မွာ ေျမျမႇဳပ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီညအဖုိ႕ ဦးဇင္းဘုိခုိင္ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အခန္းတြင္း ဝင္ၿပီး က်ိန္းစက္ခဲ့ေပမယ့္ အေကာင္ႀကီး
ေပၚမလာေတာ့ပါဘူး။ သိမ္ဝင္ သပိတ္ကြဲနဲ႕ ေရးခဲ့တဲ့၊ အသက္ဝင္ခဲ့တဲ့ ဘီလူးအင္း ဟာ ဦးဇင္းဘုိခိုင္ရဲ႕
လက္စြမ္းေၾကာင့္ ေျမေအာက္ ေရာက္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္လည္း ခရီးက ျပန္ေရာက္ေရာ
ဦးဇင္းဘိုခိုင္က ဘီလူးအင္း ကို ဖ်က္ဆီး ပစ္လိုက္ေၾကာင္း ေလ်ာက္ထားပါတယ္။ အဲဒီအခါ ဆရာေတာ္က
အင္း … ကိုယ္ေတာ္က တပည့္ေတာ္ အခန္းထဲ ဝင္က်ိန္း ခဲ့တာကိုး။ အဲဒီ ဘီလူးက တပည့္ေတာ္
မဟုတ္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ့္ကို ရန္မူေတာ့တာေပါ့။ ကိုယ္ေတာ္ မေၾကာက္တတ္လို႕ ေတာ္ေရာ့တယ္။ ႏို႕မဟုတ္
ကိုယ္ေတာ္ ေသႏိုင္ေလာက္တယ္။ ေအးကြယ္ .. ကိုယ္ေတာ္လို လူမ်ိဳးကို သြားၿပီး ရန္စတာဆိုေတာ့ အင္း …
ဘယ္လို ေျပာရလဲ။ ေကာင္းပါတယ္ေပါ့ … ဟူ၍ ဆရာေတာ္က ဦးဇင္းဘိုခုိင္ကို ေျပာၾကားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆရာေတာ္ဟာ ခရီးထြက္တုိင္း အခန္းတံခါးကို ေသာ့ခတ္ထားခဲ့ၿပီး ေသာ့ကိုပါ
တစ္ပါတည္း ယူသြားတဲ့အျပင္၊ ဘယ္သူမွ သူ႕အခန္းတြင္း မဝင္ရန္ အမိန္႕ေတာ္ ရွိခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဒါကေတာ့ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ သိမ္ဝင္ သပိတ္ကြဲေပၚမွာ ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး နကၡတ္လည္း ႀကံဳႀကိဳက္ခဲ့လို႕
အသက္ဝင္ခဲ့တဲ့ ဘီလူးအင္း အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးတဲ့အတိုင္း ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဘီလူးအင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရြာထဲမွာ ဟိုးဟိုးေက်ာ္သြားတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္
ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္ ………… ။
ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။
No comments:
Post a Comment