ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ကိုဆန္းေက်ာ္ လင္းနဲ႔ မၾကည္လႈိင္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္ေလး တ႐ုတ္ ႀကီး(ခ) ေမာင္ခန္႔ၿဖိဳးသန္႔နဲ႔ ေရႊဘိုၿမိဳ႕ရဲ႕ အေရွ႕(၇)မိုင္အကြာမွာရွိတဲ့ တအံုရြာေလး မွာ ႐ိုးရာေတာင္သူလယ္လုပ္ဘဝေလး နဲ႔ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ဇူလုိင္ ၁၅ ရက္ မနက္ေစာေစာမွာေတာ့ အရင္ေန႔က ခပ္စစရြာထားတဲ့ မိုးဖြားေလးေၾကာင့္ ကိုဆန္းေက်ာ္လင္းတစ္ေယာက္ သူတုိ႔ လယ္ေတာရွိရာကို လုပ္ကြက္ကိုင္ကြက္ အဆင္ေျပ မေျပၾကည့္ဖုိ႔ တစ္ေယာက္ တည္း ထြက္သြားခဲ့တာေပါ့။ အိမ္မွာက ဇနီးျဖစ္သူနဲ႔ သားငယ္ေလးပဲ က်န္ခဲ့ တာ။ ဇနီးျဖစ္သူကလည္းထံုးစံအတိုင္း အိမ္အလုပ္တစ္ဖက္၊ ကေလးတစ္ဖက္ နဲ႔က်န္ခဲ့ရတယ္။ နံနက္ ၆ နာရီ ခြဲခန္႔ေလာက္မွာေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူ ဆန္ ေရြးေနတုန္း သားငယ္ျဖစ္သူက အိမ္ အတြင္းမွထြက္သြားတာ သတိမထား မိလိုက္ဘဲျဖစ္သြားတယ္။ ကေလးမျမင္ ေတာ့မွ ထြက္ရွာတာ၊ အခ်ိန္က အင္ မတန္တိုေတာင္းပါတယ္။
ကေလးက သူတို႔အိမ္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္က အိမ္နီး နားခ်င္းအိမ္ေတြဘက္ဆီကိုပဲ သြားသ လားဆိုၿပီး မၾကည္လႈိင္အေျပးသြား ေအာ္ေခၚေတာ့လည္း ကေလးကိုမေတြ႕ ရဘူး။ ဒါနဲ႔ မၾကည္လိႈင္တစ္ေယာက္ ေတာင္ေတာင္ ေျမာက္ေျမာက္ေျပးလႊား ေအာ္ဟစ္ေနခ်ိန္မွာပဲ တစ္ရြာတည္းေန တဲ့ ရဲဝင္းထြန္းက ကေလးကို ေခြးေလး ေကာင္ ဝိုင္းကိုက္ဆဲြေနတာကိုေတြ႕ရ လုိ႔ ေခြးေတြကို ခဲနဲ႔ပစ္ေပါက္ၿပီး ေျခာက္ လွန္႔လိုက္ရတယ္။ ဒါေတာင္ ေခြး တစ္ေကာင္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မသြားခ်င္ ဘူးတဲ့၊ က်န္တဲ့ေခြးသံုးေကာင္ကလည္း ထြက္ေျပးမသြားဘဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ၾကည့္ေနၾကတယ္တဲ့။
ကေလးက ေျမ ျပင္ေပၚမွာလဲေနပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္တဲ့ ေဒၚျမင့္ေရာက္လာၿပီး ''အမယ္ေလး ကိုယ္က်ဳိးနည္းပါၿပီ၊ ဒါဖုိး တ႐ုတ္ႀကီးေတာ့'' ဆိုၿပီး ကေလးကို ေပြ႕ခ်ီလုိက္တယ္။ မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ သူ႕ အေမေရာက္လာေတာ့ ကေလးက 'ေမေမ' လုိ႔ေခၚတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ေရႊဘို ေဆး႐ံုကို အလ်င္အျမန္ေခၚလာခဲ့ၾက တယ္။ ေဆး႐ံုေရာက္ေတာ့လည္းေမေမ တဲ့၊ အဲဒါဟာ ေနာက္ဆံုးေခၚသံပါပဲ။ အဲဒီေန႔ နံနက္ ၇ နာရီခြဲေလာက္မွာပဲ ဖုိးတ႐ုတ္ႀကီးဆံုးပါးသြားရွာတယ္။ ဒီလို ဇာတ္လမ္းမ်ဳိးကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ် မၾကား ဖူးခဲ့ပါဘူး။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ၊ လူကို ေခြး ကိုက္လို႔ေသရတယ္လို႔။
အဲဒီေခြးေတြက ညညဆိုရင္ လည္း ရြာထဲမွာရွိတဲ့ ၾကက္တုိ႔ ဘဲတို႔ ဝက္ေပါက္ေလးေတြကိုအလစ္သုတ္သုတ္ ၿပီး ကြက္လပ္ႀကီးထဲမွာ ဝိုင္းဖြဲ႕စား ၾကတာတဲ့။ တစ္ခါတေလ ဆိတ္ အေကာင္ေပါက္ကေလးေတြကိုေတာင္ ကိုက္ခ်ီၿပီး စားၾကတယ္လုိ႔ ရြာသူ ရြာ သားေတြက ေျပာၾကတယ္။ ေခြးေတြ က သားငါးအစိမ္းေတြကို စားက်င့္ျဖစ္ ေနေတာ့ ဒီကေလးကိုလည္း ႏွစ္ႏွစ္သား အရြယ္ေပါက္စနဆိုၿပီး ကိုက္ဆြဲၾကပံုရ ပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ ေပါင္၊ နဖူး၊ လည္ ကုပ္ေတြမွာ ေခြးကိုက္ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ အသက္ဆံုးရတာပါ။ ဒီလုိေခြးမ်ဳိးေတြ ဟာ ေခ်ာင္းၿပီးအလစ္သုတ္တတ္တာမို႔ အစာလုိ႔ ထင္ရတဲ့အရာေတြကို ကိုက္ တဲ့အခါမွာ အသံမထြက္ၾကပါဘူး။
တစ္ခါမွာလည္း တအံုရြာရဲ႕ အေရွ႕ နားဆီက အုန္းေပါက္ဆိုတဲ့ ရြာေလး တစ္ရြာက ဆရာမတစ္ေယာက္ ညေန ေက်ာင္းဆင္းလုိ႔ ေရႊဘိုကိုျပန္အလာ ေခြးေတြအတင္းလုိက္ဆြဲလုိ႔ ေျခေထာက္ ႏွစ္ဖက္ကို အထက္မတင္ၿပီး အတင္း ေမာင္းေျပးခ့ဲရဖူးတယ္လို႔ တအံုက ဆရာမ ေဒၚမ်ဳိးယုမြန္က ေျပာျပပါ ေသးတယ္။ တအံုရြာထဲက ရြာသူ ရြာသားေတြလည္း မၾကာမၾကာ ေခြး အကိုက္ခံရတယ္ဆုိတာလည္း ရြာသား ေတြေျပာျပလုိ႔သိရတယ္။
ဒီရင္နင့္ေၾကကြဲဖြယ္ ဇာတ္လမ္း ကေနၿပီး သင္ခန္းစာယူစရာေတြက ေတာ့တစ္ပံုႀကီးပါပဲ။ အကယ္၍သာ သားစိမ္းငါးစိမ္းအရွင္ေတြကို အလစ္ သုတ္ၿပီးစားတတ္တဲ့ ေခြးေတြကို သိရ တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး သုတ္သင္ရွင္းလင္းမႈ ေတြ လုပ္ထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေပါက္ပြား လာမယ့္ေခြးေတြကို ႀကိဳတင္တားဆီး ပိတ္ပင္ထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုကိစၥ မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုက္တတ္တဲ့ ေခြးမွန္သမွ် ကို အိမ္တိုင္း၊ ေက်ာင္းတုိင္းက လံုးဝ လက္ခံမထားခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဒီလုိမ်ဳိးကိစၥ ကေရွာင္ရွားႏုိင္မွာပါ။
အထူးသျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္သြား တတ္ခါစ ရင္ေသြးငယ္ေလးေတြကို မိဘမ်ားအေနနဲ႔လည္း မိမိမ်က္စိ ေအာက္က အနည္းငယ္မွ် ေပ်ာက္မ သြားမိေအာင္ အထူးသတိထားဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။
ၿပီးတာေတာ့ၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ ေနာက္ ေနာင္ကို ဒီလုိအျဖစ္ဆုိးမ်ဳိးနဲ႔ ျမန္မာျပည္ သူျပည္သားေတြ မႀကံဳေတြ႕ၾကရေလ ေအာင္ မြန္ျမတ္တဲ့ေစတနာနဲ႔ ေရးသား လိုက္ရျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ။
ဦးေက်ာ္ေဇာ (လွသိပံၸ၊ေရႊဘို)
No comments:
Post a Comment