မေခၚသင့္ မေခၚအပ္ေသာ ဧည့္သည္မ်ား...အေၾကာင္း

ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕သုိ႔ အသိအစ္မတစ္ေယာက္မွ ေပးပုိ႔ေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

ဒီဇာတ္လမ္းေလးဟာတာေမြျမိဳ႕နယ္ က်ိဳက္ကၠဆံေဘာလံုးကြင္းနဲ႕ကပ္ရပ္မွာတည္ရွိတဲ့ ကၽြန္မတို႔ျခံေလး(အခုေတာ့ ကန္ထရိုက္တိုက္ျဖစ္သြားပါျပီ)မွာ အမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းေလးပါ...။ ကၽြန္မတို႔ ရဲ႕ အဖိုးကေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းေလးရဲ႕မင္းသားေပါ့..။
ကၽြန္မတို႔ အဖိုးဟာအလုပ္အရမ္းလုပ္တဲ့သူပါ..။ အိမ္မွာေဆးျပင္းလိပ္ခံုလည္း ေထာင္ထားသလို ဇာတ္ပြဲကန္ထရိုက္လည္းလုပ္ပါတယ္..။ မိသားစုကို သံေယာဇဥ္ၾကီးသလို
ေပ်ာ္ေပ်ာ္လည္းေနတတ္သူပါ..။ သာယာတဲ့ မိသားစု ဘ၀ေလးနဲ႔
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့
မိသားစုဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ထားရသူတစ္ေယာက္ေပါ့..။ ဒါေပမယ့္ ရက္စက္လွတဲ့ ကံၾကမၼာနတ္ဆိုးၾကီးက အဖိုးကိုကုသမရတဲ့ ကင္ဆာေရာဂါၾကီးနဲ႔ ထိုးႏွက္ခဲ့ျပီး ဘ၀တစ္ပါးကူးေျပာင္းသြားရတဲ့ အထိကို ႏွိပ္စက္ခဲ့ပါတယ္..။

ကၽြန္မတို႔ အဖိုးဆံုးျပီး အသုဘေျမခ်တဲ့ရက္မွာ ဒီဇာတ္လမ္းေလးစပါတယ္..။မိသားစု၀င္ထဲမွာ ေယာက်္ားေလးေတြရွိေပမယ့္ အားလံုးက ေသာကအပူေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့အဖိုးလိပ္ျပာကိုျပန္ေခၚဖို႔ သတိမရၾကပါဘူး...။ (လိပ္ျပာျပန္ေခၚတယ္ဆိုတာက
ေယာက်ာ္းေလးကေခၚရတာေလ...) လိပ္ျပာေခၚတယ္ဆိုတာ ေသသူအတြက္၇ည္စူးျပီး ထိုးထားတဲ့ ပန္းအိုးထဲက ပန္းတစ္ပြင့္ကို ေသတဲ့သူလိုက္ခဲ့ပါလို႔ နာမည္ေခၚျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အထိ လိပ္ျပာေခၚသူေယာက်္ားေလးက ယူလာရတာမ်ိဳးပါ..။
အဲ့ဒီပန္းယူလာတဲ့ လမ္းမွာေတာ့ လိပ္ျပာေခၚလာသူဟာ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာရပါဘူး..။ ေရွးရိုးအစဥ္အလာေပါ့...။( ကၽြန္ေတာ္ထင္တာကေတာ့ လိပ္ျပာေခၚေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ
စကားအမွားတစ္ခုခုေျပာမိရင္သခ်ိဳင္းကမေကာင္းဆိုး၀ါးေတြပါလာမွာစိုးလို႔နဲ႔
စကားမေျပာရဘူးလို႔ သတ္မွတ္ထားတာလို႔ထင္ပါတယ္..။ သခ်ိဳင္းကေကာင္ေတြဆိုတာ အျမဲတမ္းငတ္ျပတ္ေနၾကျပီး အစားအေသာက္စားဖို႔ အခြင့္အေရးကိုေခ်ာင္းေနၾကတဲ့ေကာင္ေတြ မ်ားတယ္ေလ... )

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ လိပ္ျပာေခၚေပးတဲ့ အလုပ္သမားအကိုၾကိးက အစအေနာက္အင္မတန္ သန္တဲ့သူၾကီးပါ...။ သူလိပ္ျပာေခၚေတာ့လည္း အက်င့္ကေဖ်ာက္မရပဲ အဖိုးနာမည္နဲ႔လိပ္ျပာ ကိုေကာင္းေကာင္းမေခၚပဲ ...

"ကဲ...လိုက္ခ်င္တဲ့သူေတြလိုက္ခဲ့ၾက ငါ့အဘတစ္ေယာက္ထဲပ်င္းေနမွာစိုးလို႕"
ဆိုျပီးေခၚသတဲ့.......။

အဲ့ဒါကို ကၽြန္မတို႔မိသားစုေတြ လံုး၀မသိလိုက္ရပါဘူး..။ အဖိုးက လူခ်စ္လူခင္ေပါေတာ့ နာေရးမွာလူစည္ကားခဲ့သလို အိမ္မွာလဲ သတင္းေမးသူေတြနဲ႔ အလြန္ကိုစည္းကားေနပါတယ္..။ အဲ့....၇ရက္ျပည့္တဲ့ ရက္လည္ညမွာေတာ့ အိမ္မွာမိသားစု၀င္ေတြနဲ႔ အလုပ္သမား၂ေယာက္ေလာက္ပဲ အိမ္မွာရွိေတာ့တယ္..။
၇ရက္ေျမာက္ေန႔ဆိုေတာ့ဖဲရိုက္တဲ့သူေတြလည္း ေငြေကာလူေကာပန္းကုန္ၾကသလို လူေတြလည္း ရက္လည္အတြက္ကူဖို႔ အားေမြးေနၾကတာေလ..။ ၁၂ နာရီထိုးတဲ့အထိေနရမွာဆိုေတာ့ မိသားစုေတြဖဲရိုက္ရင္းေစာင့္မယ္ေပါ့...။ အဲ့...အဲ့မွာ စေတြ႕ေတာ့တာပဲ
..။

၀ိုင္းစတည္တုန္းပဲ ရွိေသးတယ္..။ အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေသာ့ခေလာက္အၾကီးၾကီးက သူ႕ဘာသာသူအထက္ေအာက္ လႈပ္လိုက္ ေဘးကိုယမ္းလိုက္နဲ႔ လႈပ္ေနတာကို တံခါးကို
မ်က္ႏွာမူျပီၚထိုင္တဲ့ ကၽြန္မတို႔ ဘၾကီးက စျမင္ပါေရာ..။ အဘက အားလံုးကို မသိမသာ လက္ေတြကို ကုတ္ျပီး ျပပါတယ္..။ ကၽြန္မတို႔လည္း အစကေတာ့ဘာလဲေပါ့....။ ေနာက္ေတာ့မွ
ဟာ.. သရဲေျခာက္တာပဲျဖစ္ရမယ္ဆိုျပီး ရွိသမွ်လူေတြလည္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ပူး ကပ္ျပီးေနမိၾကတယ္..။
ကၽြန္မတို႔ အားလံုး တံခါးကိုမ်က္ႏွာမူထိုင္ျပီး တံခါးကေသာ့ကိုၾကည့္မိတယ္ဆိုရင္ပဲေသာ့လႈပ္တာက ပိုၾကမ္းလာျပီး တံခါးကို လူေတြ၀ိုင္းကိုင္လႈပ္ေနသလို တ၀ုန္း၀ုန္းတစ္ဒိုင္းဒိုင္းျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ...။ ကၽြန္မတို႔ အေမကေတာ့

"အဖိုး..နင္တို႔ကိုႏႈတ္ဆက္ေနတာေနာ္မေၾကာက္ၾကနဲ႔....." လို႔ေျပာပါတယ္.။

ေျပာမယ့္သာေျပာရတာ အေမ့အသံဟာလည္း အသံအနည္းငယ္တုန္ေနပါတယ္..။ အသံကလူေတြ အမ်ားၾကီးလႈပ္ေနသလိုအသံၾကီးေလ..........။ အဲ့ဒီလိုေျပာေနတုန္းမွာပဲ ေနာက္ေဖးကေန
ေရခ်ိဳးေနသံ ၾကားျပန္ေရာ..။ ေနာက္မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ခံုဖိနပ္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနသံတစ္ေဒါက္ေဒါက္ကိုလည္းၾကားရျပန္တယ္..။
ကၽြန္မတို႔ အားလံုးစိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုေတာ့မွားေနျပီ ဆိုတာေတာ့သိၾကပါတယ္..။ ဘာမွန္းေတာ့မသိၾကေသးဘူး..။ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုလည္း ေၾကာက္လြန္းလို႔အသားေတြတုန္ေခၽြးေတြလည္းပ်ံ ျပီးတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ပိုျပီးပူးကပ္ထားၾကမိပါတယ္..။ အေမကစျပိီး ဘုရားစာရြတ္ပါေတာ့တယ္..။ အဲ့ဒီေတာ့မွ
ကၽြန္မတို႔က်န္တဲ့သူေတြလည္း ဘုရားစာကို ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ
ကေျပာင္းကျပန္ေတြနဲ႔၀ိုင္းရြတ္ၾကပါတယ္..။ အဲ့လိုရြတ္မိကာမွ အိမ္ေဘးနံရံေတြကို လူအုပ္ၾကီး က၀ိုင္းထုေနသလို တ၀ုန္း၀ုန္း၀ိုင္းထုၾကပါေတာ့တယ္..။ တခ်က္တခ်က္မွာလႊင့္လာတဲ့
အပုတ္နံ႔ၾကီးကလည္း ကၽြန္မတို႔ကို ပိုေၾကာက္ေစပါတယ္..။ အနံၾကီးက ပုတ္အက္အက္ စိမ္းရႊင္ရႊင္ၾကီးပါ..။ ကၽြန္မတို႔လည္းေၾကာက္လိုက္ၾကတာ လိပ္ျပာလႊင့္မတတ္ပါပဲ..။ အဲ့ဒီခံစား ခ်က္က ဒီတစ္သက္ေမ့ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး..။

ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာလည္း မိုးျမန္ျမန္လင္းေစခ်င္ေနမိပါတယ္..။ အ၇င္ကဆို ေက်ာင္းတက္ရမွာပ်င္းလို႔ မိုးျမန္ျမန္မလင္းေစခ်င္ခဲ့ပါဘူး..။ အခုေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ခ်က္ခ်င္းကိုမိုးလင္းေစခ်င္ပါတယ္..။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ရသမွ် ဘုရားစာေတြ၀ိုင္းရြတ္ၾကရင္း အသံေပါင္းစံု ကလည္း ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲၾကရင္းနဲ႔ မနက္မိုးလင္းသြားပါတယ္..။ ဘုရားစာရြတ္ထားရတဲ့ပါးစပ္ေတြဆိုတာ စီးထန္းေျခာက္ကပ္ျပီး အျမဳပ္ေတြထြက္မတတ္ပါပဲ..။ မနက္အလင္းေရာင္နည္းနည္းေလး ရစျပဳလာေတာ့ အသံေတြအားလံုးက ညက သူမဟုတ္ခဲ့သလိုပဲ ... ခ်က္ခ်င္းကို တိတ္ဆိျငိမ္သက္လို႔ သြားပါေတာ့တယ္..။
အိမ္ကလူၾကီးေတြလည္းကၽြန္မတို႕မိသားစုကိုးကြယ္တဲ့ဘုန္းဘုန္းၾကီးကိုသြားပါတယ္။ဘုန္းဘုန္း ၾကြလာေတာ့ အိမ္၀ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိမ္ထဲကိုမလာသင့္တဲ့ဧည့္သည္ေတြေရာက္ေနတာပဲလို႕ မိန္႕တယ္ပီးေတာ့ မေန႕ကလိပ္ျပာျပန္ေခၚလာတာဘယ္သူလည္းလို႕ေမးေတာ့ အလုပ္သမားအကိုၾကီးကသူပါလို႕ေျပာတယ္ အဲ့ေတာ့ဘုန္းဘုန္းက ဒါကာဘယ္လိုေျပာပီးျပန္ေခၚလာတာလည္းလို႕ေမးတယ္ အကိုၾကီးကျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္ေျပာျပတယ္။ကၽြန္မတို႕ မိသားစုလည္းတအံ့တၾသေပါ့။ဘုန္းဘုန္း ကမိန္႕တယ္သရဲအေကာင္20ထက္မနည္းပါလာတယ္တဲ့ ႏွစ္ခ်ိဳ႕သရဲၾကီးေတြေပါ့။အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႕ဘုရားစာရြတ္လည္းမရခဲ့တာေပါ့ ။ဘုန္းဘုန္း ကထပ္မိန္႕တယ္ သူတို႕ကျခံထဲကသရက္ပင္ကိုအမွီျပဳေတာ့မွာတဲ့ အေမလည္း အဲဒါဆို တပည့္ေတာ္တို႕ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကညေနျခံထဲမွာပရိတ္ရြတ္ဖို႕ျပင္စင္ထားရန္မိန္႕ပီး ျပန္ၾကြသြားပါတယ္။ညေန4နာရီေလာက္

က်ေတာ့သူတို႕လည္းဇတ္လမ္းျပန္စပီးအသံပလံေတြစေပးပါေတာ့တယ္ ကၽြန္မတို႕မိသားစုလည္းရွိ ရွိသမွ်အမ်ိဳးေတြေခၚ ပရိတ္ရြတ္ဖို႕ျပင္ဆင္ၾကနဲ႕ အလုပ္ရွဳတ္ေနတာ သူတို႕ကိုေတာင္အခ်ိန္ေပးပီးမေၾကာက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။အဲဒါနဲ႕ ညေန5နာရီေလာက္က်ေတာ့ဘုန္းဘုန္းအပါအ၀င္ ဘုန္းဘုန္း၃ပါးၾကြလာပါတယ္ ။

ပရိတ္စရြတ္ေတာ့ အိမ္ထဲမွာေလမုန္တိုင္းက်သလို အသံေတြဆူညံပြက္ေလာရုိက္ေနပါတယ္။အစမွာ အဲလိုဆူညံေပမဲ့ေနာက္တျဖည္းျဖည္းတိုးသြားပီး အမွ်ခ်ိန္မွာေတာ့လံုး၀ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္။ဘုန္းဘုန္းၾကီး ကပရိတ္ေရေတြကိုသရက္ပင္ကိုသြားေလာင္းပါတယ္။ေနာက္ေတာ့ ဒါကာ ဒါကာမတို႕မစိုးရိမ္ပါနဲ႕အားလံုးသူေနရာသူျပန္သြားပါပီ ။ဒီညေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းအိပ္လို႕ရပါပီ လို႕မိန္႕ပီးျပန္ၾကြသြားပါတယ္။ဒါေပမဲ့လည္း ကၽြန္မတို႕အေၾကာက္အရွိန္မေသပဲ တညလံုးမအိပ္ႏုိင္ၾကပါဘူး ။သို႕ေသာ္ ဘာမွထူးျခားမွဳမရွိပါ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပါပဲ။အလုပ္သမားအကိုၾကီးကလည္း အေဖ အေမတုိ႕ ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ သူအဲလိုမရည္ရြယ္ေၾကာင္းေနာက္ေျပာင္ရံုသက္သက္ေျပာခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္းေတာင္းပန္ခဲ့သလို ကၽြန္မမိဘေတြကလည္း လူငယ္မို႕ျဖစ္တာပဲေလဆိုပီးေဗြမယူခဲ့ပါဘူး။ထူဆန္းတာက မနက္က်ေတာ့ပရိတ္ေရေလာင္းခဲ့သရက္ပင္ၾကီးက မေန႕ကတင္အရြက္အလက္ေ၀ေ၀ဆာဆာရွိရာကေန တညအတြင္းမွာမီးရွဳ႕ိထားသလိုတပင္လံုးမဲေျခာက္လို႕ေနပါေတာ့တယ္ ရွင္....။

 
ဇာတ္လမ္းေရးသားေပးပို႔ေသာ မစုငယ္ကို ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕မွ အထူးပဲေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္..။