ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႕ ----ဇတ္သိမ္းပိုင္း

သီတာမွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အား လွမ္းတားၿပီးသည္ႏွင့္ကင္တိုဓါးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေၿမပံုမို႔မို႔မ်ားဆီသို႔ ေလ်ာက္ သြားေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ေၿမပံုတစ္ခုသို႔အေရာက္တြင္ လက္ထဲမွ ကင္တိုဓါးႏွင့္ အားကုန္စိုက္ ခ်လိုက္ ေလသည္ ။

“ ဇြပ္ ...ဇြပ္ ”

“ အူး...အူး ”

အလို .. ေၿမပံုမ်ားေအာက္တြင္ လူေသအေလာင္းမ်ားမဟုတ္ပဲ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားက ပုန္းေအာင္းကာ ေစာင့္ ဆိုင္းေနၾကၿခင္းပင္ၿဖစ္ေလသည္ ။ တခဏအတြင္း မွာပင္ က်န္ေၿမပံုမ်ားမွ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားလည္း ထြက္ေပၚလာခဲ့ရာ ညိဳေမာင္ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔က လွ်င္ၿမန္စြာ သြားၿပီးတုိက္ခိုက္ၾကရာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား က်ဆံုး ကုန္ၾကေလသည္ ။

“ သီတာ ..ဒီေၿမပံုေတြေအာက္မွာ ေသြးစုပ္ေကာင္ေတြရွိမွန္းညီမက ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ ”

“ ပထမေတာ့ သတိမထားမိဘူးအစ္ကိုရဲ႕ ေနာက္မွ ေၿမပံုေတြရဲ႕ ေၿမၾကီးေတြက ပြေနတယ္ ၾကာၿပီဆို က်စ္ ေနရ မယ္ေလ ေနာက္ၿပီး အခ်ိဳ႕ေၿမပံုေတြကို ေသခ်ာၾကည့္ရင္ေၿမၾကီးေတြက လႈပ္ေနၾကတယ္ ဒါေၾကာင့္ ဒီေၿမပံု ေတြေအာက္မွာေသြးစုပ္ေကာင္ေတြရွိရမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းလိုက္တာပါ ”

“ ေတာ္လိုက္တာ ညီမရာ "

“ အား.... ဒီေလာက္လည္း မဟုတ္ပါဘူး အကိုရာ”

ဟုသီတာက ကၽြႏ္ုပ္အား ရွက္စႏိုးေျဖေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လည္း သခ်ိဳင္း ေျမမွ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရာ မၾကာခင္ လူတစ္ရပ္ခန့္ ျမင့္ေသာျမက္ရုိင္းပင္မ်ားသို႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ေနာက္ဘက္တြင္ကား ေဒါက္တာ ေသာမက္စ္ စံအိမ္ၾကီးကား က်န္ခံေလေတာ့သည္။ ကၽြႏုပ္တို႔လည္း ထိုခ်ိဳင့္၀ွမ္းၾကီးထဲမွ တျဖည္းျဖည္း ျမက္ရုိင္းပင္မ်ားၾကားတိုးထြက္လာခဲ့ရာမၾကာခင္ ကားလမ္းမ ႏွင့္ တုိက္ပ်က္မ်ား ဆီသို႔ျပန္လည္ ေရာက္ရွိခဲ့ေလ ေတာ့၏ ။ ယခုအခ်ိန္တြင္ Ghost City ၏ ဘူတာရံုသို႔ ျပန္သြားရေပလိမ့္မည္။ သို႔မွသာ ရထားလမ္းမွတဆင့္ Cape Town သို႔ ျပန္ေရာက္ႏိုင္ေပမည္။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔လည္း ေရွ႕ဆက္ခဲ့ရာ တစ္ေနရာ အေရာက္တြင္ တိုက္ေခါင္းမိုးေပၚသို႔ အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္မိရာ မသကၤာသျဖင့္တစ္ဖြဲ႔လုံးအား တုိက္ပ်က္တစ္ခု ေဘးသို႔အ သာကပ္ခိုင္းရေလသည္။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း စႏိုက္ဘာအား zoom ဆြဲ၍ ၾကည့္လုိက္ရာ ေဒါက္တာေသာမက္စ္၏ လက္ေထာက္ရုပ္ဆုိးဆိုး သတၱ၀ါေကာင္ျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ႔ရေလသည္။

၎က ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔လာမည့္လမ္းကို ေလာင္ခ်ာ ျဖင့္ အသင့္ခ်ိန္ကာေစာင့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အသင့္ေစာင့္ကာ သတၱ၀ါေကာင္ႏွဖူးတည့္တည့္ကို အသင့္ခ်ိန္၍ ေသနတ္ေမာင္း အားဆြဲခ် လိုက္ေလသည္။

“ အူး....”

သတၱ၀ါေကာင္အားထိမွန္သြားဟန္ရွိကာ တုိက္ေပၚမွ ျပဳတ္က်သြားေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြႏုပ္တုိ႔ တုိက္ပ်က္ မၾကာခင္တြင္ မည္သည့္အရပ္မွပစ္ခတ္မွန္းမသိေသာေလာင္ခ်ာမ်ားက တုိက္မ်ား ကို ထိမွန္ ကာ တုိက္ပ်က္ မ်ားမွာ မီးမ်ားစြဲေလာင္၍ ျမိဳ႕မွာ ရုပ္အဆိုးဆံုး အေျခအေနသို႔ေရာက္ေနေလျပီ။ အခ်ိန္အ ေတာ္ၾကာတြင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ Cape Town ကၽြႏုပ္ပစ္ခတ္၍ေသျပီထင္ရေသာ သတၱ၀ါေကာင္မွာ ရုတ္တရက္ ျပန္ေပၚလာေလေတာ့သည္။



သို႔ေသာ္ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ေသနတ္ပစ္လွ်င္ျမန္မႈကို သတၱ၀ါေကာင္မွာ ေရွာင္တိမ္း၍ မရေတာ့ေခ်။ ပစ္လဲက် သြားေလေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လည္း ဘူတာရံုဘက္သို႔ဦးတည္ကာ ဆက္ခဲ့ေလသည္။ ကၽြႏုပ္တုိ႔ အားလုိက္လံပစ္ခတ္ေနေသာ ေဒါက္တာေသာမက္စ္၏ တပည့္မ်ားရွိေနျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဤျမိဳ႕မွ ထြက္ႏိုင္ရန္ အေရးၾကီးေပသည္။ အေတာ္ၾကာေလွ်ာက္လာျပီးေနာက္ ရုတ္တရက္ ကၽြႏုပ္တို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွ လာေနေသာ ေျမလႈိင္း တြန္႔အမို႔အေမာက္ၾကီးအား ေတြ႔လုိက္ရေလသည္။ ထုိေျမအမို႔အေမာက္ၾကီးမွာ ကၽြႏုပ္တုိ႔ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ရပ္တန္႔သြားျပီး ေျမၾကီးမ်ားဖြာလန္က်ဲလွ်က္ ေျမေအာက္မွ တြားသြားသတၱ၀ါ ေကာင္ၾကီး ထြက္လာေလသည္။ လံုးပတ္မွာ လူတစ္ဖက္စာခန္႔ရွိျပီး ဦးေခါင္းတြင္စုပ္ခြက္မ်ားပါရွိေလသည္။ ဤသတၱ၀ါၾကီး သည္လည္း ဗိုင္းရပ္မွပံုသဏၭာန္ေျပာင္းလာေသာအေကာင္ၾကီးပင္ေလာ။ မ်က္လံုးမ်ားမွာ နီရဲလွ်က္ရွိေပသည္။

ယခုမွ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လည္း သတိျပန္၀င္လာာသတၱ၀ါေကာင္ၾကီးအား လက္နက္မ်ားျဖင့္စ တင္ပစ္ခက္ေလ ေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ပစ္ခတ္မႈမ်ားက ထိမွန္ျပီး သတၱ၀ါေကာင္ၾကီးမွာ အထိနာဟန္ရွိေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေျမၾကီးထဲျပန္၀င္သြားလုိက္ တစ္ေနရာမွာျပန္ေပၚလာလုိက္ႏွင့္ တုိက္ပြဲကား ရွည္လ်ား ကာျပင္း ထန္လွေပသည္။ တစ္ခ်ီတြင္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ရုိင္ဖယ္မွ က်ည္ေတာင့္မ်ားက သတၱ၀ါေကာင္၏ ဦးေခါင္းအတြင္း ေဖာက္၀င္သြားကာ ေျမၾကီးေပၚသို႔ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္လဲက်သြားေလေတာ့သည္။ ကၽြႏုပ္တုိ႔လည္း ေျပးလႊားကာ ဘူတာရံုဘက္သို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ၃နာရီေက်ာ္မွ တုိက္ၾကိဳတုိက္ၾကားမ်ားတြင္ သီတာ၏ လမ္းညႊန္မႈ ကၽြႏု္ပ္ မွတ္သားထားေသာ လမ္းညႊန္အားျပန္စဥ္းစားရင္း ခရီးဆက္ခဲ့ရာ မၾကာခင္ ဘူတာရံု ပ်က္သို႔ ေအာင္ျမင္စြာေရာက္ခဲ့ေလသည္။

အလုိ ရထားတြဲတစ္ခုကားစက္ႏႈိုးထားျပီး ၎ေခါင္းတြဲအေပၚတြင္ ေဒါက္တာေသာမက္စ္ေရာက္ေနသည္ကို အံၾသဖြယ္ရာေတြ႔ရေလသည္။ ေဒါက္တာေသာမက္စ္က ကၽြႏုပ္တုိ႔အဖြဲ့အားျမင္ေသာအခါ ရယ္သံနက္ၾကီး ျဖင့္ေအာ္ရပ္ရင္း

“ ဟားဟားဟား ျမန္မာျပည္သားေလးေတြေရ Ghost City မွာ ေသြးစုပ္ေကာင္ေတြနဲ႔ေနခဲ့ေပေတာ့ ”

ဟုဆိုကာ ရထားေခါင္းတြဲအားခုတ္ေမာင္းသြားေလေတာ့သည္။ ေဒါက္တာႏုိင္ေဇာ္မွာ လွ်င္ျမန္စြာ ဒူးေထာက္ လုိက္ျပီး ေသနတ္ျဖင့္ခ်ိန္ေလသည္။ ကၽြႏုပ္လည္း စႏိုင္ဘာျဖင့္ ခ်ိန္လိုက္ျပိး ေသနက္ေမာင္းအားဆြဲလုိက္ရာ

“ ဒိုင္း ”

“ ဒိုင္း”

ေသနက္သံႏွစ္ခ်က္တျပိဳင္နက္ ထြက္ေပၚသြားျပီး ေဒါက္တာေသာမက္စ္မွာ ဇက္လန္ကာ ေသဆံုးသြား ျပီျဖစ္၏ ။ ရထားေခါင္းတြဲမွာ အရွိန္မရေသးတာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔လည္း ေျပးလုိက္ကာ ရထားေခါင္းတြဲေပၚသို႔ ေရာက္ခဲ့ ေလသည္။ ေဒါက္တာေသာမက္စ္အေလာင္းအား ရထားလမ္းေဘးတြင္ပင္စြန္႔ပစ္ခဲ့ၾကေလသည္။ ရထားတြဲကား ေဒါက္တာေသာမက္စ္ ကိုယ္ပိုင္စီးျဖစ္ဟန္တူျပီးလမ္းလြဲမွ ယူလာခဲ့ဟန္တူေလသည္။ ထုိအခိုက္ ဘူတာရံုပ်က္ထဲ ၀င္လာေနေသာ သတၱ၀ါေကာင္မ်ားႏွင့္ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားအားေတြ႔လိုက္ရာ ကၽြႏု္ပ္လည္း ရထားေခါင္းတြဲ အရွိန္အား အျမင့္ဆံုးျမွင့္တင္လုိက္ေလသည္။

တခဏအၾကာတြင္ Ghost City ကား ဟုိးအေ၀းတြင္ မႈန္ပ်ပ်သာျမင္ရေလေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္၏နားတြင္ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္က Ghost City အားေငးလွ်က္ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္မွာ စြန္႔စားခန္းမ်ား ေျပာလွ်က္သီတာမွာမူ ကၽြႏ္ုပ္၏ ပခံုးအားမွီတြယ္ရင္း လုိက္ပါလာေလေတာ့သည္။

ရထားေခါင္းတြဲမွာမူ Cape Town ဆီသို႔ အရွိန္ျပင္းစြာ ခုန္ေမာင္းလွ်က္ ............

( ေနာက္ဆက္တြဲ။ ။ ကၽြႏုပ္တုိ႔သည္ Cape Town အားေရာက္ျပီးေနာက္ မူလစီစဥ္ခဲ့သည့္အတုိင္း အာဖရိကအစိုးရလက္ထဲသို႔ ေျဖေဆးစာရြက္စာတမ္းမ်ား အပ္ခဲ့ေလ သည္။ဗိုင္းရပ္ကုသ ေဆးအားတီ တြင္ျပီး ေနာက္ အထူးတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားျဖင့္ Ghost City အတြင္း၀င္ေရာက္ကာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား အားေျဖေဆး ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ပစ္ခက္ကာ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္တုိ႔မွာ လူေကာင္း ပကတိျပန္ ျဖစ္ၾကေလသည္။ ထို႔အၿပင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ အဖြဲ႔၀င္ငါးဦးမွာလဲ အာဖရိက ဂုဏ္ထူးေဆာင္တံဆိပ္ကို အသီးသီး အပ္ႏွင္းျခင္း ခံရေလေတာ့သည္ ။ )

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၄)

 ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၄)


“ ဒီလိုဆို ဒီဗိုင္းရပ္စ္ကို တိုက္ထုတ္ႏိုင္တဲ့ ကုစားႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းမရွိဘူးလားဗ် ”

“ ရွိတာေပါ့ကိုသက္တန္႔ရယ္ အဲဒီနည္းကို ေဒါက္တာေသာမတ္စ္ကိုယ္တိုင္က ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ၿပီးၿပီေလ ဒါေပမယ့္ ဒီလူက ေသြးေသာက္ရတဲ့အရသာကို ခံုမင္သြားၿပီေလ ဒါေၾကာင့္ တစ္ကမၻာလံုးကို သူ႔လို ၿဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္လို႔ ၾကံစည္ထားတာေပါ့ သူရွာေဖြေတြ႔ရွိထားတဲ့ေၿဖေဆးကိုလည္း မထုတ္ေတာ့ဘူးေလ ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီစာရြက္စာတမ္း စမ္းသပ္မႈအေၿဖကို ခုိးယူထားၿပီးၿပီေလ ဒါေၾကာင့္ ဒီလူက က်ေနာ့္ကို သတ္ပစ္ခ်င္ ေနတာေပါ့ ”

“ ေအးဗ်ာ အေတာ္ယုတ္မာတဲ့သူပဲ သူတတ္ထားတဲ့ပညာေတြကေတာ့ႏွေမ်ာစရာၾကီးေနာ္ ”

“ ဒါေပါ့ဗ်ာ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလည္း အခု က်ေနာ္တို႔ ဒီၿမိဳ႕ထဲကလြတ္ေအာင္ၾကိဳးစားရမယ္ ၿပီးရင္ Cape Town ကိုၿပန္ၿပီး အဲဒီကတဆင့္ ( Africa Health Ministry ) အာဖရိကက်န္းမာေရးဆိုင္ရာအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ဆက္သြယ ္ရမယ္ ၿပီးေတာ့ Ghost City အေၾကာင္းကို က်ယ္က်ယ္ၿပန္႔ၿပန္႔သိေအာင္လုပ္ရမယ္ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိတဲ့ ဗိုင္းရပ္စ္တိုက္ထုတ္တဲ့ နည္း ၊ ေၿဖေဆးကို တာ၀န္ရွိသူေတြကို အပ္ၿပီး Ghost City ကလူသား ေတြကို ကယ္တင္ရမယ္ဗ် ”

“ ဟုတ္တယ္ကိုႏိုင္ေဇာ္ရ ဒီတစ္ၿမိဳ႕လံုးကို ႏွိမ္ႏွင္းမွာထက္စာရင္ အဲဒီအၾကံအေကာင္းဆံုးပဲဗ် ”

ဟု ကၽြႏ္ုပ္က ေထာက္ခံစကားေၿပာလိုက္ေလသည္ ။ကၽြန္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးစကားေကာင္းေနၾကစဥ္ သီတာ ၊ ထြန္းလ ူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔မွာ အသီးသီးအိပ္ေပ်ာ္ေနၾကၿပီၿဖစ္၏ ။ သို႔ႏွင့္ ထိုတစ္ညလံုး အခန္းအား ေလာ့ခ္ခ်ထားကာ ေကာင္းမြန္ စြာ တစ္ဖြဲ႔လံုး အိပ္စက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ ညက ေကာင္းမြန္စြာ အိပ္စက္ထားသၿဖင့္ အဖြဲ႔သား အားလံုးမွာ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနၾကေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အေပၚထပ္ေလွကားသို႔တက္ခဲ့ရာ အခန္း ေပါင္းမ်ားစြာကို ထပ္ေတြ႔ရေလသည္ ။ ထို႔ေနာ္ကအခန္းမ်ားအတြင္းသို႔အၿပင္မွၾကည့္ရာ ေသဆံုး ေနၿပီၿဖစ္ေသာ အေလာင္းမ်ားမွအပ ထူးၿခားမႈမ်ားမေတြ႔ရေပ ။ အခန္းတိုင္းလိုလို ေလာ့ခ္က်ေနသၿဖင့္ မွန္ၿပတင္း ေပါက္မွသာ အတြင္းကိုေတြ႔ၿမင္ႏိုင္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ဆက္ေလ်ာက္ခဲ့ၾကရာ လမ္းခ်ိဳး တစ္ေနရာ သို႔အ ေရာက္တြင္ ရိပ္ကနဲ အရိပ္တစ္ခုကိုေတြ႔ရလိုက္ရသၿဖင့္ အဖြဲ႔သားမ်ားအာ ခဏေစာင့္ရန္အခ်က္ေပးၿပီး ေၿပးလိုက္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ထိုလူမွာ တစ္နည္းအားၿဖင့္ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္လူယံုသို႔မဟုတ္ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ေနာက္မွ လိုက္လံေခ်ာင္းေၿမာင္းၾကည့္ရွူေနသူတစ္ဦးၿဖစ္တန္ရာ၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လိုက္လာသည္ကိုေတြ႔၍ ထြက္ေၿပး ေလရာ ကၽြနု္ပ္လည္း ထြန္းလူဆီမွ ယူထားေသာ ေသနတ္ၿဖင့္လွ်ပ္တစ္ၿပက္ ပစ္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္ ။

“ ဒိုင္း ”

“ အူး....”

ထိုလူမွာ ေၿခေထာက္သို႔ထိသြားဟန္ရွိ၏ ။ ဒူးေခါင္းေကြးညြတ္သြားကာ ယိုင္နဲ႔ယိုင္နဲ႔ၿဖင့္ အခန္းတစ္ခုအတြင္း ၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အႏၱရာယ္မ်ားလွသည္ၿဖစ္၍ဆက္မလိုက္ေတာ့ပဲ အဖြဲ႔ဆီ သို႔ ၿပန္ခဲ့ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ အက်ိဳးအေၾကာင္းေၿပာၿပၿပီး ဆက္လက္၍ ေလ်ာက္ခဲ့ရာ တစ္ေနရာတြင္ သံတံခါးၾကီး တစ္ခုက ဆီးကာထား ၿပီး လမ္းကားဆံုးေနၿပီၿဖစ္၏ ။ တံခါးက Electronic ၿဖင့္ၿပဳလုပ္ထားၿပီး နံပါတ္မ်ား ပါရွိေလသည္ ။ ထိုနံပါတ္မ်ားအေပၚတြင္ Ghost City Hospital No. ဟုေရးထားသည္ ကိုေတြ႔ရ ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဆးရံုအမွတ္အား မမွတ္ခဲ့မိ၍ လြန္စြာ ေနာင္တရမိေလေတာ့သည္ ။ ဤတြင္သီတာက

“ အကို အဲဒီခလုတ္က ေဆးရံုနံပါတ္ကို ရိုက္ခိုင္းတာထင္တယ္ က်မမွတ္မိတယ္ AD 980 ပါ”

ဟုေၿပာေလ၏ ။ ထိုအခါ မွကၽြႏ္ုပ္မွာ သီတာ မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းပံုႏွင့္ အရာရာကို အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့မ ေန တတ္ပံုမ်ားကို ခ်ီးက်ဴးရေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ နံပါတ္မ်ားရိုက္ထည့္လိုက္ရာတံခါးၾကီးမွာ ပြင့္သြားေလေတာ့သည္ ။

“ ေ၀ါ....ေ၀ါ...”

တံခါး ပြင့္ပြင့္ၿခင္းၿမင္ လိုက္ရေသာၿမင္လိုက္ရေသာၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔မွာ ၾကက္ေသေသ သြားမိ ေတာ့သည္ ။ ထိုအခန္းထဲ တြင္ လြန္စြာမ်ားၿပားလွေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္အုပ္ၾကီးပင္တည္း ။ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔မွာ ေသြးစုပ္ေကာင္အဖြဲ႔ၾကီးႏွင့္ ႏႊဲရေပေတာ့သည္ ။ တိုက္ပြဲကား ၿပင္းထန္လွ၏ ။ အပြဲပြဲႏႊဲလာေသာ လက္ရည္မ်ား က ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကို အၿပိဳၿပိဳ အလဲလဲ ၿဖစ္ေစ၏ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ အားပါလွေသာ အဆင့္ၿမင့္တိုက္ကြက္မ်ား ၊ သီတာ၏ ဖ်က္လက္ရဲရင့္ေသာ ကင္တိုဓါးခ်က္မ်ား ၊ ထြန္းလူ၏ လွ်င္ၿမန္လွေသာ ဓါးခ်က္မ်ား ၊ ညိဳေမာင္၏ ၿပင္းထန္ေသာ လက္သီးတံေတာင္တိုက္ကြက္မ်ားေၾကာင့္ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားမွာ ၿပိဳလဲက်ကုန္၏ ။ ၂၀ မိနစ္ခန္႔တိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္တိုက္ပြဲအား လက္စသိမ္းလိုက္ေတာ့သည္ ။ ၾကမ္းၿပင္ေပၚတြင္ အတံုးအရုန္း ေသဆံုးကုန္ေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားက ၿပန္႔က်ဲလွ်က္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အခန္းအတြင္း ဆက္၀င္ခဲ့ရာ ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ ေအာက္ထပ္သို႔ တြယ္ဆင္းေသာပိုက္လံုးကိုေတြ႔ရေလသည္ ။ က်န္အခန္းမ်ားမွာမူ ေလာ့ခ္က်ေနၿပီး တစ္ဖက္ပြင့္ေလာ့ခ္မ်ား ၿဖစ္ဟန္တူသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္ းပိုက္လံုး အေပၚ မွ တစ္ဦးခ်င္းတြယ္ဆင္းခဲ့ရာ ပန္းၿခံလိုလို ေၿမၾကီးေပၚသို႔ ေၿခခ်မိၾကေလ၏ ။ ေဘးဘီကို ေသခ်ာ ၾကည့္မိေတာ့မွ ေၿမပံုမို႔မို႔မ်ား အုတ္ဂူမ်ားႏွင့္ သခၤ်ိဳင္းတစ္ခုၿဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔လည္း ထိုသခၤ်ိဳင္းအား ၿဖတ္ေလ်ာက္မည္အၿပဳတြင္ သီတာက

“ ခဏေနဦး မသြားၾကနဲ႔ဦး”

ဟု လွမ္းတားေလ၏ ။

အပိုင္း ၁၅ ေမွ်ာ္.....။

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၃)

 

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၃)


ထို႔ေနာက္ညိဳေမာင္ကပင္ဆက္လက္၍

“ ထြန္းလူအဖမ္းခံရၿပီးေတာ့ က်ေနာ္အဖမ္းခံရတာပါပဲ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကိုသတ္ပစ္မယ္ဆိုၿပီး ေဒါက္တာ ေသာမတ္စ္က အၾကပ္ကိုင္လို႔ ဆရာႏိုင္ေဇာ္ကအဖမ္းခံလိုက္ရတာပါ ”

ဟုရွင္းၿပေလသည္ ။

“ ကဲပါ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အခု အဖြဲ႔သားေတြအကုန္ေပါင္းမိေနၿပီပဲ ဒီအိမ္ၾကီးထဲက ထြက္ႏိုင္မွာပါ ”

“ အင္းဟုတ္တယ္ ဒီအိမ္ၾကီးရဲ႕ထြက္ေပါက္ဟာ ဘယ္ေနမွာ ရွိမွန္းမသိေအာင္ ခန္႔မွန္းရခက္တယ္ အခန္းေပါင္း မ်ား စြာရွိၿပီး အခန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေသာ့ခတ္ထားတယ္ဗ် ကဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထြက္ေပါက္ လိုက္ရွာ ရေအာင္ ”

ဟု ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္က ေၿပာေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔လည္း ေအာက္ထပ္ တြင္အခန္းမ်ားကို လိုက္ဖြင့္ၾကည့္ရာ အခန္းအေတာ္မ်ားမ်ား ေသာ့ခတ္ထားသည္ကိုေတြ႔ရေလသည္ ။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ တစ္ခန္း မွာပြင့္သြားၿပီး လူသြားလမ္းကိုေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔လည္း စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ထိုလူသြားလမ္းေလးထဲသို႔ ၀င္ခဲ့ေလသည္ ။ အတန္ၾကာေလ်ာက္ၿပီးေသာအခါ အသံတစ္သံၾကား၍ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္က ေရွ႔မွေနၿပီး ရပ္ေနရန္ အခ်က္ေပးေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း မသကၤာ၍ အေပၚ ေခါင္မိုး သို႔ၾကည့္လိုက္ရာ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္တစ္ခ်ိန္က လမ္းၾကားတြင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ဘူးေသာ သတၱ၀ါ တစ္ ေကာင္မွာ ေခါင္မိုးနံရံမွာတြယ္ကပ္ေနၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ေခ်ာင္းေၿမာင္းတိုက္ခိုက္ရန္ ၿပင္ေနဟန္ရွိေလသည္ ။ သတၱ၀ါေကာင္မွာ လွ်င္ၿမန္လွစြာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔အား ခုန္အုပ္လုိက္ရာ ညိဳေမာင့္အေပၚသို႔ က်သြားေလသည္ ။

ညိဳေမာင္မွာ သတၱ၀ါေကာင္ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို အတင္းရုန္းထြက္ေနရေလသည္ ။ ထိုအခါ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က သတၱ၀ါ ေနာက္ဖက္မွေန၍ ေနာက္ေက်ာဖက္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီး ဆြဲယူ၍ နံရံႏွင့္ရိုက္ခ်လိုက္ေလသည္ ။ သတၱ၀ါေကာင္မွာလြင့္စင္ၿပီး နံရံႏွင့္ရိုက္မိကာ ၿပန္အက်တြင္ သီတာေရွ႕သို႔က်ေလသည္ ။ ထိုအခါ သီတာ၏ သြက္လက္ လွေသာ ကင္တိုဓါးတိုက္ကြက္မ်ားေၾကာင့္သတၱ၀ါေကာင္မွာ အပိုင္းပိုင္းၿပတ္ထြက္ကာ လႈပ္ရွား ႏုိင္ၿခင္းမရွိေတာ့ေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း သတိၾကီးစြာထား၍ ဆက္ေလ်ာက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ တစ္ေနရာ အေရာက္တြင္ အေပၚထပ္သို႔ တက္သည့္ေလွကားကိုေတြ႔ရၿပီး ၄င္းေလွကားေအာက္တြင္ အခန္းႏွစ္ခန္း ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဦးေဆာင္၍ အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားကာ ခပ္ေ၀းေ၀း တြင္မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္မွလာေနေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္အုပ္စုၾကီးကိုေတြ႔လိုက္ရေလသည္ ။ အေကာင္အေရ အတြက္က ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ခန္႔ရွိ ေပလိမ့္မည္ ။

ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေအာက္သို႔ ၿပန္ဆင္းရန္ အခ်က္ၿပလိုက္ၿပီး ေလွကား ေအာက္မွ အခန္းမ်ားအား စစ္ေဆးၾကည့္ရာ ေလာ့က်ေနၿပီး တစ္ခန္းမွာ လြယ္ကူ စြာပြင့္သြားေလသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ထိုအခန္းထဲသို႔ ၀င္ေနကာ အဖြဲ႔သားမ်ားကို တိတ္ဆိတ္စြာေနရန္အခ်က္ေပးလိုက္ေလသည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား ကားေလွ ကားမွ ဆင္းလာေသာ အသံမ်ားကိုၾကားရေလသည္ ။ ၿပီးေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လာခဲ့ေသာ လမ္းၾကားေလး ထဲသို႔ ၀င္သြားေသာအသံမ်ားကို ၾကားရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ယခုမွ အခန္းအတြင္းသို႔ၾကည့္လိုက္ရာ အသံုးမၿပဳေတာ့သည္မွာၾကာၿပီၿဖစ္ေသာ ဓါတ္ခြဲခန္းအေဟာင္းၾကီးကိုေတြ႔ရေလသည္ ။ ကြဲရွေနၿပီၿဖစ္ေသာ Burett မ်ား Pipette မ်ား Flask မ်ားကိုေတြ႔ရေလသည္ ။

“ ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီအိမ္ၾကီးထဲက လြတ္ဖို႔ ေသခ်ာ Plan ဆြဲရမယ္ဗ် ေနာက္ၿပီး အခုလည္း ညေမွာင္ေနၿပီဆုိေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဒီလို ဆက္သြားေနရင္အႏၱရာယ္ပိုမ်ားတယ္ ဒီတစ္ညေတာ့ ဒီအခန္းမွာ ခိုၿပီး မနက္လင္းေတာ့မွ ဆက္လႈပ္ရွားၾကတာေပါ့ ”

“ဟုတ္တယ္ကိုသက္တန္႔ေရ က်ေနာ္တို႔ ဒီမွာ နားဖို႔လိုတယ္ဗ် ”

ဟု ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကေၿပာေလသည္ ။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ ထြန္းလူ၏ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ႏုိင္မႈမ်ားေၾကာင့္ စားေသာက္ဆိုင္အေဟာင္းအတြင္းမွ ရယ္ဒီမိတ္ေခါက္ဆြဲေၿခာက္မ်ား ၊ ေရဘူးမ်ားႏွင့္ ေပါင္မုန္႔မ်ားကို အိတ္ တစ္ခုႏွင့္ ထည့္ၿပီး သယ္ေဆာင္လာသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔လည္း ဆာဆာႏွင့္စားလိုက္ၾကရာ အေတာ္အတန္ပင္ ဗိုက္ၿပည့္သြားေလေတာ့သည္ ။

“ ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္ေၿပာေတာ့ သူ႔ရဲ႕လႈိ႔၀ွက္ခ်က္ကို ကိုႏိုင္ေဇာ္တုိ႔ သိသြားတယ္ဆို ရွင္းၿပ ပါဦးဗ် ”

“ ဒီလိုကိုသက္တန္႔ရ အမွန္ေတာ့ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္ကိုယ္တိုင္က Leukemia ေ၀ဒနာရွင္တစ္ဦးဗ် သူတတ္ထားတဲ့ပညာနဲ႔သူ႔ေရာဂါကို သူၾကိတ္ကုေနတာၾကာၿပီဆိုပါေတာ့ တစ္ေန႔ေတာ့သူက လူကီးမီးယား ဆဲလ္ကို တိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့ ဗိုင္းရပ္စ္တစ္ခုကို အမွတ္မထင္ေတြ႔သြားတယ္ အဲဒီဗိုင္းရပ္စ္ကို သူက သုေတသနလုပ္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ ေရာဂါကုသဖို႔အတြက္ တီထြင္ၾကိဳးပမ္းခဲ့တယ္ ..


တကယ္သာေအာင္ၿမင္ခဲ့ရင္ေတာ့ တစ္ကမၻာလံုးအတြက္ အက်ိဳးရွိမယ့္ကိစၥတစ္ခုပါပဲ ၀မ္းနည္းစရာပဲ သူ႔တီ ထြင္မႈက မေအာင္ၿမင္ခဲ့ဘူး သူ႔ကိုယ္ထဲကို Vein ကတစ္ဆင့္ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြကို ထိုးသြင္းၿပီးကုသခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ သူသြင္းလိုက္တဲ့ ဗိုင္းရပ္ေတြက လူကီးမီးယား ဆဲလ္ကို တိုက္မထုတ္ပဲနဲ႔ ေသြးနီဥ Red blood cells ေတြကို တိုက္ထုတ္ၿပီး လူမွာ ေသြးကို ဆာေလာင္တဲ့ ခ်ဥ္ၿခင္းတပ္မႈကိုၿဖစ္ေပၚေစတယ္..ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ Transmission rate က အရမ္းၿမန္တယ္ေလ ေသြး ေသြးခ်င္းထိတာနဲ႔ကူးကုန္တာပဲ ေနာက္ၿပီး သူတီထြင္လိုက္တဲ့ Blood Hunger Virus(BHV) က (Mutagenic) ပံုသ႑ာန္ေၿပာင္းႏိုင္တဲ့ဂုဏ္သတၱိရွိတယ္ဗ် ကိုသက္တန္႔တို႔လည္း ၿမိဳ႕ထဲမွာ ပံုဆိုးပန္းဆိုးသတၱ၀ါေတြေတြ႔မွာေပါ့ အဲဒါ Mutant Virus ကူးစက္ခံရတဲ့ လူသားေတြပဲ အရင္ဆံုး ေဒါက္တာေသာမတ္စ္ရဲ႕ အိမ္သားေတြ တပည့္ေတြေနာက္ အိုဗ်ာ ေနာက္တစ္ၿမိဳ႕လံုး ဗိုင္းရပ္စ္ အကူးခံ လိုက္ရတာပဲဗ်ိဳ႕ ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေတြအကိုက္မခံရေအာင္ အထူးသတိထားၿပီးေနရမယ္ဗ်ိဳ႕ ”

ဟု ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ရွည္လွ်ားစြာ ရွင္းၿပေလသည္ ။ ထိုအခါမွ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း အေၾကာင္းစံုကို ဇတ္ရည္ လည္ကာ သိရွိခဲ့ရေလေတာ့သည္ ။

အပိုင္း ၁၄ ေမွ်ာ္......။

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၂)

 ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၂)


ကၽြႏ္ုပ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ အေၿခအေနကိုသံုးသပ္ကာ ၄င္းေၿပာသည့္အတိုင္းထိုင္ရန္ သီတာအား အခ်က္ၿပၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးစလံုး၀င္၍ ထိုင္လိုက္ၾကေလေတာ့သည္ ။ တံခါးမၾကီးကား တစ္စံုတစ္ဦးမွ ဆြဲပိတ္လိုက္သကဲ့သို႔ ၀ုန္းကနဲၿမည္ကာ ပိတ္သြားေလသည္ ။ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္ကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အနီးသို႔ လွမ္းလာ၍

“ ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ ေဒါက္တာသက္တန္႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဒီလို ၾကိဳဆိုလိုက္ရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ တီထြင္စမ္းသပ္မႈေတြကို ၿပခ်င္ယံုသက္သက္ပါ ဒါေပမယ့္ Cape Town မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ၾကိဳဖို႔ လႊတ္လိုက္တဲ့ လူနဲ႔ လြဲသြားတဲ့အတြက္ ဒီလိုၿဖစ္ကုန္တာပဲ အင္းေလ က်ဳပ္ကလည္း လာၾကိဳ မယ့္အ ေၾကာင္းၾကိဳၿပီးမွ ေၿပာမထားခဲ့တာကိုး ”

ဟုလွမ္းေၿပာရင္းကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းမွ ထိုင္ခံုတြင္ ၀င္၍ ထိုင္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္က

“ ဟုတ္ပါၿပီ ေဒါက္တာ ေသာမတ္စ္ရဲ႕ ခင္ဗ်ားက ဖိတ္ေခၚလို႔ က်ဳပ္တို႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီလို ၾကိဳဆိုတာကေတာ့ တယ္ၿပီးမနိပ္လွဘူးဗ်ာ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားက ဘာေၾကာင့္က်ဳပ္မိတ္ေဆြေတြကို ဖမ္း ထားရတာတုန္း ”

ဟု ၄င္း၏ မ်က္ႏွာအား တည့္တည့္ၾကည့္၍ လွမ္းေမးလိုက္ေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္တို႔မွာကား ကၽြႏ္ုပ္ တို႔ႏွင့္အေတာ္အလွမ္းေ၀းသည္ၿဖစ္၍ ၿမင္သာၿမင္ေနရေသာ္လည္း အသံကိုၾကားရဟန္မတူေပ ။ သို႔ေသာ္ ၄င္းတို႔ သံုးဦးသည္ ကၽြႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြမ်ား ပီသစြာ ေၾကာက္ရႊံထိတ္လန္႔ေနၿခင္းအလွ်င္းမရွိေပ ။ ေဒါက္တာ ေသာမတ္စ္က

“ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ေဒါက္တာသက္တန္႔ အစကေတာ့ ဖမ္းထားဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပါဘူး ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မိတ္ေဆြ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္နဲ႔အေပါင္းအပါေတြက က်ဳပ္ရဲ႕ လွိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြကို အကုန္သိသြားၾကၿပီေလ ဒီေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႔စမ္းသပ္မႈကို မေအာင္ၿမင္ေသးခင္အထိ ဘယ္အတားအဆီးမွ လက္မခံႏိုင္ပါဘူး ဒါေၾကာင့္အခုလို ထိမ္းသိမ္းထားရတာပါ ”

“ ေအာ္..ေအာ္...ဒီလိုဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားမွာ လူသိမခံ၀ံ့တဲ့ လွိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြ ရွိေနၿပီဆိုတာ ေသခ်ာေနၿပီေပါ့ေလ ”

ဟုကၽြႏ္ုပ္ကေမးလုိက္ရာ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္က

“ ဟား...ဟား...ဟား....သိပ္ေသခ်ာတာေပါ့ဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုလည္းေၿပာၿပမွာပါ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ား တို႔လည္းမၾကာခင္မွာ ေသြးစုပ္ေကာင္ဘ၀ ေရာက္ၾကေတာ့မွာေလ ..အမွန္ေတာ့ Ghost City မွာရွိေနစဥ္တေလ်ာက္လံုး က်ဳပ္ရဲ႕တပည့္ေတြနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားတာပါ တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ဖိတ္ေခၚလိုက္ၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕အေၾကာင္းကို က်ဳပ္စံုစမ္းခဲ့တယ္ ၿမန္မာၿပည္က ၿပန္လာတဲ့သတင္းေတြအရ ခင္ဗ်ား တို႔ဟာ လူစြန္႔စားေတြၿဖစ္ၾကတဲ့အၿပင္ တယ္လည္း သတၱိေကာင္းၿပီး က်ဳပ္ရဲ႕လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ထိခိုက္ မွာစိုးတဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ဖိတ္ေခၚလိုက္တာ မွားမွန္းက်ဳပ္သိလုိက္ရတယ္ .. ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို Ghost City ရဲ႕ဘူတာရံုပ်က္မွာကတည္းက က်ဳပ္ရဲ႕တပည့္ေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို အၿပတ္ရွင္းေစခဲ့တာပဲ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကံေကာင္းလြန္းတဲ့အတြက္ တစ္ေယာက္မွမေသခဲ့ၾကဘူး ဟား...ဟား....ဟား....ဒါေပမယ့္အခုေတာ့ မၾကာခင္ ဘ၀ေၿပာင္းရေတာ့မွာပါ ဟား..ဟား...ဟား..”

ဟူ၍ အသံနက္ၾကီးၿဖင့္ ရယ္ေမာကာေၿပာေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ၄င္းက ဆက္လက္၍

“ ကဲကဲ...က်ုဳပ္ရဲ႕လွိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြကို ဒီအတိုင္းေတာ့မေၿပာၿပႏိုင္ဘူးဗ် ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဘ၀ေၿပာင္းၿပီးမွ ေအးေဆး ရွင္းၿပတာေပါ့ ”

ဟုေၿပာၿပီး ၄င္းထိုင္ေနေသာ ထိုင္ခံုေဘးမွ ခလုတ္တစ္ခုအား ႏွိပ္လိုက္ရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းရွိ အခန္း တြင္းမွ ထြက္လာေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္ ၃ ေကာင္ ။ အလြန္အမင္းေသြးဆာေနဟန္ရွိၿပီး မ်က္ႏွာမ်ားမွာ ၾကမ္းတမ္း လက္ထန္လွေပသည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္ ၃ ဦးကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရွိရာသို႔ တည့္မတ္စြာ လာေနေခ်ၿပီ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္းအခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ သီတာ့ခါးမွေသနတ္အား ဆတ္ကနဲယူလိုက္ရာ ေသြးစုပ္ေကာင္ ၃ ဦးအာ းဆက္တိုက္ပစ္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ က်ည္ဆံမ်ားက ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား၏ ႏွဖူးသို႔ တည့္မတ္စြာ စိုက္၀င္ သြားၾကကုန္၏ ။ ။ (ကံဆိုးလွစြာပင္ ထိုေသနတ္တြင္လည္း က်ည္ ၃ ေတာင့္သာ က်န္ရွိေပေတာ့သည္ ) ဤအေၿခအေနကို ရိပ္မိေသာ ေဒါက္တာ ေသာမတ္စ္မွာ ၄င္း၏ ခါးၾကားမွ ေသနတ္ၿဖင့္ ခ်ိန္ၿပီးပစ္ ရန္ၿပင္ေလသည္ ။ သို႔ေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္၏ လွ်ပ္တၿပတ္ပစ္လိုက္ေသာ ဓါးေၿမွာင္က ေဒါက္တာေသာမတ္စ္၏ ေသနတ္ကိုင္လက္အား တည့္တည့္စိုက္၀င္သြားေလသည္ ။

“ ၀ွီး ”

“ ဒုတ္ ”

“ အား...”

ေဒါက္တာေသာမတ္စ္မွာ လြန္စြာ နာက်င္သြားဟန္ရွိၿပီး ၄င္း၏ ေနာက္မွ အခန္းထဲသို႔ ေၿပး၀င္သြားေလသည္ ။ အခန္း ထဲ၀င္ခါနီးတြင္

“ ဟင္း..ဟင္း..မင္းတို႔ ဘယ္လိုပဲ ၾကံစည္ၾကံစည္ ဒီအိမ္ထဲက ေၿပးမလြတ္ပါဘူးကြာ ငါ့အေၾကာင္းသိေစရမယ္ ”

ဟု ၾကံဳး၀ါးသြားေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ၄င္း၏ တပည့္မ်ား ထပ္ေပၚမလာခင္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္တို႔အား ၾကိဳးမ်ား သြားၿဖည္ေပးလိုက္ေလသည္ ။

“ အကိုႏိုင္ေဇာ္ရယ္ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဘာမွမၿဖစ္ၾကလို႔ အခု က်မတို႔ ငါးေယာက္စလံုးၿပန္ဆံုၾကၿပီေနာ္ ”

ဟု သီတာက၀မ္းသာ လႈိက္လွဲေသာ အသံၿဖင့္ ေၿပာေလသည္ ။

“ ဘယ္လိုၿဖစ္လို႔ အဖမ္းခံရတာတုန္း ကိုႏိုင္ေဇာ္ရယ္ အပြဲပြဲ ႏႊဲလာၿပီးမွ”

“ဒီလိုပဲေပါ့ ကိုသက္တန္႔ရယ္ ဟဲဟဲ ”

“ ဒီ...ဒီလိုပါဆရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္ေၾကာင့္ ဆရာ ႏိုင္ေဇာ္ပါ အဖမ္းခံရတာပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၃ ေယာက္က ဘူတာရံုမွာ ရထားပ်က္ၿပီးကတည္းက ရထားလမ္းေဘးက ၿခံတစ္ၿခံထဲကို အတူတူ လြင့္စင္ ခဲ့ၾကတာပါ အခု ဆရာ ႏိုင္ေဇာ္ရဲ႕ အစီအစဥ္အတိုင္း ေဒါက္တာ ေသာမတ္စ္အိမ္မွာ လွိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြ၀င္ၿပီး ရွာေဖြခဲ့ၾကပါတယ္ ပထမဆံုး ေသြးစုပ္ေကာင္ေတြကို သြားမတိုက္ ပါနဲ႔လို႔ ဆရာႏိုင္ေဇာ္က အတန္တန္ မွာထားတာကို ထြန္းလူက ေလာဘၾကီးၿပီး သြားတိုက္မိတာေၾကာင့္ ေထာင္ေခ်ာက္မိၿပီး အဖမ္းခံရတာပါ ”

ဟု ညိဳေမာင္က ရွင္းၿပေလသည္ ။

အပိုင္း (၁၃ ) ေမွ်ာ္.....။

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၁)

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၁)



ထိုသို႔ ေၿပာဆိုၿပီးသည္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္းေသနတ္ၿဖင့္ က်ီးကန္းအုပ္ထဲသို႔ တရစပ္ဆြဲခ်လိုက္ေလသည္ ။

“ ဒက္.....ဒက္.....ဒက္”

“ အာ..အာ...”

ေသနတ္သံေၾကာင့္က်ီးကန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လန္႔ၿဖန္႔ၿပီး အေ၀းသို႔ ၿပန္ေၿပးၾကကုန္၏ ။ ေသနတ္ က်ည္ဆံ ႏွင့္ထိေသာ က်ီးကန္း ၂ ေကာင္ ၃ေကာင္ခန္႔မွာ ေၿမၿပင္သို႔ ၿပဳတ္က်လာေလသည္ ။

“ သီတာ ..ေၿပးေၿပး...လမ္းၾကားထဲေရာက္ေအာင္ေၿပး ”

ဟုေအာ္ဟစ္ရင္းကၽြႏ္ုပ္လည္း လမ္းၾကားထဲသို႔ အေၿပးလိုက္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ သို႔ေသာ္က်ီးကန္းတစ္ေကာင္မွာ ေဒါသတၾကီးၿဖင့္ သီတာ့ေနာက္သို႔ ထိုးလိုက္သြားသည္မွာ မွီလုမွီခင္ၿဖစ္ေနေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ က်ည္ဆံလည္းကုန္သြားၿပီၿဖစ္၍ ေၿခတစ္ဖက္ရွိ အိတ္ထဲတြင္ ထည့္ထားေသာ ဓါးေၿမွာင္ၿဖင့္ လွမ္းပစ္ လိုက္ ေလသည္ ။ ဓါးေပါက္အားကၿပင္းလွေသာေၾကာင့္ က်ီးကန္းကလည္း ထိုးဆိတ္ရအၿပဳ ဓါးဖ်ားတြင္ ေစြ႔ကန ဲပါသြားကာ အုတ္နံရံတြင္သြားစိုက္ေနေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဓါးေၿမွာင္ကိုၿပန္ႏွုတ္ၿပီး သီတာ့လက္ကို ဆြဲကိုင္ ရင္း ေၿပးထြက္ခဲေလေတာ့သည္ ။ အေတာ္ခပ္လွမ္းလွမ္းေၿပးၿပီးေသာအခါ ထံုးစံအတိုင္း ေရွ႕တြင္ ကာဆီး ေနသည္က ယိုင္တိုင္တိုင္ၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဆီ လွမ္းလာေနေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္ ငါးေကာင္ ။

ကၽြႏ္ုပ္ကေၿပးႏွုန္းေလ်ာ့လိုက္ေသာ္လည္း သီတာမွာ ဆက္၍ ေၿပးသြားၿပီး ေဘးတစ္ဖက္ရွိအုတ္နံရံအား ေၿခေထာက္ ႏွင့္ကန္ကာ ေရွ႕ဆံုးရွိ ေသြးစုပ္ေကာင္၏ မ်က္ႏွာအား လွမ္းကန္ထည့္လိုက္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပင္ လွပေသာကာရာေကးတိုက္ကိုက္မ်ားက ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားအား ဖရိုဖ ရဲၿဖစ္သြားေစ၏ ။ ထိုအခိုက္ သီတာ့ေနာက္တြင္ သီတာ့ပခံုးအား လွမ္းကိုင္လိုက္ေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္ တစ္ေကာင္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္းပူထူသြားကာ

“ သီတာ..ေနာက္မွာ....”

ဟု ေအာ္ေၿပာလိုက္သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေအာ္သံမဆံုးမီမွာပင္ သီတာ၏ အားပါလွေသာ ေနာက္လွန္ကန္ခ်က္က ေသြးစုပ္ေကာင္၏ ခ်က္ေကာင္းဆီသို႔ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္ကား ၿပန္မထႏိုင္ေတာ့ေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း သီတာ အနားသို႔သြားကာ

“ သီတာရယ္ အကို သြားၿပီး တိုက္ခိုက္မွာေပါ့ ဘာလို႔သြားရတာလည္း စိတ္ပူလိုက္ရတာ ”

“ ေအာ္..အကိုရယ္ အကိုနဲ႔ၿပန္ေတြ႔ကတည္းက အားေတြရွိေနပါၿပီ အကိုနဲ႔မေတြ႔ခင္တုန္းကလည္း ေသြးစုပ္ ေကာင္ ေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ ညီမတိုက္ခိုက္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ မပူပါနဲ႔ေနာ္ ”

ဟု ကၽြႏ္ုပ္အား ၿပံဳးၿပရင္းေၿပာေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ထိုလမ္းၾကားထဲမွ ဆက္လက္ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး အိမ္ နံပါတ္အစဥ္လိုက္အတိုင္း လိုက္၍ရွာေဖြေရာ သိပ္ေတာ့ခက္ခဲလွၿခင္းမရွိေပ ။ နာရီအနည္းငယ္မွ် လွည့္ပတ္ရွာ ေဖြၿပီးေနာက္ AD 1181 ဟူေသာ တိုက္ပ်က္ၾကီးေဘးတြင္ တိုက္အိမ္ဟူ၍ မရွိေတာ့ပဲ လူတစ္ရပ္ ခန္႔ၿမင့္ေသာ ၿမက္ရိုင္းအုပ္ၾကီးသာေတြ႔လိုက္ရေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ထိုၿမက္ရိုင္း အုပ္ၾကီး အတြင္းသို႔ တိုး၀င္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ ၿမက္ရိုင္းပင္မ်ား အၾကားသြားလာေနၾကေသာ ေၿမြအနည္းငယ္ႏွင့္ ကင္းၿမီးေကာက္အနည္းငယ္မွအပ ထူးၿခားေသာအႏၱရာယ္မ်ားအား ေတြ႔ရွိခဲ့ရၿခင္းမရွိေပ ။ ကြမ္းတရာ ညက္ခန္႔ေလ်ာက္ၿပီးေသာအခါ ရုတ္တရက္ေရွ႕တြင္ ဘြားကနဲေပၚလာေသာ ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ အံ့ၾသမွင္ သက္သြားမိၾက၏ ။ လြန္စြာၾကီးမားက်ယ္ၿပန္႔ေသာ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းၾကီးတစ္ခုပင္ ။

ထိုခ်ိဳင့္၀ွမ္းၾကီးအလယ္တြင္ကား ခန္႔ထည္လွေသာ ရဲတိုက္ၾကီးတစ္ခုက ထီးထီးၾကီးတည္ရွိေနေလသည္ ။ ဤရဲတိုက္ၾကီးကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ရွာေဖြေနေသာ AD 1182 ပင္ၿဖစ္ေပေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အေၿခအေနကို ခဏေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ခ်ိဳင့္၀ွမ္းၾကီးအတြင္းသို႔ ဆင္းခဲ့ၾကေလေေတာ့သည္ ။ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းဆီသို႔ အေတာ္မ်ား မ်ားဆင္းၿပီးေနာက္ ရဲတိုက္ၾကီးေရွ႕မွ လႈပ္ရွားမႈအားေတြ႔လိုက္ရ၍ ကၽြႏ္ုပ္မွာ သီတာအား၀ပ္ေနရန္ အခ်က္ၿပ လိုက္၏ ။ အခ်ိန္ကားညေန ငါးနာရီေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီၿဖစ္သၿဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္သည္ ပီၿပင္လွၿခင္းေတာ့မရွိလွေပ ။ ပတ္၀န္းက်င္ကို မ်က္စိက က်င့္သားရေတာ့မွ ေသခ်ာၾကည့္မိကာ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ တစ္ခ်ိန္က လမ္းၾကားထဲတြင္ သူေသကိုယ္ေသတိုက္ခိုက္ခဲ့ရေသာ သတၱ၀ါၾကီးတစ္ေကာင္ၿဖစ္ေနေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဤသတၱ၀ါၾကီးအား ထြက္၍ တိုက္ခိုက္လွ်င္ ရဲတိုက္အတြင္းသို႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေရာက္ရွိလာေၾကာင္းအသိေပးလိုက္သလို ၿဖစ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ သတၱ၀ါၾကီးအား တိတ္တဆိတ္ႏွိမ္ႏွင္းႏိုင္ရန္ နည္းလမ္းအားစဥ္းစား ေနမိေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လက္ထဲမွေသနတ္အား ၿဖဳတ္၍ စစ္ေဆးၾကည့္ရာ ကၽြႏ္ုပ္ ခန္႔မွန္းသည့္အတိုင္းပင္ စႏိုက္ဘာ က်ည္ဆံ ၈ ေတာင့္က်န္ေနေသးေၾကာင္း ၀မ္ေၿမာက္ဖြယ္ရာ ေတြ႔ရေလသည္ ။ အူဇီက်ည္ဆံမ်ားမွာမူ ကုန္သြားၿပီၿဖစ္၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ Zoom ဆြဲကာ သတၱ၀ါၾကီးဆီသို႔ ခ်ိန္လိုက္ ေလေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ သတၱ၀ါေကာင္၏ ဦးေႏွာက္ေနရာသို႔ မွန္းကာ ခလုတ္အား ဆြဲခ်လိုက္ ေလေတာ့ သည္ ။ တိုးညွင္းစြာ ထြက္ေပၚလာေသာ ေသနတ္က်ည္ဆံသံႏွင့္အတူ သတၱ၀ါေကာင္ကား လဲက်ၿငိမ္ သက္သြား ေပေတာ့သည္ ။ ထိုအခါမွ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွစ္ဦးလည္ းရဲတိုက္ၾကီးဆီသို႔ တၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း ခ်ဥ္းကပ္ လာခဲ့ေတာ့သည္ ။ ရဲတိုက္တံခါးၾကီးကား ေစ့ထားဟန္ရွိၿပီး အတြင္းပိုင္း၌ မီးေရာင္မွိန္ ၿပၿပသာ ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တံခါးမၾကီးအား သတိၾကီးစြာ ထား၍ ဖြင့္လိုက္ေလသည္ ။

“ က်ီ....”

တံခါးမၾကီးပြင့္သြားသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္

“ ဟား...ဟား...ဟား.... Ghost City မွၾကိဳဆိုပါတယ္ေမာင္ရင္တို႔ ”

ဟူေသာ ေၿခာက္ၿခားဖြယ္အသံၾကီးအား ၾကားလိုက္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေထာင္ေခ်ာက္မိသြားၿပီ ၿဖစ္မွန္း သတိထားမိလိုက္၏ ။ ဧည့္ခန္းအတြင္း၌ ေတြ႔ၿမင္လိုက္ရေသာ ၿမင္ကြင္း ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္သီတာမွာ လြန္စြာ အံ့ၾသ၀မ္းသာသြားၾကေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ ၊ ညိဳေမာင္ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔ သံုးဦးအာ းအတူတကြ ေတြ႔ရွိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ပင္တည္း ။ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္မွာ ကၽြႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြသံုးဦးအား လက ္ၿပန္ၾကိဳး တုပ္ေႏွာင္လွ်က္ ေတြ႔လိုက္ရၿခင္းပင္ၿဖစ္၏ ။

“ ၀င္လာခဲ့ၾကပါေမာင္ရင္တို႔ ဟား....ဟား....ဟား..ဒီႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေဒါက္တာသက္တန္႔နဲ႔ သီတာဆိုတဲ့ မိန္းကေလးၿဖစ္မယ္ထင္တယ္ တယ္လည္းတိုက္ရည္ခိုက္ရည္ေကာင္းၾကသကိုး အခုခ်ိန္ထိ အသက္ ရွင္ေန ၾကေသး တယ္ဆိုေတာ့ ကဲကဲ ထိုင္ၾကပါဦး ”

ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား လွမ္းေၿပာလိုက္ေသာ Professor Dr. Thomas အား လွမ္း၍ ေတြ႔လိုက္ရေလေတာ့သည္ ။


အပိုင္း (၁၂) ေမွ်ာ္......။


ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၀)

 ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၀)


" Ghost City Hopital " ဟုေရးထားေသာ အေဆာက္အအံုၾကီးတစ္ခုပင္ ၿဖစ္သည္ ။ တိုက္ၾကိဳ တုိက္ၾကား မ်ားတြင္ မထင္မရွား ေဆာက္လုပ္ထားၿခင္းပင္ ။ ေဆးရံု၏ ေရွ႕တြင္ ေၿမကြက္လပ္ၾကီးတစ္ခုရွိေလ၏ ။ ေဆးရံု ကား နံရံတြင္ေသြးမ်ားေပစြန္းကာ မွန္ၿပတင္းမ်ားကား ကြဲလွ်က္ရွိေပ၏ ။ ထိုအခိုက္ ေၿမကြက္လပ္ အား အေသအခ်ာၾကည့္မိရာ ကၽြႏ္ုပ္၏ မ်က္လံုးတို႔ ၿပဴးက်ယ္သြားရေလေတာ့သည္ ။

" သီတာ"

မ်က္ႏွာမွာ လြန္စြာ တည္ၿငိမ္လွၿပီး ခါးတြင္ေသနတ္ကို ထိုးကာ လက္ႏွစ္ဖက္က ဓါး ႏွစ္ေခ်ာင္း ကိုကိုင္ ထားေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လို ဓါးေၿမွာင္ေတာ့မဟုတ္ေပ ။ ၂ ေပသာသာခန္႔ရွိသည့္ ကင္တိုဓါးမ်ားပင္ ။ ၀ိုင္းအံုေန ၾကေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား ၁၀ ေကာင္တိတိ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုေၿမကြက္လပ္ကို အေၿပးသြားလိုက္၏ ။ အေတာ္အလွမ္းေ၀းသၿဖင့္သီတာႏွင့္ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား၏ တိုက္ပြဲကား စေနေခ်ၿပီ ။ ဓါးခ်က္မ်ားက ပိရိေသသပ္လွစြာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားအား တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ လွဲသိပ္ခ်ေနေလၿပီ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တိုက္ပြဲအတြင္းသို႔ခုန္၀င္သြားကာ နီးရာအေကာင္မ်ားအား ဓါးၿဖင့္ထိုးခ်ရင္း သီတာႏွင့္ေက်ာခ်င္းကပ္လိုက္၏ ။

" ဟင္...အ..အကို သက္တန္႔ အစ္ကို မေသေသးဘူးေနာ္ ၀မ္းသာလိုက္တာအစ္ကိုရယ္ ညီမေလအကို႔ကို စိုးရိမ္ လိုက္ရတာ "

ဟုမ်က္ရည္၀ိုင္းစြာ ကၽြႏ္ုပ္အား ေၿပာေလသည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အေၿခအေန ေစာင့္ၾကည့္ ေနဟန္ၿဖင့္ ေရွ႕သို႔ ရမ္းၿပီး တိုး၀င္မလာၾကေပ ။

" သီတာဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ အကိုမေသပါဘူး သီတာ .သတိထားေနာ္ ဒီေကာင္ေတြကို အကိုရွင္းလိုက္မယ္ "

ဟုေၿပာၿပီး သီတာ့ထံမွ ကင္တုိ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းအား ေၿပာင္းယူၿပီးေနာက္ ေရွ႕တြင္ကာဆီးေနေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားအားငွက္ေပ်ာပင္အား ဓါးႏွင့္ပိုင္းခ်လုိက္သကဲ့သို႔ ဆိုက္တိုက္ ပိုင္းခ်လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ေလ့က်င့္မႈ ၿပင္းထန္ေသာေၾကာင့္ ဓါးခ်က္မ်ားက စိတ္ႏွင့္တစ္ထပ္တည္းက်ကာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား အတံုး အရံုး ။ စကၠန္႔ ၃၀ အတြင္းမွာ ပင္ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား လုံး၀ၿငိမ္သက္သြားေပသည္ ။ သီတာမွာ ကၽြႏ္ုပ္အား မ်က္ရည္မ်ား၀ိုင္းလွ်က္ အံ့ၾသေနဟန္ၿဖင့္ ၾကည့္ရွူေနေလသည္ ။

" သီတာ ..လာသြားၾကစို႔ ဒီေဆးရံုထဲကို အကိုတို႔၀င္ရမယ္ "

ဆိုကာ ကၽြႏ္ုပ္က သီတာ၏ ႏုနယ္ေသာ လက္ကေလးအား ပိုင္ပိုင္ဆြဲေခၚကာ ေဆးရံုဆီသို႔ လွမ္းခဲ့ ေလ ေတာ့သည္ ။ ေဆးရံုထဲတြင္ေတာ့ ခံုမ်ားက ဖရိုဖရဲ ။ ေသြးကြက္မ်ားကလည္း ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ ႏွင့္ အႏၱရာယ္ ေကာင္မ်ားကေတာ့ ရွိဟန္မတူေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဆးရံုရွိအခန္းမ်ားအား သတိၾကီးစြာၿဖင့္ တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္ ေဆးရံုရွိ ဆရာ၀န္မ်ား၏ Register မွတ္တမ္းအာ းရွာေဖြေလေတာ့သည္ ။

" Medical Practitioner's Record "

အခန္းတစ္ခန္းရွိ ဘီဒိုအတြင္းမွ အဆိုပါ စာအုပ္ေလးအား ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ လည္းစာအုပ္အား လွန္ေလွာရွာၾကည့္ရာ ေရွ႕ဆံုးစာရြက္ ၂ ရြက္ေၿမာက္မွာပင္

" Professor Dr. Thomas , Haematologist ,No. AD 1182 , Bloody Street "

ဟုေရးသားထားေလသည္ ။ လိပ္စာကို ရွာေတြ႔ၿပီၿဖစ္သၿဖင့္ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္အား ရွာေတြ႔ရန္ မခက္ခဲ လွေတာ့ေပ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း ထိုအခန္းထဲတြင္ေခတၱမွ် အနားယူေလသည္ ။

" သီတာ ရထားတြဲပ်က္ၿပီးဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလည္းဟင္ အကို လိုက္ရွာေတာ့ သီတာကို မေတြ႔ေတာ့ဘူး "

" အင္း ဟုတ္တယ္ အကို သီတာေလ ၀ုန္းကနဲအသံၾကားရၿပီး အေတာ္ေ၀းေ၀းကို လြင့္သြားတယ္ ေနာက္ၿပီး လမ္းၾကား တစ္ခုထဲ မွာ ေမ့ေမ်ာေနခဲ့တယ္ ေခါင္းမွာလည္း ဒါဏ္ရာရထားတယ္ေလ ဒီမွာ "

ဟု သူ၏ ဦးေခါင္းအား ၿပေလရာ အနည္းငယ္ေပါက္သြားၿပီး ေသြးမ်ားပင္ေၿခာက္ေနၿပီၿဖစ္၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း စတိုခန္းတြင္ပင္ ဂြမ္း ၊ ပတ္တီး၊ ေဆးရည္ကိုယူကာ အနာအား ေဆးထည့္ေပးလိုက္၏ ။ ေဆးထည့္ေနစဥ္မွာပင္ သီတာမွာ မ်က္ရည္မ်ား၀ိုင္းလွ်က္ ကၽြႏ္ုပ္အား စိုက္ၾကည့္ေနေလ၏ ။ မည္မွ်ပင္ စိတ္ဓါတ္မာေစကာမူ မိန္းမသားသည ္မိန္းမသားပင္ မဟုတ္ပါေလာ ။

" အကို ..အကိုနဲ႔ေတြ႔တာ သီတာေလ အရမ္း၀မ္းသာတာပဲသိလား အကို ႏိုင္ေဇာ္ကေတာ့ ဘယ္ အႏၱရာယ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရွငး္တတ္တယ္ဆုိေတာ့ သူ႔အတြက္ သိပ္ၿပီးစိတ္မပူမိဘူး အကို႔ကိုပဲ စိတ္ပူေနတာ ညီမလည္းလမ္းၾကားထဲမွာ သတိၿပန္ရလာၿပီး အကိုတို႔ကို ရွာပါေသးတယ္ ဒါေပမယ့္ ေသြးစုပ္ ေကာင္ေတြ နဲ႔တိုက္ခုိက္ရၿပီး က်ည္ဆန္ေတာင္ကုန္သြားၿပီ ..ေနာက္ၿပီး စားေသာက္ဆိုအေဟာင္းတစ္ခုကေန ေပါင္မုန္႔ အေကာင္းနည္းနည္းေတြ႔တယ္ အဲဒါပဲစားၿပီး အကိုတို႔ကို လိုက္ရွာေနတာ အခုထိပဲ ေနာက္ၿပီး ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ သတၱ၀ါမ်ိဳးစံုအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ဘာေတြၿဖစ္ကုန္ၾကတာလည္းမသိဘူး "

" ဟုတ္တယ္ညီမ တစ္ၿမိဳ႕လံုးကလူေတြ ေသြးစုပ္ေကာင္ၿဖစ္ကုန္ၾကတဲ့အေၾကာင္းအရင္းရယ္ သတၱ၀ါေတ ြေပၚေပါက္ လာတဲ့ကိစၥရယ္ကို အကိုတို႔ရွင္းရမယ္ ကဲအကိုတို႔ ခဏနားၿပီးရင္ ေဒါက္တာ ေသာမတ္စ္ အိမ္ကို သြားရွာၾကတာေပါ့ "

ဟုကၽြႏ္ုပ္ကေၿပာလိုက္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၂ ဦးမွာ စကားတေၿပာေၿပာႏွင့္ ေခတၱအနားယူေနခိုက္ သီတာမွာ မေန႔ညကတည္းက တစ္ညလံုးအိပ္ခဲ့ဟန္မတူေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ ပခံုးေပၚအသာမွီရင္း အပစ္ကင္းစင္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ သြားေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္းသူမအား မႏွိုးရက္သၿဖင့္ ေသြးစုပ္ေကာင္တို႔၏ အႏၱရာယ္မွကာကြယ္ရန္ အသင့္အေနအထားၿဖင့္ ရွိေနေလရာ၃ နာရီခန္႔ၾကာၿမင့္ခဲ့ေလသည္ ။ ၃ နာရီစြန္းစြန္းတြင္သီတာမွာ ႏိုး လာေလသည္ ။

" ဟယ္..အကို႔ကို အားနာလုိက္တာ အကို႔ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိတယ္ "

" ရပါတယ္ သီတာရယ္ ေၿပာေနစရာမွမဟုတ္တာ ကဲသီတာ အိပ္ေရး၀ရင္ အကိုတို႔ ဒီကေနသြားၾကမယ္ေလ "

" ဟုတ္ကဲ့အစ္ကို "

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးလည္း ေဆးရံုအားစြန္႔ခြာကာ ေၿမကြက္လပ္အား ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ သို႔ေသာ္ ၿမင္ကြင္း က မလွပေပ ။ က်ီးကန္းမည္းမည္းမ်ားက ေကာင္းကင္တြင္၀ဲပ်ံလွ်က္ရွိရာ ေၿမကြက္လပ္မွာ မည္းေမွာင္ လွ်က္ရွိသည္ ။ ဤအတိုင္းၿဖတ္ေက်ာ္လွ်င္ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးစလံုးအဖို႔ မလြယ္လွေပ ။ က်ီးကန္းမ်ားမွာ တစ္ေကာင္လွ်င္ တစ္ေပသာသာခန္႔ရွိၿပီး လြန္စြာ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္လွကာ ႏွုတ္သီးမ်ားမွာလည္း ေသြးမ်ားေပ က်န္ေနၿပီး အသားမ်ားအား ထုိးဆြ စားေသာက္ခဲ့ဟန္တူေလသည္ ။ အသားစားက်ီးကန္းမ်ား ၿဖစ္ ဟန္တူ၏ ။

" ကဲသီတာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးေၿမကြက္လပ္ကို ကူးဖို႔ေတာ့ မၿဖစ္ႏုိင္ဘူး အကို႔မွာလည္း က်ည္ငါး ေတာင့္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ သီတာအၿမန္ကူးေပေတာ့ သီတာ့ကို ကာပစ္ေပးထားမယ္ "

အပိုင္း (၁၁) ေမွ်ာ္.......။

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၀)

 ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၀)


" Ghost City Hopital " ဟုေရးထားေသာ အေဆာက္အအံုၾကီးတစ္ခုပင္ ၿဖစ္သည္ ။ တိုက္ၾကိဳ တုိက္ၾကား မ်ားတြင္ မထင္မရွား ေဆာက္လုပ္ထားၿခင္းပင္ ။ ေဆးရံု၏ ေရွ႕တြင္ ေၿမကြက္လပ္ၾကီးတစ္ခုရွိေလ၏ ။ ေဆးရံု ကား နံရံတြင္ေသြးမ်ားေပစြန္းကာ မွန္ၿပတင္းမ်ားကား ကြဲလွ်က္ရွိေပ၏ ။ ထိုအခိုက္ ေၿမကြက္လပ္ အား အေသအခ်ာၾကည့္မိရာ ကၽြႏ္ုပ္၏ မ်က္လံုးတို႔ ၿပဴးက်ယ္သြားရေလေတာ့သည္ ။

" သီတာ"

မ်က္ႏွာမွာ လြန္စြာ တည္ၿငိမ္လွၿပီး ခါးတြင္ေသနတ္ကို ထိုးကာ လက္ႏွစ္ဖက္က ဓါး ႏွစ္ေခ်ာင္း ကိုကိုင္ ထားေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လို ဓါးေၿမွာင္ေတာ့မဟုတ္ေပ ။ ၂ ေပသာသာခန္႔ရွိသည့္ ကင္တိုဓါးမ်ားပင္ ။ ၀ိုင္းအံုေန ၾကေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား ၁၀ ေကာင္တိတိ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုေၿမကြက္လပ္ကို အေၿပးသြားလိုက္၏ ။ အေတာ္အလွမ္းေ၀းသၿဖင့္သီတာႏွင့္ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား၏ တိုက္ပြဲကား စေနေခ်ၿပီ ။ ဓါးခ်က္မ်ားက ပိရိေသသပ္လွစြာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားအား တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ လွဲသိပ္ခ်ေနေလၿပီ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တိုက္ပြဲအတြင္းသို႔ခုန္၀င္သြားကာ နီးရာအေကာင္မ်ားအား ဓါးၿဖင့္ထိုးခ်ရင္း သီတာႏွင့္ေက်ာခ်င္းကပ္လိုက္၏ ။

" ဟင္...အ..အကို သက္တန္႔ အစ္ကို မေသေသးဘူးေနာ္ ၀မ္းသာလိုက္တာအစ္ကိုရယ္ ညီမေလအကို႔ကို စိုးရိမ္ လိုက္ရတာ "

ဟုမ်က္ရည္၀ိုင္းစြာ ကၽြႏ္ုပ္အား ေၿပာေလသည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အေၿခအေန ေစာင့္ၾကည့္ ေနဟန္ၿဖင့္ ေရွ႕သို႔ ရမ္းၿပီး တိုး၀င္မလာၾကေပ ။

" သီတာဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ အကိုမေသပါဘူး သီတာ .သတိထားေနာ္ ဒီေကာင္ေတြကို အကိုရွင္းလိုက္မယ္ "

ဟုေၿပာၿပီး သီတာ့ထံမွ ကင္တုိ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းအား ေၿပာင္းယူၿပီးေနာက္ ေရွ႕တြင္ကာဆီးေနေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားအားငွက္ေပ်ာပင္အား ဓါးႏွင့္ပိုင္းခ်လုိက္သကဲ့သို႔ ဆိုက္တိုက္ ပိုင္းခ်လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ေလ့က်င့္မႈ ၿပင္းထန္ေသာေၾကာင့္ ဓါးခ်က္မ်ားက စိတ္ႏွင့္တစ္ထပ္တည္းက်ကာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား အတံုး အရံုး ။ စကၠန္႔ ၃၀ အတြင္းမွာ ပင္ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား လုံး၀ၿငိမ္သက္သြားေပသည္ ။ သီတာမွာ ကၽြႏ္ုပ္အား မ်က္ရည္မ်ား၀ိုင္းလွ်က္ အံ့ၾသေနဟန္ၿဖင့္ ၾကည့္ရွူေနေလသည္ ။

" သီတာ ..လာသြားၾကစို႔ ဒီေဆးရံုထဲကို အကိုတို႔၀င္ရမယ္ "

ဆိုကာ ကၽြႏ္ုပ္က သီတာ၏ ႏုနယ္ေသာ လက္ကေလးအား ပိုင္ပိုင္ဆြဲေခၚကာ ေဆးရံုဆီသို႔ လွမ္းခဲ့ ေလ ေတာ့သည္ ။ ေဆးရံုထဲတြင္ေတာ့ ခံုမ်ားက ဖရိုဖရဲ ။ ေသြးကြက္မ်ားကလည္း ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ ႏွင့္ အႏၱရာယ္ ေကာင္မ်ားကေတာ့ ရွိဟန္မတူေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဆးရံုရွိအခန္းမ်ားအား သတိၾကီးစြာၿဖင့္ တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္ ေဆးရံုရွိ ဆရာ၀န္မ်ား၏ Register မွတ္တမ္းအာ းရွာေဖြေလေတာ့သည္ ။

" Medical Practitioner's Record "

အခန္းတစ္ခန္းရွိ ဘီဒိုအတြင္းမွ အဆိုပါ စာအုပ္ေလးအား ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ လည္းစာအုပ္အား လွန္ေလွာရွာၾကည့္ရာ ေရွ႕ဆံုးစာရြက္ ၂ ရြက္ေၿမာက္မွာပင္

" Professor Dr. Thomas , Haematologist ,No. AD 1182 , Bloody Street "

ဟုေရးသားထားေလသည္ ။ လိပ္စာကို ရွာေတြ႔ၿပီၿဖစ္သၿဖင့္ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္အား ရွာေတြ႔ရန္ မခက္ခဲ လွေတာ့ေပ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း ထိုအခန္းထဲတြင္ေခတၱမွ် အနားယူေလသည္ ။

" သီတာ ရထားတြဲပ်က္ၿပီးဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလည္းဟင္ အကို လိုက္ရွာေတာ့ သီတာကို မေတြ႔ေတာ့ဘူး "

" အင္း ဟုတ္တယ္ အကို သီတာေလ ၀ုန္းကနဲအသံၾကားရၿပီး အေတာ္ေ၀းေ၀းကို လြင့္သြားတယ္ ေနာက္ၿပီး လမ္းၾကား တစ္ခုထဲ မွာ ေမ့ေမ်ာေနခဲ့တယ္ ေခါင္းမွာလည္း ဒါဏ္ရာရထားတယ္ေလ ဒီမွာ "

ဟု သူ၏ ဦးေခါင္းအား ၿပေလရာ အနည္းငယ္ေပါက္သြားၿပီး ေသြးမ်ားပင္ေၿခာက္ေနၿပီၿဖစ္၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း စတိုခန္းတြင္ပင္ ဂြမ္း ၊ ပတ္တီး၊ ေဆးရည္ကိုယူကာ အနာအား ေဆးထည့္ေပးလိုက္၏ ။ ေဆးထည့္ေနစဥ္မွာပင္ သီတာမွာ မ်က္ရည္မ်ား၀ိုင္းလွ်က္ ကၽြႏ္ုပ္အား စိုက္ၾကည့္ေနေလ၏ ။ မည္မွ်ပင္ စိတ္ဓါတ္မာေစကာမူ မိန္းမသားသည ္မိန္းမသားပင္ မဟုတ္ပါေလာ ။

" အကို ..အကိုနဲ႔ေတြ႔တာ သီတာေလ အရမ္း၀မ္းသာတာပဲသိလား အကို ႏိုင္ေဇာ္ကေတာ့ ဘယ္ အႏၱရာယ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရွငး္တတ္တယ္ဆုိေတာ့ သူ႔အတြက္ သိပ္ၿပီးစိတ္မပူမိဘူး အကို႔ကိုပဲ စိတ္ပူေနတာ ညီမလည္းလမ္းၾကားထဲမွာ သတိၿပန္ရလာၿပီး အကိုတို႔ကို ရွာပါေသးတယ္ ဒါေပမယ့္ ေသြးစုပ္ ေကာင္ေတြ နဲ႔တိုက္ခုိက္ရၿပီး က်ည္ဆန္ေတာင္ကုန္သြားၿပီ ..ေနာက္ၿပီး စားေသာက္ဆိုအေဟာင္းတစ္ခုကေန ေပါင္မုန္႔ အေကာင္းနည္းနည္းေတြ႔တယ္ အဲဒါပဲစားၿပီး အကိုတို႔ကို လိုက္ရွာေနတာ အခုထိပဲ ေနာက္ၿပီး ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ သတၱ၀ါမ်ိဳးစံုအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ဘာေတြၿဖစ္ကုန္ၾကတာလည္းမသိဘူး "

" ဟုတ္တယ္ညီမ တစ္ၿမိဳ႕လံုးကလူေတြ ေသြးစုပ္ေကာင္ၿဖစ္ကုန္ၾကတဲ့အေၾကာင္းအရင္းရယ္ သတၱ၀ါေတ ြေပၚေပါက္ လာတဲ့ကိစၥရယ္ကို အကိုတို႔ရွင္းရမယ္ ကဲအကိုတို႔ ခဏနားၿပီးရင္ ေဒါက္တာ ေသာမတ္စ္ အိမ္ကို သြားရွာၾကတာေပါ့ "

ဟုကၽြႏ္ုပ္ကေၿပာလိုက္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၂ ဦးမွာ စကားတေၿပာေၿပာႏွင့္ ေခတၱအနားယူေနခိုက္ သီတာမွာ မေန႔ညကတည္းက တစ္ညလံုးအိပ္ခဲ့ဟန္မတူေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ ပခံုးေပၚအသာမွီရင္း အပစ္ကင္းစင္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ သြားေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္းသူမအား မႏွိုးရက္သၿဖင့္ ေသြးစုပ္ေကာင္တို႔၏ အႏၱရာယ္မွကာကြယ္ရန္ အသင့္အေနအထားၿဖင့္ ရွိေနေလရာ၃ နာရီခန္႔ၾကာၿမင့္ခဲ့ေလသည္ ။ ၃ နာရီစြန္းစြန္းတြင္သီတာမွာ ႏိုး လာေလသည္ ။

" ဟယ္..အကို႔ကို အားနာလုိက္တာ အကို႔ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိတယ္ "

" ရပါတယ္ သီတာရယ္ ေၿပာေနစရာမွမဟုတ္တာ ကဲသီတာ အိပ္ေရး၀ရင္ အကိုတို႔ ဒီကေနသြားၾကမယ္ေလ "

" ဟုတ္ကဲ့အစ္ကို "

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးလည္း ေဆးရံုအားစြန္႔ခြာကာ ေၿမကြက္လပ္အား ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ သို႔ေသာ္ ၿမင္ကြင္း က မလွပေပ ။ က်ီးကန္းမည္းမည္းမ်ားက ေကာင္းကင္တြင္၀ဲပ်ံလွ်က္ရွိရာ ေၿမကြက္လပ္မွာ မည္းေမွာင္ လွ်က္ရွိသည္ ။ ဤအတိုင္းၿဖတ္ေက်ာ္လွ်င္ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးစလံုးအဖို႔ မလြယ္လွေပ ။ က်ီးကန္းမ်ားမွာ တစ္ေကာင္လွ်င္ တစ္ေပသာသာခန္႔ရွိၿပီး လြန္စြာ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္လွကာ ႏွုတ္သီးမ်ားမွာလည္း ေသြးမ်ားေပ က်န္ေနၿပီး အသားမ်ားအား ထုိးဆြ စားေသာက္ခဲ့ဟန္တူေလသည္ ။ အသားစားက်ီးကန္းမ်ား ၿဖစ္ ဟန္တူ၏ ။

" ကဲသီတာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးေၿမကြက္လပ္ကို ကူးဖို႔ေတာ့ မၿဖစ္ႏုိင္ဘူး အကို႔မွာလည္း က်ည္ငါး ေတာင့္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ သီတာအၿမန္ကူးေပေတာ့ သီတာ့ကို ကာပစ္ေပးထားမယ္ "

အပိုင္း (၁၁) ေမွ်ာ္.......။

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၀)

 ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၀)


" Ghost City Hopital " ဟုေရးထားေသာ အေဆာက္အအံုၾကီးတစ္ခုပင္ ၿဖစ္သည္ ။ တိုက္ၾကိဳ တုိက္ၾကား မ်ားတြင္ မထင္မရွား ေဆာက္လုပ္ထားၿခင္းပင္ ။ ေဆးရံု၏ ေရွ႕တြင္ ေၿမကြက္လပ္ၾကီးတစ္ခုရွိေလ၏ ။ ေဆးရံု ကား နံရံတြင္ေသြးမ်ားေပစြန္းကာ မွန္ၿပတင္းမ်ားကား ကြဲလွ်က္ရွိေပ၏ ။ ထိုအခိုက္ ေၿမကြက္လပ္ အား အေသအခ်ာၾကည့္မိရာ ကၽြႏ္ုပ္၏ မ်က္လံုးတို႔ ၿပဴးက်ယ္သြားရေလေတာ့သည္ ။

" သီတာ"

မ်က္ႏွာမွာ လြန္စြာ တည္ၿငိမ္လွၿပီး ခါးတြင္ေသနတ္ကို ထိုးကာ လက္ႏွစ္ဖက္က ဓါး ႏွစ္ေခ်ာင္း ကိုကိုင္ ထားေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လို ဓါးေၿမွာင္ေတာ့မဟုတ္ေပ ။ ၂ ေပသာသာခန္႔ရွိသည့္ ကင္တိုဓါးမ်ားပင္ ။ ၀ိုင္းအံုေန ၾကေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား ၁၀ ေကာင္တိတိ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုေၿမကြက္လပ္ကို အေၿပးသြားလိုက္၏ ။ အေတာ္အလွမ္းေ၀းသၿဖင့္သီတာႏွင့္ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား၏ တိုက္ပြဲကား စေနေခ်ၿပီ ။ ဓါးခ်က္မ်ားက ပိရိေသသပ္လွစြာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားအား တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ လွဲသိပ္ခ်ေနေလၿပီ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တိုက္ပြဲအတြင္းသို႔ခုန္၀င္သြားကာ နီးရာအေကာင္မ်ားအား ဓါးၿဖင့္ထိုးခ်ရင္း သီတာႏွင့္ေက်ာခ်င္းကပ္လိုက္၏ ။

" ဟင္...အ..အကို သက္တန္႔ အစ္ကို မေသေသးဘူးေနာ္ ၀မ္းသာလိုက္တာအစ္ကိုရယ္ ညီမေလအကို႔ကို စိုးရိမ္ လိုက္ရတာ "

ဟုမ်က္ရည္၀ိုင္းစြာ ကၽြႏ္ုပ္အား ေၿပာေလသည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အေၿခအေန ေစာင့္ၾကည့္ ေနဟန္ၿဖင့္ ေရွ႕သို႔ ရမ္းၿပီး တိုး၀င္မလာၾကေပ ။

" သီတာဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ အကိုမေသပါဘူး သီတာ .သတိထားေနာ္ ဒီေကာင္ေတြကို အကိုရွင္းလိုက္မယ္ "

ဟုေၿပာၿပီး သီတာ့ထံမွ ကင္တုိ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းအား ေၿပာင္းယူၿပီးေနာက္ ေရွ႕တြင္ကာဆီးေနေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားအားငွက္ေပ်ာပင္အား ဓါးႏွင့္ပိုင္းခ်လုိက္သကဲ့သို႔ ဆိုက္တိုက္ ပိုင္းခ်လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ေလ့က်င့္မႈ ၿပင္းထန္ေသာေၾကာင့္ ဓါးခ်က္မ်ားက စိတ္ႏွင့္တစ္ထပ္တည္းက်ကာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား အတံုး အရံုး ။ စကၠန္႔ ၃၀ အတြင္းမွာ ပင္ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား လုံး၀ၿငိမ္သက္သြားေပသည္ ။ သီတာမွာ ကၽြႏ္ုပ္အား မ်က္ရည္မ်ား၀ိုင္းလွ်က္ အံ့ၾသေနဟန္ၿဖင့္ ၾကည့္ရွူေနေလသည္ ။

" သီတာ ..လာသြားၾကစို႔ ဒီေဆးရံုထဲကို အကိုတို႔၀င္ရမယ္ "

ဆိုကာ ကၽြႏ္ုပ္က သီတာ၏ ႏုနယ္ေသာ လက္ကေလးအား ပိုင္ပိုင္ဆြဲေခၚကာ ေဆးရံုဆီသို႔ လွမ္းခဲ့ ေလ ေတာ့သည္ ။ ေဆးရံုထဲတြင္ေတာ့ ခံုမ်ားက ဖရိုဖရဲ ။ ေသြးကြက္မ်ားကလည္း ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ ႏွင့္ အႏၱရာယ္ ေကာင္မ်ားကေတာ့ ရွိဟန္မတူေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဆးရံုရွိအခန္းမ်ားအား သတိၾကီးစြာၿဖင့္ တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္ ေဆးရံုရွိ ဆရာ၀န္မ်ား၏ Register မွတ္တမ္းအာ းရွာေဖြေလေတာ့သည္ ။

" Medical Practitioner's Record "

အခန္းတစ္ခန္းရွိ ဘီဒိုအတြင္းမွ အဆိုပါ စာအုပ္ေလးအား ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ လည္းစာအုပ္အား လွန္ေလွာရွာၾကည့္ရာ ေရွ႕ဆံုးစာရြက္ ၂ ရြက္ေၿမာက္မွာပင္

" Professor Dr. Thomas , Haematologist ,No. AD 1182 , Bloody Street "

ဟုေရးသားထားေလသည္ ။ လိပ္စာကို ရွာေတြ႔ၿပီၿဖစ္သၿဖင့္ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္အား ရွာေတြ႔ရန္ မခက္ခဲ လွေတာ့ေပ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း ထိုအခန္းထဲတြင္ေခတၱမွ် အနားယူေလသည္ ။

" သီတာ ရထားတြဲပ်က္ၿပီးဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလည္းဟင္ အကို လိုက္ရွာေတာ့ သီတာကို မေတြ႔ေတာ့ဘူး "

" အင္း ဟုတ္တယ္ အကို သီတာေလ ၀ုန္းကနဲအသံၾကားရၿပီး အေတာ္ေ၀းေ၀းကို လြင့္သြားတယ္ ေနာက္ၿပီး လမ္းၾကား တစ္ခုထဲ မွာ ေမ့ေမ်ာေနခဲ့တယ္ ေခါင္းမွာလည္း ဒါဏ္ရာရထားတယ္ေလ ဒီမွာ "

ဟု သူ၏ ဦးေခါင္းအား ၿပေလရာ အနည္းငယ္ေပါက္သြားၿပီး ေသြးမ်ားပင္ေၿခာက္ေနၿပီၿဖစ္၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း စတိုခန္းတြင္ပင္ ဂြမ္း ၊ ပတ္တီး၊ ေဆးရည္ကိုယူကာ အနာအား ေဆးထည့္ေပးလိုက္၏ ။ ေဆးထည့္ေနစဥ္မွာပင္ သီတာမွာ မ်က္ရည္မ်ား၀ိုင္းလွ်က္ ကၽြႏ္ုပ္အား စိုက္ၾကည့္ေနေလ၏ ။ မည္မွ်ပင္ စိတ္ဓါတ္မာေစကာမူ မိန္းမသားသည ္မိန္းမသားပင္ မဟုတ္ပါေလာ ။

" အကို ..အကိုနဲ႔ေတြ႔တာ သီတာေလ အရမ္း၀မ္းသာတာပဲသိလား အကို ႏိုင္ေဇာ္ကေတာ့ ဘယ္ အႏၱရာယ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရွငး္တတ္တယ္ဆုိေတာ့ သူ႔အတြက္ သိပ္ၿပီးစိတ္မပူမိဘူး အကို႔ကိုပဲ စိတ္ပူေနတာ ညီမလည္းလမ္းၾကားထဲမွာ သတိၿပန္ရလာၿပီး အကိုတို႔ကို ရွာပါေသးတယ္ ဒါေပမယ့္ ေသြးစုပ္ ေကာင္ေတြ နဲ႔တိုက္ခုိက္ရၿပီး က်ည္ဆန္ေတာင္ကုန္သြားၿပီ ..ေနာက္ၿပီး စားေသာက္ဆိုအေဟာင္းတစ္ခုကေန ေပါင္မုန္႔ အေကာင္းနည္းနည္းေတြ႔တယ္ အဲဒါပဲစားၿပီး အကိုတို႔ကို လိုက္ရွာေနတာ အခုထိပဲ ေနာက္ၿပီး ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ သတၱ၀ါမ်ိဳးစံုအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ဘာေတြၿဖစ္ကုန္ၾကတာလည္းမသိဘူး "

" ဟုတ္တယ္ညီမ တစ္ၿမိဳ႕လံုးကလူေတြ ေသြးစုပ္ေကာင္ၿဖစ္ကုန္ၾကတဲ့အေၾကာင္းအရင္းရယ္ သတၱ၀ါေတ ြေပၚေပါက္ လာတဲ့ကိစၥရယ္ကို အကိုတို႔ရွင္းရမယ္ ကဲအကိုတို႔ ခဏနားၿပီးရင္ ေဒါက္တာ ေသာမတ္စ္ အိမ္ကို သြားရွာၾကတာေပါ့ "

ဟုကၽြႏ္ုပ္ကေၿပာလိုက္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၂ ဦးမွာ စကားတေၿပာေၿပာႏွင့္ ေခတၱအနားယူေနခိုက္ သီတာမွာ မေန႔ညကတည္းက တစ္ညလံုးအိပ္ခဲ့ဟန္မတူေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ ပခံုးေပၚအသာမွီရင္း အပစ္ကင္းစင္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ သြားေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္းသူမအား မႏွိုးရက္သၿဖင့္ ေသြးစုပ္ေကာင္တို႔၏ အႏၱရာယ္မွကာကြယ္ရန္ အသင့္အေနအထားၿဖင့္ ရွိေနေလရာ၃ နာရီခန္႔ၾကာၿမင့္ခဲ့ေလသည္ ။ ၃ နာရီစြန္းစြန္းတြင္သီတာမွာ ႏိုး လာေလသည္ ။

" ဟယ္..အကို႔ကို အားနာလုိက္တာ အကို႔ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိတယ္ "

" ရပါတယ္ သီတာရယ္ ေၿပာေနစရာမွမဟုတ္တာ ကဲသီတာ အိပ္ေရး၀ရင္ အကိုတို႔ ဒီကေနသြားၾကမယ္ေလ "

" ဟုတ္ကဲ့အစ္ကို "

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးလည္း ေဆးရံုအားစြန္႔ခြာကာ ေၿမကြက္လပ္အား ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ သို႔ေသာ္ ၿမင္ကြင္း က မလွပေပ ။ က်ီးကန္းမည္းမည္းမ်ားက ေကာင္းကင္တြင္၀ဲပ်ံလွ်က္ရွိရာ ေၿမကြက္လပ္မွာ မည္းေမွာင္ လွ်က္ရွိသည္ ။ ဤအတိုင္းၿဖတ္ေက်ာ္လွ်င္ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးစလံုးအဖို႔ မလြယ္လွေပ ။ က်ီးကန္းမ်ားမွာ တစ္ေကာင္လွ်င္ တစ္ေပသာသာခန္႔ရွိၿပီး လြန္စြာ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္လွကာ ႏွုတ္သီးမ်ားမွာလည္း ေသြးမ်ားေပ က်န္ေနၿပီး အသားမ်ားအား ထုိးဆြ စားေသာက္ခဲ့ဟန္တူေလသည္ ။ အသားစားက်ီးကန္းမ်ား ၿဖစ္ ဟန္တူ၏ ။

" ကဲသီတာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးေၿမကြက္လပ္ကို ကူးဖို႔ေတာ့ မၿဖစ္ႏုိင္ဘူး အကို႔မွာလည္း က်ည္ငါး ေတာင့္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ သီတာအၿမန္ကူးေပေတာ့ သီတာ့ကို ကာပစ္ေပးထားမယ္ "

အပိုင္း (၁၁) ေမွ်ာ္.......။

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၉)

 ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၉)

ကၽြႏ္ုပ္လည္း လတ္တေလာတြင္ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္ တည္ရွိရာ ေဆးရံုကို သာ ရွာေဖြရန္ အေရးၾကီးသၿဖင့္ ထို ေၿမလႈိုင္း တြန္႕မ်ားကို ေက်ာ္ၿဖတ္ကာ ဆက္လက္ထြက္ခြာလာခဲ့ေတာ့သည္ ။ အခ်ိန္ကားေန႔လည္ ၂ နာရီခန ္႔ရွိၿပီၿဖစ္၍ ဗိုက္က ဆာလာသည္ၿဖစ္ရာ စတိုးဆိုင္မွ ယူခဲ့ေသာ ေပါင္မုန္႔အားစားလုိက္သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း မ်က္စိထဲ တြင္ အလြတ္ရေနၿပီၿဖစ္ေသာ ေၿမပံုလမ္းညႊန္အား စဥ္းစားရင္ ေဆးရံုရွိရာသို႔ ေလ်ာက္ လာခဲ့ေတာ့သည္ ။ လမ္းခ်ိဳး ေပါင္းေၿမာက္ၿမားစြာတို႔တြင္ ဟိုတစ္စုဒီတစ္ခုေတြ႔ရေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား ေနရာအႏွံ့အၿပား ရွိလွ်က္ရွိသည္ ။ ရုတ္တရက္ ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ခုသို႔အေကြ႔တြင္ လူတစ္ရပ္ခန္႔ၿမင့္ေသာ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္အား ေတြ႔လိုက္ရေလသည္ ။ ဦး ေခါင္းကား ၿဂိဳလ္သားပံုသ႑ာန္ႏွင့္ ေၿခႏွင့္လက္မ်ားကား လူအတိုင္းပင္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ကို ေတြ႔ၿမင္သြားမွ မ်က္လံုး နီၾကီး ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ကာ ေၿပးလႊား၍ လာေပသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လုိက္ၿပီး လက္ထဲမွ ေသနတ္ၿဖင့္ လွ်င္ၿမန္စြာပင္ပစ္လုိက္ေလသည္ ။

" ဒက္...ဒက္...ဒက္ "

သတၱ၀ါေကာင္၏ လွ်င္ၿမန္မႈကား အံ့မခန္းစရာပင္ ။ တိုက္နံရံမ်ားေပၚတြယ္တက္ကာ ဟိုခုန္ကူး ဒီခုန္ကူးလုပ္ၿပီး ကၽြႏ္ုပ္ အနီး လွ်င္ၿမန္စြာ ေရာက္ရွိလာၿပီး စတင္တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လက္ထဲမွ ေသနတ္ၿဖင့္ ပစ္ခတ္ရန္ မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ့သၿဖင့္ သတၱ၀ါၾကီး၏ တိုက္ခိုက္မႈကို ေရွာင္ႏိုင္သမွ်ေရွာင္ရင္း ဓါးေၿမွာင္ ၂ ေခ်ာင္းကို က်စ္က်စ္ပါ ေအာင္ဆုပ္ထားလိုက္၏ ။ သတၱ၀ါၾကီးႏွင့္ကၽြႏ္ုပ္ကား လမ္းက်ဥ္းတစ္ခုတြင္ ရင္ဆိုင္ဆံု ေတြ႔မ ိၾကေလၿပီ ။ တစ္ခ်ီ တြင္ သတၱ၀ါၾကီးက ကၽြႏ္ုပ္အား ခုန္အုပ္လုိက္ရာေဘးသို႔ အသာတိမ္းေရွာင္လိုက္ၿပီး အားၿပင္း ၿပင္းထည့္ကာ ေၿခေထာက္ၿဖင့္ ရိုက္ထည့္လုိက္သည္။

" ေၿဖာင္း "

" အူး...၀ူး...."

သတၱ၀ါၾကီးက ကၽြႏ္ုပ္ကန္လိုက္ေသာအရွိန္ေၾကာင့္ တိုက္နံရံေဘးသို႔ ကပ္သြားေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ရရွိသည့္ အခြင့္အေရးအား လက္လႊတ္မခံပဲ သတၱ၀ါၾကီးတစ္ဖက္သို႔ လွည့္ေနခိုက္ ၄င္း၏ ဂုတ္ေပၚသို႔ တြက္တက္ကာ ဦးေခါင္း အား ဓါးေၿမွာင္ ၂ ေခ်ာင္းလံုးၿဖင့္ အားကုန္ထိုးစိုက္လုိက္ေလသည္ ။ ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲ ေသြးရည္မ်ားက ပန္းထြက္ လာခဲ့၏ ။ သတၱ၀ါၾကီးကားတၿဖည္းၿဖည္းေပ်ာ့ေခြကာ ၿငိမ္သက္ သြားေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ တိုက္ပြဲအား တိုက္ေခါင္ မိုးေပၚမွ ေန၍ တစ္စံုတစ္ဦးက လိုက္လံေခ်ာင္းေၿမာင္းေနသည္ကိုမႈ ကၽြႏ္ုပ္မွာ သိရွိခဲ့ၿခင္းမရွိေပ ။

ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုေနရာမွ ဆက္လက္ထြက္ခြာလာခဲ့ၿပီး မွတ္မိသေလာက္ေဆးရံုရွိရာ အရပ္သို႔သြားခဲ့ေလသည္ ။ သို႔ ေသာ္ လမ္းကာ းရွုပ္ေထြးေပြလီစြာၿဖင့္ အေဆာက္အဦးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း ပ်က္ဆီးေနၿပီၿဖစ္သၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္ မွာ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားေနေလေတာ့သည္ ။ ထုိတစ္ညေနလံုး လမ္းမွာေတြ႔သမွ် ေသြးစုပ ္ေကာင္ မ်ားအား သုတ္သင္ ရင္း ကၽြႏ္ုပ္၏ ခါးမွ က်ည္ကပ္ရွိက်ည္ဆံမ်ားမွာ အေတာ္ ေလ်ာ့နည္း သြားေလ ေတာ့သည္ ။ ညကလည္း ေမွာင္ စၿပဳလာၿပီၿဖစ္သၿဖင့္ ဘုရားရွိခိုး ေက်ာင္းဟု ထင္ရေသာ အေဆာက္ အဦးတစ္ခုအေရွ႕သို႔အေရာက္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္ လည္း အထဲ ၀င္ခဲ့ေတာ့သည္ ။ လူမေနသည္မွာ ၾကာၿပီၿဖစ္၍ ပုန္းေအာင္း ေနေသာ လင္းႏို႔မ်ားထြက္လာသည္မွအပ မည္သည့္ အႏၱရာယ္မွ ၾကံဳေတြ႔ရၿခင္းမရွိေပ ။ ဆက္လက္၍ ေဆးရံုးအားရွာေဖြရန္မသင့္ေတာ္သၿဖင့္ ဘုရားရွိခိုး ေက်ာင္းတြင္ပင္အိပ္စက္ရန္ ဆံုးၿဖတ္လုိက္၏ ။

ဗိုက္ဆာေလာင္လွေသာ ဤဒုကၡမ်ိဳးမွာ ဇြဲၾကီးသူ ေယာကၤ်ားဖို႔အဖို႔ ေၿပာပေလာက္ေသာအရာ မဟုတ္သၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္ မွာ စိတ္ပ်က္အားငယ္ၿခင္းေတာ့မၿဖစ္မိေပ ။ သို႔ေသာ္ ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို သီတာ၏မ်က္လံုး၀ိုင္းေလးႏွင့္ ႏွုတ္ခမ္းနီ ေထြးေထြးတို႔မွာအာရံုထဲ၀င္လာသၿဖင့္ ယခုလို အႏၱရာယ္မ်ား ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာအခ်ိန္မွာပင္ ရင္တြင္ တခဏတာ ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္သြားေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ထိုတစ္ညလံုးေတာ့ မည္သည့္အေႏွာက္အယွက္မွ မေတြ႔ရေတာ့ပဲ ေကာင္း မြန္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။

ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ေရာက္လွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ မိုးလင္းလင္းခ်င္းေဆးရံုအား ရွာေဖြရန္ ဘုရားေက်ာင္းမွာ ထြက္ခြာလာခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ထိုေန႔တစ္မနက္လံုး ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားအား တိုက္ခိုက္ရသည္မွအပ ေဆးရံုအား ေတြ႔ရွိခဲ့ ရၿခင္းမရွိေပ ။ ထို႔ေနာက္ ေန႔လည္အခ်ိန္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီၿဖစ္၏ ။

(ေန႔လည္ပိုင္းတြင္ၾကံဳေတြ႔ရေသာအၿဖစ္အပ်က္မ်ားအား အပိုင္း ၁၏ အစပိုင္း အခန္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ၿပ ခဲ့ၿပီးၿဖစ္ပါသည္ ။ )

ရုတ္တရက္ေၿခသံမ်ားေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အၿဇစ္အပ်က္မ်ားအား ေတြးေတာေနခိုက္မွ သတိၿပန္၀င္လာခဲ့၏ ။ ေသြးစုပ္ ေကာင္မ်ားအား ကၽြႏ္ုပ္ပုန္းခိုေနရာ ေၿမေအာက္ခန္းအား ရွာေတြ႔သြားၾကေလၿပီ ။ မတတ္ႏိုင္... ခႏၶာကိုယ္အား အေညာင္းအညာဆန္႔ရင္း လက္စြဲေတာင္ ၁ ေတာင္သာသာခန္႔ ဓါးေၿမွာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား ဆုပ္ကိုင ္ရင္းေၿမေအာက္ခန္း ေလွကားမွ ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္၏ ။ မၾကာခင္ ၀ုန္းကနဲ ဆြဲဖြင့္သံႏွင့္အတူ တံခါးပြင့္ သြားေလသည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္ ၃ ေကာင္... ။ ကၽြႏ္ုပ္ကား ထိုေသြးစုပ္ေကာင္ ၃ ေကာင္အားၾကည့္ကာ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္မိ၏ ။ ထိုးစဥ္ေသြးစုပ္ေကာင္တစ္ေကာင္မွာ ေလွကားမွမဆင္းပဲ မိုက္ရူးရဲဆန္စြာ ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ ္ေပၚသို႔ ေလွကားထိပ္မွ ခုန္အုပ္လုိက္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ကို အသာယိမ္းရင္း လက္ထဲမွ ဓါးေၿမွာင္ၿဖင့္ ရင္ညႊန္႔တည့္တည့္ဆီ ဆီး၍ ခံလိုက္ေပသည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္ကား ေအာက္သို႔ပင္မေရာက္ႏိုင္ပဲ ေလေပၚမွာပဲ ရပ္တန္႔သြားကာ ၿငိမ္သက္သြားသည္ ။

က်န္ ၂ ေကာင္ကား ကမူးရွူးတိုးတိုက္ခိုက္ရန္ဆင္းလာ၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထို ၂ေကာင္ဆီသို႔ ေၿပး၀င္ကာ ေလွကာ လက္ရန္အား လက္ႏွင့္ေထာက္လိုက္ၿပီး ေရွ႕မွ တစ္ေကာင္၏ မ်က္ႏွာတည့္တည့္အား လွမ္းကန္လိုက္၏ ။ ကန္ခ်က္က ၿပင္းမၿပင္းေတာ့မသိေပ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္၏ေမးရိုးမွာ ၿပဳတ္ထြက္သြားကာ အေနာက္သို႔ လန္ထြက္ သြားၿပီး အုတ္နံရံႏွင့္ ေဆာင့္မိသြားေလသည္ ။ က်န္ေသြးစုပ္ေကာင္မွာ ကၽြႏ္ုပ္၏ လက္ေမာင္းအား ဆြဲကိုက္ မည့္ဟန္အၿပဳတြင္ က်န္လက္တစ္ဖက္ၿဖင့္ ၄င္း၏ လက္အတြင္းသို႔ ဓါးေၿမာင္အား အားကုန္ ထိုးစိုက္ ခ်လုိက္ရာ လံုး၀ၿငိမ္သက္သြားေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေလွကားမွအေပၚသို႔ ၿပန္တက္လာခဲ့ကာ ဧည့္ခန္းမ အတြင္းသို႔ ၿပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္တံခါးမၾကီးမွတဆင့္ လမ္းမၾကီးေပၚသို႔ ၿပန္ လည္ထြ႕က ္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ဤအိမ္၏ ၿခံအ၀င္အ၀တြင္ AD 1200 ဟုေရးထားေလသည္ကို အမွတ္တမဲ့ ေတြ႔ၿမင္ ခဲ့ေလသည္ ။ အိမ္နံပါတ္ၿဖစ္ဟန္တူ၏ ။ ယခုအခ်ိန္တြင္ေဆးရံုအား မေတြ႔ေတြ႔ေအာင္ရွာရေပေတာ့မည္ ။ ကၽြန္ုပ္ လည္း လမ္းမေပၚတြင္တတ္ႏိုင္သမွ် လမ္းညႊန္အားစဥ္းစားဂရင္း ေလွ်ာ္က္လာခဲ့ေတာ့သည္ ။ အခ်ိန္အ ေတာ္ၾကာ ေလွ်ာက္ၿပီး ေနာက္ ေတြ႔လိုက္ရေသာ ၿမင္ကြင္းကား .....

အပိုင္း (၁၀) ေမွ်ာ္.......။

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ေသြးဆာေနေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၈)

 ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ေသြးဆာေနေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၈)


ကၽြႏ္ုပ္လည္း ၿမင္ကြင္းအား အံ့ၾသမွင္သက္စြာ ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္ ။

" ၀ုန္း "

ရုတ္တရက္ေနာက္ဖက္ကို ခုန္အုပ္ခံလိုက္ရ၍ က်င့္သားရေနၿပီၿဖစ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္က ေဘးသို႔ အသာတိမ္း ေရွာင္လိုက္သည္ ။ ေနာက္ထပ္သူ႔အေဖာ္ ေသြးစုပ္ေကာင္ ၂ ဦးက လမ္းေဘးမွထပ္၍ထြက္လာခဲ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေသနတ္သံုးလိုက္လွ်င္ လမ္းေဘး၌ ၀ိုင္းအံုေသြးစုပ္ေနၾကေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားအား သတိေပး လိုက္ သလို ၿဖစ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ ေၿခေထာက္မွ ဓါးေၿမွာင္ ၂ေခ်ာင္းအား ဆြဲႏွုတ္ယူလိုက္သည္ ။ ထိုအခိုက္ ေသြး စုပ္ေကာင္ ၁ ဦးက ေရွ႕သို႔ တိုး၀င္ရင္း ကၽြႏ္ုပ္ လက္ ႏွစ္ဖက္ကအားခ်ဳပ္ကိုင္ကာ လည္ပင္းအား ေသြးေဖာက္ ေသာက္ ဟန္ၿပဳေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ အလြန္အံ့ၾသသြားမိသည္ ။ ၄င္းတို႔သည္ လမ္းေလွ်ာက္ လွ်င္သာ ယိုင္တိုင္တိုင္ ေႏွးေကြးစြာေလွ်ာက္တတ္ေသာ္လည္း တိုက္ခိုက္ရာတြင္ လြန္စြာလွ်င္ၿမန္ၿပီး သန္မာလွေၾကာင္း သိလိုက္ရေပသည္ ။

ကၽြႏ္ုပ္လည္းလွ်င္ၿမန္စြာ ၄င္းေသြးစုပ္ေကာင္၏ လက္အား ၿပန္လည္ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ဆြဲလွဲခ်လိုက္ကာ လက္ထဲ မွ ဓါးေၿမွာင္ၿဖင့္ ၄င္းေသြးစုပ္ေကာင္၏ရင္၀အား ထိုးစိုက္ခ်လိုက္ေလသည္ ။ က်န္ေသြးစုပ္ေကာင္ ၂ ဦးကား ကၽြႏ္ုပ္အား လွည့္ပတ္ေခ်ာင္းေၿမာင္းၾကည့္ရွုေနဟန္ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ တစ္ ေကာင္ အား ခုန္၍ ကန္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေၿမေပၚၿပန္မက်မီမွာပင္ ေနာက္သို႔လွည့္၍ က်န္ေသြး စုပ္ေကာင ္၏လည္ၿမိဳအား ဓါးေၿမွာင္ၿဖင့္ ထိုးစိုက္ခ်လိုက္ေလသည္ ။

သို႔ရာတြင္ လမ္းေလးရွိ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္အား ေတြ႔ၿမင္သြားခဲ့ေခ်ၿပီ ။ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ လက္ထဲမွ ေသနတ္ၿဖင့္သာ တရစပ္ဆြဲခ်လိုက္ရေတာ့သည္ ။

" ဒက္...ဒက္....ဒက္ "

" အူး....အူး...."

ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားကား ညည္းညဴရင္းလဲၿပိဳၾကကုန္ေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုေနရာတြင္ ၾကာၾကာမေန ေတာ့ပဲ ဆက္လက္၍ ထြက္ခြာလာခဲ့ေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေၿခဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္သြား ေနၿခင္းထက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔အား ဖိတ္ေခၚခဲ့ေသာ Professor Dr. Thomas အား ေတြ႔ေအာင္ရွာေဖြရမည္ဟု ေတြးလိုက္မိသည္ ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္သည္ ဆရာ၀န္တစ္ဦးၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဆးရံုကို ရွာေဖြရ မည္ဟု စဥ္းစားမိသည္ ။

" ဒင္...ဒင္....ဒင္..."

ေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ၿမင့္မားလွေသာ နာရီစင္ၾကီးမွ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံမ်ားကို ေရတြက္ၾကည့္ရာ မနက္ ၇ နာ၇ီထိုးေပၿပီ ။ ယခုအခ်ိန္တြင္ စားစရာတစ္ခုခု ႏွင့္ ေသာက္ေရရွာေဖြရန္လည္းလိုအပ္ေပသည္ ။ လမ္းမၾကီးကား သုႆန္ တစၿပင္ႏွယ္ တိတ္ဆိတ္ေၿခာက္ေသြ႕လွ်က္ ေၿခာက္ၿခားဖြယ္ရာ ေကာင္းေန၏ ။ အလင္း ေရာင္ရလာၿပီၿဖစ္သၿဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေလ့လာၾကည့္ရာ ေနရာတိုင္းတြင္ ေသြးအလိမ္းလိမ္းၿဖင့္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ ေကာင္းေနေလသည္ ။ တစ္ခ်ိန္က ဤ ၿမိဳ႕ေလးတြင္ လြန္စြာေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အၿဖစ္ဆိုးမ်ား ၿဖစ္ပ်က္ခဲ့ေပ လိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းရေပသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ဆက္လက္၍ ေလ်ာက္လာခဲ့ရာ တစ္ေနရာ အေရာက္တြင္ " Store " ဟူ၍ေတြ႔လိုက္ရ၍ စားစရာ ရလုိရၿငား ၀င္သြားမိေလသည္ ။ စတိုးဆိုင္ကား ပိုင္ရွင္မရွိ သည္မွာ ၾကာၿပီၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းႏွင့္ ေၿခာက္ကပ္ေနေပသည္။ စတိုးဆိုင္အား လွည့္ပတ္ရွာ ေဖြၾကည့္ ရာ စားေသာက္ဖြယ္ရာဟူ၍ မယ္မယ္ရရ မေတြ႔ရပဲ ေပါင္မုန္႔ ၃လံုးႏွင့္ ေရတစ္ဘူး သာေတြ႔ရေလသည္ ။ က်န္စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားမွာ ၾကြက္မ်ားေသာင္းက်န္းထားသၿဖင့္ ခ်ိဳ႕ယြင္းပ်က ္ဆီးေနဟန္ရွိသည္ ။

ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေပါင္မုန္႔ တစ္လံုးအားစားေသာက္ၿပီးေနာက္ ေရအနည္းငယ္ေသာက္ကာ က်န္ေပါင္မုန္႔ အားယူခဲ့ ေလေတာ့သည္ ။ စဆိုးဆိုင္မွ အထြက္တြင္ ေၿခေထာက္အား ခံုေအာက္မွ တစ္စံုတစ္ခုက လွမ္းဆြဲထား သၿဖင့္ ေသြးစုပ္ေကာင္တစ္ဦး ... ။ က်န္ေၿခတစ္ဖက္ၿဖင့္ ဆြဲကိုင္ထားေသာ လက္အား ေဆာင့္နင္းလိုက္ကာ မ်က္ႏွာ တည့္တည္ကို အားကုန္ ကန္ထည့္လိုက္သည္။ ေသြးစုပ္ေကာင္ကားမလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း စတိုးဆိုင္မွ ၿပန္ထြက္ကာ ေလ်ာက္လာခဲ့ေတာ့သည္ ။ ထိုအခိုက္ ဟိုး ခပ္ေ၀းေ၀းတြင္ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္သို႔ လာေနေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္ ၅ ဦး ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တိုက္ပ်က္တစ္ခုေဘးသို႔ ၀င္ကာ ကြယ္လိုက္၏ ။ ထို႔ေနာက္ လက္ထဲမွ ေသနတ္အား စႏိုက္ဘာၿဖင့္ Zoom ဆြဲကာ ခ်ိန္လိုက္၏ ။ ထို႔ေနာက္ ခလုတ္အား ေၿဖးညွင္း စြာ ဆြဲလိုက္ေလသည္ ။

"................."

အသံက ေၿဖးညွင္းစြာ ထြက္ေပၚသြားၿပီး ေသြးစုပ္ေကာင္တစ္ဦး၏ ႏွဖူးအား တည့္မတ္စြာ ထိမွန္ေလသည္ ။ ရုတ္တရက္လဲက်သြားေသာ အေဖာ္အား က်န္ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားက အံ့ၾသေနဟန္ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တစ္ခ်က္ခ်င္း ခ်ိန္ကာ ဆက္တိုက္ ပစ္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္ငါးဦးကား ေသြးအလိမ္း လိမ္းၿဖင့္ လမ္းေပၚတြင္ လဲက်ကုန္၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဆက္လက္၍ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ လွည့္လည္ကာ ေဆးရံုအား ရွာေဖြ ေလေတာ့သည္ ။ ထိုေန႔တစ္ေန႔လံုးတြင္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားႏွင့္သာ ဟိုေနရာေတြ႔ ဒီေနရာ ေတြ႔ တိုက္ခိုက္ရကာ ထိုအခန္းမ်ားအား ေဖာ္ၿပၿခင္းမၿပဳေတာ့ေပ ။ ကၽြႏု္ပ္သည္ လမ္းမၾကီးေပၚတြင္ ေလွ်ာက္၍ ရွာေနၿခင္းထက္ ၿမိဳ႕အတြင္းပိုင္းထဲသို႔ တိုး၀င္ကာရွာလွ်င္ ပို၍ ေကာင္းမည္ဟု ေတြးမိသည္ ။ အႏၱရာယ္ လည္းပိုမ်ားကာ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား၏ တိုက္ခိုက္ခံရမႈလည္း ပိုမ်ားႏိုင္ေပသည္ ။ သို႔ေသာ္မတတ္ႏိုင္ ။

ထိုအခိုက္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ ေရွ႕သို႔လာရင္းမွာ ယိုင္နဲ႔ေနေသာ ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုအား ေသခ်ာ ဖတ္ၾကည့္ရာ " Ghost City Directions " ဟုေရးထားသည္ကိုေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္းယခုမွ ေၿမပံုအား ေသခ်ာၾကည့္မိရာ ၿမိဳ႕ကားအေတာ္က်ယ္၀န္းေလသည္ ။ ေၿမပံုထဲတြင္ ေဆးရံုကိုေတြ႔ရသကဲ့သို႔ ပန္းၿခံ ၊ ကစားကြင္း ၊ ဘူတာရံု ၊ ကားဂိတ္စသည္တို႔ကို ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုေနရာတြင္ရပ္ကာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေၿမပံုလမ္း ညႊန္အား က်က္လုိက္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ထုိေနရာမွ ထြက္ခြာလာခဲ့ရာ ရုတ္တရက္ ကၽြႏ္ုပ္မ်က္စိမွား သြားသလားဟု ထင္လိုက္မိသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ ရပ္ေနရာမွ ၁၀ ေပခန္႔အကြာတြင္ ေၿမၾကီးမ်ားကား လႈိုင္းတြန္႔သ႑ာန္ မို႔ေမာက္ကာ လမ္းတစ္ဖက္သို႔ ၿဖစ္ေပၚသြားေလသည္ ။ ေၿမေအာက္ထဲမွ လြန္စြာၾကီးမားေသာ သတၱ၀ါတစ္ ေကာင္ေကာင္ ကူးၿဖတ္သြားေပၿခင္းေလာ ။ Ghost City ကားေသြးစုပ္ ေကာင္မ်ား၏ အႏၱရာယ္မ်ားအၿပင္ အၿခား ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ရာမ်ားႏွင့္ ၿပည့္ႏွက္လွ်က္ရွိေၾကာင္း ရိပ္စားမိလိုက္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြမ်ားလည္း အႏၱရာယ္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ေၿဖရွင္းႏိုင္ပါေစဟုသာ ဆုေတာင္း မိေတာ့သည္ ။ ထိုလႈိင္းတြန္႔သ႑ာန္ ေၿမအမို႕ အေမာက္ၾကီးကား လမ္းတစ္ဖက္ သို႔ေရာက္ သြားၿပီး ေနာက္ တိုက္ပ်က္တစ္ခုေအာက္ေၿခသို႔ ၀င္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေလသည္ ။

အပိုင္း (၉) ေမွ်ာ္....

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၇)

 ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၇)


ရထားတြဲကား အရွိန္ပိုၿမန္လာ၍ Ghost City ႏွင့္ တစ္စ တစ္စနီးကပ္လာေခ်ၿပီ ။ ထိုအခိုက္ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္က

" ဟိုက္ ကိုသက္တန္႔ေရ ဒုကၡပဲဗ်ိဳ႕ ရထားေခါင္းတြဲက အရွိန္မ်ားလြန္းလို႔ ဘရိတ္မမိေတာ့ဘူး "

ဟုလွမ္းေၿပာေလသည္ ။ ဤမွ် အရွိန္ၿပင္းၿပင္းတြင္ ရထားေခါင္းတြဲေပၚမွ ခုန္ဆင္းဖို႔လည္း မၿဖစ္ႏိုင္ေပ ။ Ghost City ၏ ရထားဘူတာရံုတြင္ ရထားသံလမ္းမ်ား ေကာင္းေနေစရန္ႏွင့္ ရထားဘရိတ္ဖမ္းေပးေသာ Railway Brakers မ်ားသာ တပ္ဆင္ထားပါေစဟု ဆုေတာင္းရန္သာ ရွိေပေတာ့သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ၾကံဳေတြ႔ ရမည့္ အႏၱရာယ္ မ်ားကို အသင့္ရင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္ ၿပင္ဆင္ထားၾကေလသည္ ။ ရထားကား Ghost City ထဲသို႔ စတင္ ၀င္ ေရာက္လာေခ်ၿပီ ။

Ghost City ကား သက္ရွိမ်ားေနထိုင္သည္ဟု မထင္ရေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္ ေၿခာက္ေသြ႔ ေၾကာက္မက္ ဖြယ္ ေကာင္းကာ ဖုန္းဆိုးေၿမဆန္ေလသည္ ။ ၿမင္ၿမင္သမွ် မီးေရာင္မွိန္ၿပၿပေအာက္တြင္ ေသြးအခ်ိဳ႕ ေပစြန္း ေနေသာ အုတ္နံရံမ်ား က ေၿခာက္ၿခားဖြယ္ရာအတိပင္ ။ Dr.Thomas သည္ လူသူကင္းမဲ့ေသာ Ghost City အား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ကို လိမ္ညာရဲ႕ ေခၚခဲ့ၿခင္းေပေလာ ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဤသို႔ ရင္ခုန္ဖြယ္ရာအတိ ပတ္၀န္းက်င္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔အဖို႔ စိတ္လႈပ္ရွားစူးစမ္းလိုဖြယ္ရာ ပင္ၿဖစ္ေနေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း မိမိတို႔၏ ေသနတ္မ်ား ဓါးေၿမွာင္မ်ားကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ၾကရင္း အရွိန္ၿပင္းလွေသာ ရထားေပၚတြင ္လိုက္ပါခဲ့ၾကသည္ ။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ၍ Ghost City ထဲသို႔ အတန္အသင့္ ၀င္ၿပီးေသာအခါတြင္ ေသြးၿဖင့္ေရး ထားေသာ အေဆာက္အ အံုေဟာင္းၾကီး တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရေလသည္ ။

" Ghost City Railway Station "

ရထားကားဘရိတ္မမိေတာ့သၿဖင့္ ထိုဘူတာရံုပ်က္ၾကီးဆီသို႔ ဦးတည္ေနေလသည္ ။ ကံဆိုးဖြယ္ရာပင္... ၿမင္ကြင္း က ထိတ္လန္႔ဖြယ္အတိ ။ လဲက်ေနေသာ ရထားတြဲအေဟာင္းမ်ားက ဘူတာရံုပ်က္ထဲတြင္ ကန္႔လန္႔ခံ ကာဆီးကာေနေပသည္ ။ ရထားတြဲကား ထို တြဲပ်က္မ်ားအား ၀င္တိုက္ရန္ က်ိန္းေသေနေပၿပီ ။ ထိုအခိုက္

" ၀ုန္း "

လူခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးေၿမာက္တက္သြားကာ ဦးေခါင္းကို တစ္စံုတစ္ခု ထိရိုက္မႈေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေခတၱေမ့ ေၿမာသြားခဲ့သည္ ။ နာရီ၀က္ခဲ့အၾကာ ၿပန္သတိရလာေသာအခါတြင္ ေဘးတြင္ မီးေလာင္ၿပီး အပိုင္းပိုင္း ပ်က္ေနေသာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ စီးလာေသာ ရထားတြဲ ။ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားက ေနရာတိုင္းတြင္ ၿပည့္ႏွက္ေနေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဦးေခါင္းကိုစမ္းၾကည့္ရာ ေသြးမ်ားစို႔ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္ ။ ၾကီးၾကီးမားမား ဒါဏ္ရာ မရရွိခဲ့ၿခင္းက ကံေကာင္း သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္ ။ ယခုမွၿပန္စဥ္းစားမိသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စီးလာေသာ ရထားတြဲ သည္ တြဲပ်က္မ်ားအား တိုက္မိခဲ့ၿခင္းမရွိခဲ့ေပ ။ တစ္စံုတစ္ခုေသာ လက္နက္ (ဥပမာ ေလာင္ခ်ာ) လိုအရာမ်ိဳးၿဖင့္ ပစ္ခတ္၍သာ ရထား ေခါင္း တြဲပ်က္စီးၿပီး ကၽြႏ္ုပ္မွာ လြင့္စင္ခဲ့ၿခင္းၿဖစ္၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာသတိရရၿခင္း ရထားတြဲ အပိုင္းအစမ်ား မီးေတာက္ မီးလွ်ံမ်ားအၾကားတြင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြမ်ားအား လွည့္ပတ္ရွာ ေဖြေနမိေလသည္ ။ သို႔ေသာ္ အစအန ပင္ေတြ႔ရွိခဲ့ၿခင္းမရွိေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရထားတြဲအား လက္နက္ၿဖင့္ ပစ္ခတ္၍ အေသ လုပ္ၾကံခဲ့ေသာ သူမွာ မည္သူနည္း ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ပင္ ၿဖစ္ေနေလသည္ ။

ထိုအခိုက္ ညည္းသံလုိလိုအသံမ်ားကို တစ္စတစ္စ က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားလာရ၍ ပတ္၀န္းက်င္သို႔ ၾကည့္လုိက္ ရာ ကၽြႏု္ပ္ရွိရာသို႔ ဒယီးဒိုယိုင္ၿဖင့္လာေနေသာ လူသားသက္ရွိမ်ား ၊ တနည္းဆိုရေသာ္၄င္းတို႔၏ ပါးစပ္မ်ား တြင္ေသြး မ်ား ေပက်ံလွ်က္ မ်က္လံုးမ်ားက နီရဲလွ်က္ရွိေပသည္ ။ ဘုရားေရ.. ကၽြႏ္ုပ္တို႔ Cape Town တြင္ Willian ေၿပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားက အမွန္ၿဖစ္ေနၿပီေလာ ။ ဤေနရာတြင္ ဆက္လက္ရပ္ေနရန္ မသင့္ေလ်ာ္ သၿဖင့္ ေဘးဘီကိုၾကည့္ လိုက္ရာ ဘူတာရံုေဘးတြင္က်ဥ္းေၿမာင္းေသာ လမ္းၾကားေလးကိုေတြ႔လိုက္ရာ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တရွိန္ထိုးေၿပး ထြက္ လာခဲ့ေလ ေတာ့သည္ ။ အေနာက္မွ မေကာင္းဆိုး၀ါး လူသားမ်ားကလည္း ကၽြႏ္ုပ္၀င္သြားရာ လမ္းၾကားေလးထဲသို႔ လိုက္၍ ၀င္လာေလသည္ ။

ယခုအခ်ိန္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ပါလာသည္မွာ ခါးတြင္ပတ္၍ ခ်ည္ထားေသာ အူဇီက်ည္ဆံငါးကပ္ႏွင့္ ေသနတ္တစ္လက္ ။ ေၿခေထာက္တြင္ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ၍ စိုက္ထားေသာ ၁ ေတာင္ခန္႔သာသာရွိေသာ ဓါးႏွစ္လက္ သာ ပါရွိေလသည္ ။ က်န္ေသာ မည္သည့္ပစၥည္းမွ ပါလာၿခင္းမရွိေပ ။ ေၿပးေနေသာလမ္းက က်ဥ္း ေၿမာင္း လွသည္ ။ လမ္းခြဲမ်ားစြာကိုလည္း ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္သည္ စဥ္းစားေနရန္အခ်ိန္မရေတာ့သၿဖင့္ ေရွ႕ တည့္ တည့္သာအားစိုက္၍ ေၿပးခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ေၿပးလႊားေနရင္းမွာ ရုတ္တရက္ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ခုမွ ထြက္ေပၚ လာေသာ အရိပ္ ၃ ခုေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေၿခလွမ္းတို႔ ရပ္တန္႔သြားခဲ့ရသည္ ။ မေကာင္းဆိုး၀ါး.. ၃ေကာင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေရွ႕တြင္ပိတ္ဆို႔လွ်က္ရွိေပသည္ ။ ေနာက္တြင္လည္း ညည္းညဴသံမ်ားႏွင့္ မေကာင္းဆိုး၀ါး အုပ္စုၾကီးက လိုက္လာလွ်က္ရွိေခ်ၿပီ ။ ေရွ႕သို႔ဆက္သြားႏိုင္ရန္ ဤ မေကာင္းဆိုး၀ါး ၃ ေကာင္အား တိုက္ခိုက္မွ ရေပ ေတာ့မည္ ။ မတတ္ႏိုင္.. လက္ထဲမွေသနတ္ၿဖင့္ ဆြဲခ်က္လိုက္သည္ ။

" ဒက္... ဒက္....ဒက္..."

"အူး....၀ူး.........."

၃ေကာင္စလံုးပစ္လဲသြားက်ေသာ္လည္း ၿငိမ္သက္သြားၿခင္းေတာ့မရွိေသးေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ၄င္းတို႔အေပၚမွ ေက်ာ္ခြ၍ ဆက္လက္ေၿပးထြက္လာခဲ့သည္ ။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ၿမိဳ႕ေလးတြင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေသနတ္သံက က်ယ္ေလာင္ စြာ ေပၚထြက္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဆက္၍ လိုက္လာေသာ မေကာင္းဆိုး၀ါးတို႔၏ အသံမ်ားကိုမႈ မၾကား ရ ေတာ့ေပ ။ ေၿပးလႊားေနရင္းမွ ေရွ႕တြင္ ကားလမ္းမက်ယ္ၾကီးတစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရေလသည္ ။ နံနက္ေ၀ လီေ၀လင္းအခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ရွင္းလင္းစြာၿမင္ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း သတိၾကီး စြာထား၍ လမ္းမေပၚသို႔ တက္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ထိုစဥ္လမ္းေဘးတစ္ေနရာ၌ ေတြ႔ၿမင္လိုက္ရေသာ ၿမင္ကြင္းကား မေကာင္းလွေခ် ။ ေသဆံုးေနၿပီၿဖစ္ေသာ အေလာင္းတစ္ေလာင္းအား ၀ိုင္း၀န္းစား ေသာက္ေသြးစုပ္ ေနၾကေသာ မေကာင္ဆိုး၀ါးမ်ား ။ တစ္နည္းအားၿဖင့္ " ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား........" ။


အပိုင္း (၈ ) ေမွ်ာ္.......။

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၆)

 ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၆)


ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔မွာ ခရီးၾကမ္းကို ႏွင္လာခဲ့ရသည္က တစ္ေၾကာင္း ဗိုက္ကလည္း ဆာေလာင္ေနသည္က တစ္ေၾကာင္း ေၾကာင့္ သီတာခ်က္ေပးေသာ ဟင္းလ်ာမ်ားကို ၿမိန္လွ်က္စြာ စားသံုးၾကေလသည္ ။ သီတာမွာ ဟင္း မ်ား ခ်က္ၿပဳတ္ရာ တြင္လြန္စြာေတာ္လွေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦးအၿဖစ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တစ္ဖြဲ႔လံုး အသိအမွတ္ ၿပဳရေပ သည္ ။ စား ေသာက္ၿပီးေသာအခါ အခ်ိန္လည္း ည ၁၀ နာရီထိုးလုၿပီ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔သားမ်ား လည္းငိုက္မ်ည္းစ ၿပဳလာၿပီၿဖစ္၏ ။ ထုိ႔ေၾကာင့္သီတာမွလြဲ၍ အလွည့္က်စီ ကင္းေစာင့္ရန္သတ္မွတ္ၿပီး အိပ္ၾက ေလေတာ့သည္ ။ ပထမဦးဆံုး အလွည့္က် သူမွာ ကၽြႏ္ုပ္ပင္ၿဖစ္၏ ။ သီတာမွာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ၾကားတြင္ အပစ္ကင္းစင္စြာ အိပ္ေပ်ာ္လွ်က္ရွိ၏ ။ ၿမိဳ႔ၿပ၏ အသံမ်ားေ၀းကြာ ေသာ အာဖရိကမွ ဘူတာ ရံုပ်က္ေလးတြင္ ေကာင္းကင္မွ ၾကယ္မ်ားကို ေငးရင္း ကၽြႏ္ုပ္လည္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ေနမိေလေတာ့သည္ ။ တာ၀န္ ခ်ိန္ၿပီးဆံုးသည္အထိ မည္သည့္အႏၱရာယ္မွ် မေတြ႔ရေသာ ေၾကာင့္ ညိဳေမာင္ အလွည့္ေရာက္ လာၿပီၿဖစ္သည္ ။

ကၽြႏ္ုပ္လည္းတာ၀န္ခ်ိန္ၿပီးၿပီၿဖစ္၍ သတိၿဖင့္ ေမွးကနဲအိပ္ ေပ်ာ္သြားမိသည္ ။ အႏွစ္ႏွစ္အကာလ က်င့္သား ရေနၿပီၿဖစ္ ေသာ အၾကားအာရံုေၾကာင့္ဖ်က္ကနဲႏိုးလာမိသည္ ။ ေဘးဘီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ အားပါး ....ၿမင္ကြင္း က ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရႊံ႕ဖြယ္ရာပင္ ။ မ်က္လံုးစိမ္းစိမ္းႏွင့္ လက္တ၀ါးခန္႔ရွိေသာ ကင္းေၿခမွ်ားမ်ားက ကၽြႏ္ုပ္ တို႔ လူစုအား ၀ိုင္းရံထားေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္းက်န္အဖြဲ႔သားမ်ားကို လႈပ္ႏွိုးလိုက္ေသာအခါ အအိပ္ ဆက္သူမ်ားပီပီ အသီးသီးႏိုးလာၾကေလသည္ ။ ကင္းသမားကား ညစာစားသည္မွာမ်ားသြား၍ သတိလစ္ သြား ဟန္တူ၏ ။

" ဟိုက္ အာဖရိက ကင္းေၿခမွ်ားေတြပါဘား ကိုသက္တန္႔ ေရ အေကာင္ေရအေတာ္မ်ားတယ္ဗ် ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ဳပ္တို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူးနဲ႔တူတယ္ ေဘးမွာပတ္ပတ္လည္ပဲ "

ဟုေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ကၽြႏ္ုပ္အား လွမ္းေၿပာေလသည္ ။ က်န္၃ ေယာက္မွာမႈ မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားႏွင့္ ထိတ္လန္႔ ေနဟန္ရွိ၏ ။

" ဟုတ္တယ္ဗ် ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရ ဒါအာဖရိက ကင္းေၿခမွ်ားေတြပဲဗ် ဒါအေကာင္ေသးပဲရွိေသးတယ္ တခ်ိဳ႕ေကာင္ ေတြဆို ၂ ေတာင္ ေလာက္ထိၾကီးတဲ့အေကာင္ေတြေတာင္ရွိတယ္ က်ဳပ္တို႔ ဒီေနရာကို အၿမန္စြန္႔ခြာမွၿဖစ္မယ္ အၿမန္သိမ္း ၾကေပေတာ့ဗ်ိဳ႕ အေကာင္ၾကီးေတြက ေနာက္မွာလိုက္လာေလ့ရွိတယ္ ဒီအေကာင္ၾကီး ေတြလိုက္ မလာခင္ က်ဳပ္တို႔ အၿမန္ေၿပးမွၿဖစ္မယ္ "

" ေၿပးတာေတာ့ဟုတ္ပါၿပီ အခု ထြက္ေပါက္မရွိေတာ့ဘူး တစ္ခုခု ၾကံမွၿဖစ္မယ္ "

" အင္း"

ကၽြႏ္ုပ္လည္းေၿပာေၿပာဆိုဆို ပတ္၀န္းက်င္ကို ေလ့လာၾကည့္ရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အိပ္စက္ရာေနရာႏွင့္ ေၿခာက္ေပ အကြာ ေလာက္တြင္ ရထားသံလမ္းရွိေလသည္ ။ ထိုသံလမ္းေပၚတြင္ ရထားေခါင္းတြဲတစ္ခုရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ လည္း အၾကံကို စဥ္းစားမိကာ

" ဒီလိုလုပ္မယ္ဗ်ိဳ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟိုရထားေခါင္းတြဲေပၚကို ဒီကေနေၿပးၿပီး ခုန္တက္ၾကမယ္ အရွိန္နဲ႔ခုန္ရင္ ေရာက္ ႏိုင္ပါတယ္ "

" အင္းဟုတ္တယ္ ဒီတစ္နည္းပဲရွိတယ္ ကဲ ပစၥည္းေတြကို အရင္ပစ္ထည့္ၾကစို႔ "

ေၿပာေၿပာဆိုဆို ကၽြႏ္ုပ္ တို႔လည္း ပစၥည္းအထုပ္မ်ားကို ရထားေခါင္းတြဲေပၚသို႔ ပစ္တင္ၾကေလေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က အရင္ဆံုးေၿပးၿပီး ခုန္ကူးရာေအာင္ၿမင္စြာ ေရာက္ရွိသြားေလသည္ ။ က်န္လူမ်ား လည္း အားတက္ သြားၾကၿပီး ညိဳေမာင္ ၊ ထြန္းလူ တို႔ ေၿပးၿပီးခုန္ၾကရာ ရထားေခါင္းတြဲေပၚသို႔ အသီးသီးေရာက ္ရွိ သြားၾကေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ သီတာအားစိတ္ပူစြာ

" သီတာ နည္းနည္းေတာ့ေ၀းတယ္ေနာ္ ခုန္ႏိုင္ပါ့မလား"

ဟုေၿပာမိေလသည္ ။ သီတာက ကၽြႏု္ပ္အား ၿပံဳးၿပကာ

" ရပါတယ္အစ္ကိုရယ္ ကၽြန္မက ေၿပးခုန္ပစ္မယ္ပဲေလ "

ဟုဆိုကာ ေနာက္သို႔ ခဏအားယူၿပီး လွ်င္ၿမန္စြာ ေက်ာ္လႊားသြားေလရာ ရထားတြဲေပၚသို႔ ေအာင္ၿမင္စြာ ေရာက္ရွိသြားေလသည္ ။ ကင္းေၿခမွ်ားမ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ၃ ေပခန္႔သာကြာေ၀းေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္းအသက္ကို ၀၀ ရွုရင္း ေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ဆုတ္ၿပီး ခုန္ေက်ာ္ခဲ့ရာ ေအာင္ၿမင္စြာ ရထားတြဲေပၚသို႔ ေရာက္ရွိသြား ေလ ေတာ့သည္ ။ ရထားေခါင္းတြဲေပၚအသီးသီးေရာက္မွသာလွ်င္သက္ပ်ဥ္းခ်ႏိုင္ေပေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အိပ္စက္ခဲ့ ရာေန ရာကား ကင္းေၿခမွ်ား မ်ားၿဖင့္ ၿပည့္ႏွက္သြားေပေတာ့သည္ ။

" ဒီေကာင္ေတြဟာ အေၾကာင္းမဲ့ေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘူးဗ် ဟင္းနံ႕ေတြေၾကာင့္ေရာက္လာတာပဲ အထူးသ ၿဖင့္ အသားကင္အနံ႕ပဲ ဒီေကာင္ေတြကအသားကင္သိပ္ၾကိဳက္တယ္ေလ "

ဟုေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကေၿပာေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အသားကင္ထားရာ မီးပံုသို႔ၾကည့္လိုက္ရာ ကင္းေၿခမွ်ား ၀ိုင္းအံုၿပီး အသားကင္မ်ားအား ထိုးဆြစားေသာက္ေနၾကသည္ကို အံၾသဖြယ္ရာေတြ႔ရေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္ ႏွင့္ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ကား ရထားေခါင္းတြဲအား စစ္ေဆးၾကည့္ရာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ ေရမွလြဲ၍ ဆီ ၊ အင္ဂ်င္၀ိုင္ႏွင့္ Fuse မ်ား အေကာင္းအတိုင္း ရွိေနေသးသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ရထားတြဲအား ၾကိဳးစားၿပီး စက္ႏွိဳးၾကည့္ၾကေလသည္ ။ အၾကိမ္ၾကမ္ၾကိဳးစားၾကည့္ရ႔ာ တစ္ၾကိမ္တြင္ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာ ရထားေခါင္းတြဲ စက္ႏွိဳးသြားေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ထခုန္မိမတတ္ ၀မ္းသာသြား ေလ ေတာ့သည္ ။

သို႔ႏွင့္ ရထားေခါင္းတြဲအား စတင္၍ ဘီးလွမ့္ကာ ရထားလမ္းအတိုင္း ခုတ္ေမာင္းခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ မိုင္ ၃၀ ေက်ာ္ကြာေ၀းေသာ ရထားလမ္းအား လမ္းေလ်ာက္သြားရလွ်င္ ခရီးၾကန္႔ၾကာႏိုင္ေပမည္ ။ အခ်ိန္က ိုၾကည့္ေတာ့ မနက္ ၂ နာရီထိုးေတာ့မည္ ။ ရထားေခါင္းတြဲကား အရွိန္ၿဖင့္ ခုတ္ေမာင္းဆဲပင္ ။ ၁၀ မိုင္ေက်ာ္ ေက်ာ္ခန္႔ခရီးေပါက္ ေသာအခါ ရထားလမ္းေဘးတဖက္တခ်က္တြင္ မီးတိုင္မ်ားကို ေတြ႔ရေလသည္ ။ လွ်ပ္စစ္မီးၿဖင့္ ထြန္းထားၿခင္းမဟုတ္ပဲ Solar Plate မ်ား တပ္ဆင္ထားၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္းေတြ႔ရေလသည္ ။ ေနာက္ထပ္ ၁ နာရီခန္႔ ခုတ္ေမာင္းၿပီးေသာအခါ ဟိုးေ၀းေ၀းတြင္မီးေရာင္မွိန္ပ်ပ်ၿဖင့္ Ghost City အားေတြ႔ၿမင္ရေလသည္ ။ တိုက္ပ်က္ ေပါင္းမ်ားစြာၿဖင့္ Ghost City ၏ပံုသ႑ာန္ကား သရဲတေစၧေပါင္းမ်ားစြာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနသည္ႏွင့္ တူလွေပသည္ ။ ရထားတြဲကား Ghost City ထံသို႔ ဦးတည္၍ သြားေနေလသည္ ။ Ghost City ၏ ၾကိဳဆိုမႈကား ခရီးအစမွာပင္ အႏၱရာယ္မ်ားႏွင့္ ၿပည့္ႏွက္ေနေပေတာ့သည္ ။

အပိုင္း (၇) ေမွ်ာ္.....

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၅)

 ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၅)


ကၽြႏ္ုပ္မွာ သီတာအား ၾကည့္လုိက္ရာ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ေနဟန္မရွိပဲ မ်က္ႏွာမွာ လြန္စြာ တည္ၿငိမ္လွေပ၏ ။ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္၏ ညီမပီသပါေပသည္ ဟုစိတ္ထဲမွ ေတြးလိုက္မိသည္ ။ သီတာမွာ လက္ထဲမွ အထုပ္အား ေဘး တြင္ ခဏခ်၍ အသင့္အေနအထားတြင္ ရွိေနေလသည္ ။ သီတာ၏ ေနရာယူပံုကိုၾကည့္၍ ကၽြႏ္ုပ္မွာ လြန္စြာ အံ့ၾသသြားမိ၏ ။ သာမန္ တိုက္ခိုက္ေရးသမားတစ္ဦးကဲ့သို႔ သိုင္းကြက္တစ္ခုအား ခင္းေနဟန္ႏွင့္မတူပဲ ေၿခေထာက္ႏွင့္ လက္ကို ေလ်ာ့ထားၿပီး ေပ်ာ့ေၿပာင္းေနဟန္မွာ လြန္စြာ အႏၱရာယ္မ်ားလွေသာ တိုက္ခိုက ္ေရးသမား တစ္ဦးႏွင့္ တူလွေပသည္ ။ ထိုအခိုက္ လူရမ္းကားတစ္ဦးက သီတာပခံုးေပၚသို႔ လက္တစ္ ဖက္တင္လိုက္ရာ သီတာက ၄င္း၏ လက္ေမာင္း ရိုးအားကိုင္၍ ေစြ႔ကနဲ႔ေၿမွာက္တင္လိုက္ရာ ဖက္ရြက္ေလး တစ္ရြက္အား ေလေပၚ ပင့္တင္လိုက္သည္ႏွင့္ တူလွေပ သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ေၿမာက္တက္သြားေသာ လူရမ္းကား၏ မ်က္ႏွာအား သူမ၏ ေၿဖာင့္တန္းေသာ ေၿခကန္ခ်က္ႏွင့္ မိတ္ဆက္လိုက္သည္မွာ လြန္စြာ ၾကည့္ေကာင္း လွေပသည္ ။ ထုိလူမွာ အြတ္ကနဲသာ အသံၿမည္လာၿပီး လံုး၀လႈပ္ရွား ၿခင္းမရွိပဲ ၿငိမ္သက ္သြားေလသည္ ။
က်န္ႏွစ္ေယာက္မွာ သီတာကိုၾကည့္ၿပီးေၾကာင္သြားၾကေလသည္ ။ သူတို႔စိတ္ထဲ ဘာၿဖစ္သြားမွန္းသိဟန္မတူေပ ။ ထုိလူႏွစ္ ဦး သီတာ့အား ေငးေမာေနခိုက္ သီတာမွာ ရုတ္တရက္ခုန္လိုက္ၿပီး လူႏွစ္ဦးစလံုး၏ မ်က္ႏွာအား ဒူးႏွင့္ တုိက္ခ်လိုက္ပံုမွာ ပိရိေသသပ္လွေသာ တိုက္ကြက္တစ္ခုပင္ၿဖစ္ေလသည္ ။ တစ္ဦး၏ဒူးေပၚသို႔ ေၿခနင္းၿပီး ေမးေစ ့အား တိုက္ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ က်န္တစ္ဦး၏ ပခံုးအားကိုင္၍ ေလထဲမွာပင္လွည့္၍ မ်က္ႏွာအား ဒူးႏွင့္တိုက္ခ် လုိက္ၿခင္း ပင္ၿဖစ္၏ ။ အၿဖစ္အပ်က္က စကၠန္႔ပိုင္းမွ်သာ ။ လူ၃ ဦးကား ေမွာက္ေနေလၿပီ ။ ထို႔ေနာက္သီတာမွာ ေဘးတြင္ ခ်ေသာအိတ္ကိုဆြဲကာ ေနာက္သို႔ၿပန္လွည့္ၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးအား ေတြ႔ၿမင္သြားမွ ေလ်ာက္လာ ေလေတာ့သည္ ။

" လမ္းမွာ အမိႈက္ေလးေတြေတြ႔လို႔ ရွင္းေနတာအစ္ကိုေရ "

" ဟူး....စိုးရိမ္လိုက္ရတာဗ်ာ သီတာကို ဒီေလာက္ေတာ္တဲ့တိုက္ခိုက္ေရးသမားမွန္းအကို မသိခဲ့ဘူး ဒါေၾကာင့္ လည္း ကိုႏိုင္ ေဇာ္က လံုး၀မစိုးရိမ္တာကိုး "

" ဒီေလာက္ကေတာ့ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္အစ္ကိုရာ Ghost City မွာဒီထက္ဆိုး တဲ့ အႏၱရာယ္ ေတြ အမ်ားၾကီး ေတြ႔ရဦးမွာပါ "

ဟုေၿပာေလသည္ ။ သီတာ၏ တိုက္ခုိက္ေရးအတတ္ကို ေတြ႔ၿမင္ၿပီးၿဖစ္၍ ကၽြႏ္ုပ္မွာ သီတာအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ မႈေတာ့ အေတာ္ အသင့္ေလ်ာ့သြားေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၃ ဦးလည္း စကားတေၿပာေၿပာႏွင့္ ၿပန္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ သီတာ ႏွင့္စကားေၿပာေနစဥ္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဘယ္ဖက္ရင္အံုတြင္ ထူးဆန္းစြာ ခုန္ လွ်က္ရွိေပသည္ ။ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ကိုၾကည့္ရင္း ၿပံဳးစိစိ လုပ္ေနေလရာ ကၽြႏ္ုပ္မွာ မ်က္ႏွာမ ထားတတ္ေအာင္ပင္ ရွိေလ ေတာ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ ထိုတစ္ညလံုး ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေကာင္းစြာ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ေပ ။ အေၾကာင္းရင္းကား သီတာဆိုေသာ မိန္းမပ်ိဳ ေလး၏ မ်က္ႏွာမွာ အခ်ိန္တစ္၀က္ကို ယူထားၿပီး Ghost City ၏ လွိဳ႕၀ွက္ဆန္းၾကယ္မႈမ်ားက အခ်ိန္ တစ္၀က္ယူထားေသာေၾကာင့္ပင္ၿဖစ္ေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ေနာက္တစ ္ရက္ေန ႔လည္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔လည္း ကိုယ့္ပစၥည္းကိုကိုယ္သယ္၍ Willian ႏွင့္ခ်ိန္းထားရာ ဘားဆီ သို႔ ထြက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ငါးဦးစလံုးမွာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုယ္စီႏွင့္ၿဖစ္ၿပီး ေၿခေထာက္ တြင္ဓါးေၿမွာင္ထည့္ရန္ အိတ္မ်ားကိုယ္စီပါၾကေလသည္ ။

သို႔ႏွင့္ ဘားသို႔ ေ၇ာက္ေသာအခါ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ Willian ႏွင့္ ေတြ႔ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း စကား ခဏေၿပာၿပီး သည္ႏွင့္ အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ ငွားထားေသာ ကားႏွင့္ Ghost City ၏ ခရီးစဥ္အား စတင္ ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ လမ္းခရီးတေလ်ာက္တြင္ အာဖရိကေဒသ၏ လြပ္လပ္ေသာ သဘာ၀တရားႏွင့္ ကုန္ေၿမ မို႔မို႔မ်ား လြင္တီးေခါင္ၿပင္မ်ားကို ေငးေမာရင္း လိုက္ပါလာၾကေလသည္ ။ သီတာမွာ ၿမိဳ႕ၿပအေငြ႔အသက္ႏွင့္ ေ၀းကြာ ေသာ လမ္းခရီးတြင္ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ေနဟန္ရွိေလသည္ ။ ၿမင္းက်ားအုပ္စုမ်ားႏွင့္ ကုလားအုတ္မ်ား ၊ ဆင္ရိုင္း အုပ္စုၾကီးမ်ား ၊ လြင္တီးေခါင္ၿပင္တြင္ လြပ္လပ္စြာ သြားလာေနၾကသည္မွာ သဘာ၀ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ႏွယ္ပင္ ။ ေရအိုင္ ၾကီးမ်ားတြင္ ရႊံႏြံလူးေနၾကေသာ ေရၿမင္းၾကီးမ်ား ၊ လားသတၱ၀ါမ်ားႏွင့္ ဟိုတစ္စုဒီ တစ္စု သြားလာေနၾကေသာ သတၱ၀ါ မ်ားကို ေတြ႔ရေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္မွာ မွန္ေၿပာင္းတစ္လက္ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေလ့လာ ေနေလသည္ ။ ထြန္းလူ ၊ ညိဳေမာင္ႏွင့္ သီတာတို႔ ၃ဦးမွာ စကားေကာင္းလွ်က္ လမ္းခရီးတေလ်ာက္လံုး ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္လွ်က္ရွိေပသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာသာ Ghost City တြင္ ေတြ႔ၾကံဳႏိုင္မည့္ အႏၱရာယ္မ်ားႏွင့္ Dr.Thomas ၏ အေၾကာင္းအား ေတြးရင္းလိုက္ပါလာခဲ့ေတာ့သည္ ။

သို႔ၿဖင့္ လမ္းခရီးၾကမး္ၾကမ္းတြင္ ခရီးႏွင္ရင္း ည ၇ နာရီခန္႔တြင္ ဘူတာရံုပ်က္ေလးအား လွမ္းၿမင္ လိုက္ရ ေလသည္ ။ ၿမင္ကြင္း ကားမေကာင္းလွ ။ ညေမွာင္စၿပဳလာေသာအခ်ိန္တြင္ ရထားတြဲမ်ားက အပိုင္းပိုင္း အစစႏွင့္ လဲေနသည့္ အတြဲမ်ား လည္း ရွိ၏ ။ Willian ကား ဘူတာရံုပ်က္သို႔ လိုက္ပို႔ၿပီးသည္ႏွင့္ တခဏ မွ်သာနားေလသည္ ။

" ကဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿပန္ေတာ့မယ္ဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႔အဖြဲ႔လည္း Ghost City မွာ ဘာအႏၱရာယ္မွမၾကံဳပါေစနဲ႔လို႔ က်ဳပ္ဆု ေတာင္းေပးပါတယ္ ဒီရထားသံလမ္းတိုင္း လိုက္သြားရင္ Ghost City ရဲ႕ ဘူတာရံုကိုေရာက္ပါတယ္ ဒီထက္ ေရွ႔ကို ကားက ဆက္ေမာင္းလို႔ မရတဲ့အတြက္ က်ဳပ္ကို ခႊင့္လႊတ္ပါ "

" ရပါတယ္ ..Willian ရယ္ ဒီေလာက္ထိ ကူညီတာကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀မ္းသာလွပါၿပီ ဒီမွာ ကားငွားခေငြ "

ဟုဆိုကာ ကၽြႏ္ုပ္က က်သင့္ေငြထုတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ Willian မွာ လာလမ္းအတိုင္း ကားကို ေမာင္းကာ လွည့္ၿပန္သြားေလေတာ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ငါးဦးလည္း ဘူတာရံုပ်က္တြင္ ပင္ ယေန႔ညအား စခန္းခ်ရန္ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၾကသည္ ။ ရာသီဥတုက အာဖရိကတြင္ ေန႔လည္ ပူသေလာက္ ညဖက္အခ်ိန္တြင္ ေအးစက္ လာၿပီၿဖစ္၍ မီးပံုကို အရင္ဖိုရေလသည္ ။ ထင္းရွာသူကရွာ မီးဖိုသူကဖိုႏွင့္ သီတာပါလာေသာေၾကာင့္ စားေရး ေသာက္ေရးအတြက္ ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ တို႔အတြက္မပူရေတာ့ေပ ။ သီတာမွာ ပါလာေသာ အသားေၿခာက္မ်ားအား ကင္တန္ကင္ ၊ ခ်က္တန္ခ်က္ ႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနေလေတာ့သည္ ။ ထမင္းတစ္အိုးခ်က္ခန္႔ၾကာေသာအခါ လြန္စြာ ေမႊးပ်ံ႕ေသာ ဟင္းရနံ႕ မ်ား ထြက္ေပၚလာေလသည္ ။

ထိုသို႔ေသာ ဟင္းရနံ႕မ်ားက တစ္စံုတစ္ခုေသာ အႏၱရာယ္အား ဖိတ္ေခၚသကဲ့သို႔ ရွိသည္ကို ထိုစဥ္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မသိရွိခဲ့ၾကေပ ။

အပိုင္း (၆) ေမွ်ာ္......

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၄)

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၄)

ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္မွာကား ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာကတည္းက လိုင္စင္ႏွင့္ကိုင္ေသာ ေသနတ္တစ္လက္ ရွိရာ က်န္ ၄ လက္သာ ၀ယ္ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ကား ေၿခာက္ေတာင့္သာ ပစ္ခြင့္ရေသာ ေၿခာက္လံုးၿပဴးေသနတ္ကိုကား အား မရ၍ ႏွစ္သက္လွၿခင္းမရွိေပ ။ ထို႔ေၾကာင့္ Cape Town တြင္ ယခုမွ အသစ္ေပၚေသာ ၁ ေတာင္သာသာခန္႔ရွိ က်ည္အတြဲလိုက္ပစ္၍ ရေသာ အူဇီစတိုင္ႏွင့္ လိုအပ္လွ်င္ စႏိုက္ဘာကဲ့သို႔ Zoom ဆြဲ၍ ပစ္လို႔ရေသာ ေသနတ္တစ္မ်ိဳးအား ၀ယ္ခဲ့ေလသည္ ။ သီတာ ၊ ထြန္းလူ ႏွင့္ ညိဳေမာင္တုိ႔ အတြက္ မူကား ၄င္းတို႔ ႏွစ္သက္ေသာ ေသနတ္တစ္လက္ဆီ ေရြးခ်ယ္ကာ ၀ယ္ယူခဲ့ၾကေလသည္ ။ ထိုေန႔မွစ၍ Cape Town ၿမိဳ႔ရွိ ေသနတ္ ပစ္ေလ့က်င့္ေရးကြင္းသို႔ သြားကာေလ့က်င့္ၾကေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာမူ အပြဲပြဲႏႊဲလာဖူး၍ မခက္ခဲလွေသာ္လည္း ညိဳေမာင္ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔မွာမူ အၿပင္းအထန္ေလ့က်င့္ရေလသည္ ။ ထိုအေတာအတြင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ Ghost City ႏွင့္ပတ္သတ္၍ သတင္းမ်ား စံုစမ္းၾကရာ ေရေရရာရာ တိတိက်က် မသိရေပ ။ လူသူအ သြားအလာနည္းသကဲ့သို႔ Ghost City ဆိုေသာ အသံၾကားလွ်င္ အခ်ိဳ႔အာဖရိကသားမ်ားမွာ တီေကာင္ ကို ဆားႏွင့္ပက္သကဲ့သို႔ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ေၾကာက္ရြ႕ံသြားၾကေလေတာ့သည္ ။

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ဆက္လက္စံုစမ္းမေနၾကေတာ့ပဲ ကားငွားရန္အတြက္ ညေနေစာင္းတစ္ခုတြင္ Cape Town ရွိ Club Bar တစ္ခုသို႔ ထြက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ ဘားအတြင္းသို႔ေရာက္၍ စံုစမ္းေသာအခါ ေကာင္ တာမွလူက ေထာင့္က်က်တြင္ ထိုင္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္အား ညႊန္ၿပလိုက္ေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္မွာ ထိုလူဆီသို႔ သြားခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။

" မဂၤလာ ညေနခင္းပါမိတ္ေဆြ "

" မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ "

" ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္ကို ထိုင္ခြင့္ၿပဳပါခင္ဗ်ာ "

" ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ "

" ဒီလိုပါခင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားတစ္စီးငွားဖို႔ စံုစမ္းေတာ့ ေကာင္တာက ခင္ဗ်ားဆီကို လမ္းညႊန္လိုက္လို႔ပါ "

" ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ Willian လို႔ေခၚပါတယ္ ဒါနဲ႔ မိတ္ေဆြ တို႕က ဘယ္လို ကားမ်ိဳးငွား ခ်င္တာ လည္း "

" လူငါးေယာက္ေလာက္ဆန္႔တဲ့ ဂ်စ္ကားေလာက္ဆိုရပါၿပီ "

" ဘယ္ကိုသြားမွာလည္းခင္ဗ်ာ "

" Ghost City "

" ဗ်ာ "

Willian မွာ ထိုတစ္ခြန္းသာ ၿပန္ေၿပာႏိုင္ၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၂ ဦးအား ထူးဆန္းအံ့ၾသဟန္ၿဖင့္ စူးစိုက္ၾကည့္ ေနေလ သည္ ။

" ခင္ဗ်ားတို႔ ၂ ေယာက္က Ghost City ကို ဘာကိစၥနဲ႔သြားခ်င္ရတာလည္း "

" အင္းဖိတ္ေခၚမႈတစ္ခုနဲ႔ ေလ့လာေရးဆိုပါေတာ့ "

Willian ကား ေရွ႕မွ အရက္ခြက္အား ေမာ့လိုက္ၿပီး တုန္လႈပ္ေနေသာ စိတ္အား ေၿဖေဖ်ာက္ေနဟန္ရွိေလသည္ ။

ၿပီးမွ ၄င္းကထိတ္လန္႔ေသာေလသံၿဖင့္

" ဒီမယ္ ခင္ဗ်ားတို႔ ၂ေယာက္ Ghost City အေၾကာင္းမသိၾကေသးဘူးနဲ႔တူတယ္ အဲဒီၿမိဳ႔ဟာ တကယ္ေတာ့ မေကာင္း ဆိုး၀ါး သရဲတေစၧေတြေနတဲ့ၿမိဳ႕ဗ် ၿမိဳ႔နဲ႔ေတာင္မတူပဲ သုႆတစၿပင္လိုပဲ အဲဒီၿမိဳ႕ကသက္ရွိေတြဟာ လူရဲ႕ေသြးကို ေသာက္သံုးရမွ အသက္ရွင္တယ္လို႔ၾကားဖူးတာပဲ စူးစမ္းၿပီးသြားၾကတဲ့ လူေတြလည္းတစ္ေယာက္မွ ၿပန္ေရာက္ မလာခဲ့ဘူး ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း အဲဒီၿမိဳ႕ကိုေတာ့ မသြားပါနဲ႔ဗ်ာ တၿခားေနရာဆို ၾကိဳက္တဲ့ ေနရာကိုေၿပာပါ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လုိက္ပို႔ေပးပါ့မယ္ "

ဟုေၿပာေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၂ ဦးလည္း Ghost City ၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္အား တစြန္းတစ အရိပ္အေယာင္သိရၿပီမို႔ လြန္စြာ ေက်နပ္ ၀မ္းေၿမာက္သြားၾကေလေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္က

" ရပါတယ္ဗ်ာ ဘယ္ေလာက္အႏၱရာယ္မ်ားမ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေၾကာက္တတ္တဲ့ေသြးမပါပါဘူး ကၽြန္ေတာ္
တို႔က ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြပါ ခင္ဗ်ားသာ ကားငွားႏိုင္မငွားႏိုင္သာေၿပာပါ "

ထိုအခါ Willian မွာ လြန္စြာ အံ့ၾသသြားၿပီး

" ေအာ္ ၿမန္မာလူမ်ိဳးကိုး ခင္ဗ်ားဆို႔ ၿမန္မာေတြဟာ တယ္လည္းသတၱိေကာင္းၾကသကိုး အႏၱရာယ္မ်ား တဲ့ေန ရာကို ေတာင္သြားၿပီး စူးစမ္းခ်င္ၾကတယ္ ေကာင္းၿပီေလ က်ဳပ္ကလည္း ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕စိတ္ဓါတ္ကို ၾကား သိထားေလေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ခရီးကို မဖ်က္ေတာ့ပါဘူး ။ က်ဳပ္ကူညီႏိုင္တာ တစ္ခုရွိတယ္ ဒီ Cape Town ကေန မိုင္ ၇၀ ထိေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ဂ်စ္ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္ အဲဒီဟိုဖက္ေတာ့လမ္းက တအားၾကမ္းၿပီး ဖုန္းဆိုး ေၿမၿဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လိုမွ ကားဆက္သြားလို႔ မၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ အဲဒီမွာ ဘူတာရံုေဟာင္းနဲ႔ ရထားပ်က္ ေတြရွိတယ္ ။ အဲဒီရထားလမ္းေဟာင္းေတြကေန ဆက္သြားရင္ Ghost City ကိုေရာက္ႏိုင္ပါတယ္ .. ကဲ က်ဳပ္က ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ ကူညီႏိုင္မယ္ ဒါေတာင္ခင္ဗ်ားတို႔ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကို ၾကိဳက္လြန္းလို႔ပါ ..ကဲက်ဳပ္ ကို ခြင့္ၿပဳပါဦး ခင္ဗ်ားတို႔ ခရီးထြက္မယ္ဆိုရင္ သဘက္ခါေန႔လည္ က်ဳပ္ ဒီေနရာကေနေစာင့္ေနမယ္ "

ဟု ဆိုကာ Willan မွာ ဦးထုပ္ကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းကာ ဆိုင္အတြင္းမွ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လည္း တည္းခိုရာေနရာသို႔ ၿပန္လာၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းအား အဖြဲ႔သားမ်ားအား ေၿပာၿပၿပီးေနာက္ သဘက္ခါ ခရီးအတြက္ အေသးစိတ္တိုင္ပင္ၾကေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္ေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လည္း လိုအပ္မည္ဟု ထင္ရေသာ ရိကၡာေၿခာက္ႏွင့္ အၿခားပစၥည္းမ်ားအား ၀ယ္ယူရန္အတြက္ ညေနခင္း အခ်ိန္တြင္ ေစ်းသို႔ ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ သီတာ ၊ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၃ ဦးမွာ ေစ်းထဲတြင္ ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ရင္း လူစည္ကားေနခိုက္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္က တစ္လမ္း ၊ သီတာႏွင့္ လမ္းကြဲသြား ေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ လြန္စြာ စိုးရိမ္ပူပန္သြားကာ ကိုယ့္ေၿမကိုယ့္ေရမဟုတ္ေသာ ေဒသတြင္ ၿမန္မာမိန္းမ ပ်ိဳေလးအတြက္ စိုးရိမ္မိေလေတာ့သည္ ။ ေဒါက္ႏိုင္ေဇာ္ကား ညီမ၀မ္းကြဲအား လြန္စြာ စိတ္ခ်ယံုၾကည္ ေနဟန္ရွိကာ စိုးရိမ္မႈ လံုး၀မရွိပဲ မ်က္ႏွာမွာ တည္ၿငိမ္လွ်က္ရွိသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ေသြးေအး မႈကို သိၿပီးၿဖစ္၍ သီတာကိုသာ ေစ်းအတြင္း လိုက္လံရွာေဖြေနမိေတာ့သည ္။

အေတာ္အတန္ ရွာေဖြေန ၿပီးသည္ႏွင့္ လမ္းၾကားတစ္ခုအတြင္းသို႔ ေရာက္သြားေလေတာ့သည္ ။ ၿမင္ကြင္းကား စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ အၿပည့္ပင္ ။ လမ္းကား က်ဥ္းေၿမာင္းလွၿပီး သီတာအေရွ႔တြင္ ပိတ္ကား အရက္မူးရူးေနဟန္ရွိေသာ လူရမ္းကား ၃ ေယာက္ ။ အရက္ခိုးေ၀ေ၀ႏွင့္ ေဘာင္းဘီက်ပ္က်ပ္ႏွင့္ လွပေနေသာ သီတာအား မ်က္လံုး ကၽြတ္မတတ္စိုက္ၾကည့္ေနကာ သီတာအား ၀ိုင္းရံလုိက္ေပသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္က ေၿပး၍သြားမည္အၿပဳတြင္ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္က ကၽြႏ္ုပ္အား လွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး

" ထားလိုက္ပါ ကိုသက္တန္႔ Ghost City မွာ ဒီထက္မကတဲ့ အႏၱရာယ္ေတြၾကံဳေတြ႔ရမွာပါ ဒီဟာေလာက ္ကေတာ့ ထမင္းစားသေလာက္ပဲ ရွိမွာပဲ သီတာက ဘယ္လိုမိန္းကေလးမ်ိဳးလည္း ဆိုတာ မၾကာခင္ေတြ႔ရမွာပါ "

ဟုေၿပာေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏုိင္ေဇာ္ တားထား၍သာ ကၽြႏ္ုပ္မွာ မသြားရေသာ္လည္း သီတာအတြက္မႈ စိုးရိမ္ပူ ပန္မႈက ေလ်ာ့ပါးသြားၿခင္းမရွိေပ ။ လူရမ္းကား ၃ ဦးကား သီတာႏွင့္ နီးသထက္ နီးလာေပၿပီ ။

အပိုင္း (၅) ေမွ်ာ္....

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၃)

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၃)


ထို႔ေနာက္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ဆက္လက္၍

" အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ေရာက္ရင္ အေၾကာင္းၾကားပါ့မယ္ဆိုၿပီး ၿပန့္လာခဲ့တယ္ဗ် ..ဒီေတာ့ အခု ဒီပံု ကို ၾကည့္ၿခင္းအားၿဖင့္ Ghost City နဲ႔ Dr. Thomas ရဲ႕ၾကားမွာ လွိဳ႕၀ွက္ထူးဆန္းတဲ့ ဆက္ႏြယ္မႈ တစ္ခု ရွိရမယ္ ဗ် သူ႔ပံုဟာ Dracula တစ္ေကာင္ရဲ႕ပံုနဲ႔ တူမေနဘူးလား ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ သူ႔ဖိတ္ ေခၚခ်က္ အတိုင္း လိုက္သြားၿပီး စံုစမ္းၾကည့္ခ်င္တာပဲဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ စြန္႔စားခန္းေတြနဲ႔ ၿပည့္ႏွက္ ေနတာအမွန္ပဲဗ် ကိုသက္တန္႔ေရာ ဘယ္လို ထင္လဲ "

" အင္းဒီကိစၥက သာမန္ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူးဗ် ေနာက္ၿပီး Ghost City ဆိုတာက အာဖရိကကေန မိုင္ ၁၀၀ ေလာက္ ဆက္သြားရၿပီး ဒီၿမိဳ႕ေလးအေၾကာင္းကို လူေတြသိပ္မသိၾကဘူးဗ် ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ စြန္႔စာခန္း ေတြဖြင့္ ခ်င္ေန တာနဲ႔ အေတာ္ပဲေပါ့ဗ်ာ ဟဲဟဲ..ဒါနဲ႔ ဒီကညီမကေရာ "

" သီတာလား..သူလည္းလိုက္မယ္ဆိုၿပီး လိုက္ခဲ့တာပဲဗ်ာ ေနာက္ၿပီးသူက ေသြးေရာဂါဆရာ၀န္ဆိုေတာ့ ေဒါက္တာ ေသာမတ္စ္ရဲ႕ စမ္းသပ္မႈေတြကို လိုက္ေလ့လာခ်င္တယ္ ပူဆာေနတာနဲ႔ ေခၚလာခဲ့တာပဲဗ် ေနာက္ၿပီး သူပါရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္ကို စံုစမ္းေလ့လာတဲ့အခါပိုအက်ိဳးရွိႏုိင္ၿပီး သူ႔ အတြက္ လည္း မပူရဘူးဗ် သူက ကာရာေတးမွာ ခါးပတ္နတ္ခ်န္ပီယံေလဗ်ာ "

ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ေၿပာသၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ သီတာအား လွည့္ၾကည့္လုိက္ရာ သူမက ၿပံဳးၿပီးသာ ကၽြႏ္ုပ္အား စိုက္ၾကည့္ ေနေလသည္ ။ ဤမွ် ႏုနယ္ေခ်ာေမာေသာ မိန္းကေလး တစ္ဦးက ေယာကၤ်ားမ်ားႏွင့္ ရင္ေဘာင္ တန္းၿပီး အႏၱရာယ္ခရီးအား လိုက္မည္ဆိုေသာ အခါ ကၽြႏ္ုပ္မွာ သူမအတြက္စိုးရိမ္ၿပီး သိပ္ၿပီး မလိုက္ေစလိုလွေပ ။ ကၽြႏု္ပ္ ေတြးေနသည္ကို ေဒါက္တာ ႏုိင္ေဇာ္က ရိပ္မိသြားဟန္ၿဖင့္

" သူ႔အတြက္ေတာ့မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ ကိုသက္တန္႔ေရ သူ႔ရဲ႕ တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းရည္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ထက္ေတာ့ မညံ့လွဘူးဗ် ေနာက္ေတာ့ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္ ဒီေန႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ေဒါက္တာေသာမတ္စ္ကို ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ငါးေယာက္လာမယ့္အေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလိုက္ေတာ့မယ္ ၁ လအတြင္းမွာ သူ႔ဆီက ဗီဇာ ေရာက္လာ မွာပါ "

" ကဲ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ လည္း ဒီၾကားထဲ ခရီးထြက္ဖို႔ လိုအပ္တာေတြ ၿပင္ဆင္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ အခုေတာ့ ထမင္းစားလိုက္ၾကရေအာင္ လာဗ်ာ ထမင္းစားခန္းထဲသြားရေအာင္ လာညီမ "

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္က ဦး ေဆာင္ၿပီး ထမင္းစားခန္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ တပည့္ေက်ာ္ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔ ႏွစ္ဦး ခ်က္ၿပဳတ္ ထားေသာ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို စံုလင္စြာ ေတြ႔ရေလသည္ ။

" လာလာ ဆရာ ႏိုင္ေဇာ ္ဆရာ ကိုေမွ်ာ္ေနတာဗ် ဒီအတိုင္းၾကီး အိပ္လိုက္စားလိုက္နဲ႔ အေတာ္ကို ပ်င္းေနတာဗ် ဒီတစ္ခါ ေတာ့ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းပဲေပါ့ "

" ဟဲဟဲ ဒါေပါ့ ကြ ဒီတစ္ခါ ႏိုင္ငံၿခား ခရီးစဥ္သြားရမွာေလ အာဖရိက အထိဆိုပါဆို႔ "

" ဟာ ဟုတ္လား ဆရာ ပြၿပီပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးဘူး ဗ် အပီပဲ "

" အင္းဒီတစ္ခါေတာ့ အရင္တခါ လူသားစားကၽြန္းထက္ အႏၱရာယ္မ်ားလိမ့္မယ္ထင္တယ္ကြ "

" ဟဟ ဆရာတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရွိေနမွေတာ့ ေသမင္းနဲ႔ ေတာင္စစ္ခင္းရဲပါတယ္ဗ်ာ ကဲကဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ရာ ေတြ စားၾကပါဦးေနာ္ ဆရာသက္တန္႔လက္ရာေလာက္ေတာ့ ေကာင္းမွမဟုတ္ဘူး ဟီး သူက ေတာတြင္း စာဖိုမႈးေလ "

" ဟုတ္ပါ့ မင္းဆရာကေတာ့ ေတာထဲေရာက္ရင္ ရွိတာနဲ႔ ရေအာင္ခ်က္ၿပဳတ္တတ္တယ္ကြာ ကဲကဲ သီတာေရ ၀ေအာင္ စားေနာ ္ဘယ္သူ႔ကိုမွ အားနာစရာမလိုဘူး ဒါအကိုနဲ႔ ညီအကိုေတြပဲ "

" ဟုတ္ကဲ့ပါ အကို ႏိုင္ေဇာ ္အကို လည္း တစ္ခါတည္းစားေလ "

ဟု သီတာက ကၽြႏု္ပ္အား လွမ္းေၿပာလိုက္ရာ ကၽြႏ္ုပ္လည္းသူမေဘးတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္ေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ထမင္း စားေသာက္ရင္ း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ငါးဦးလည္း ခရီးစဥ္းအား အေသးစိတ္တိုင္ပင္ၾကေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ထမင္းစား ေသာက္ၿပီး သည္ႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္မွာ ေဒါက္တာေသာမတ္စ္အား ခရီးစဥ္ကို အင္တာနက္လိုင္းမွ အေၾကာင္း ၾကားရန္ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္ ။ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔ကား အိမ္တြင္ ခရီးထြက္ရန္အတြက္ ၀ယ္ရမည့္စာရင္းမ်ားကို ၿပဳစုေနေလေတာ့သည္ ။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ သီတာတို႔လည္း ၿခံ၀င္းထဲရွိ ခံုတန္းလ်ားေလးသို႔ စကားေၿပာရန္ ထြက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။ ေသခ်ာ စကားေၿပာၾကည့္ေသာအခါ သီတာမွာ လြန္စြာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လွၿပီး နက္ေမွာင္ေသာ မ်က္ခံုးႏွင့္ နီေထြးေသာ ႏွုတ္ခမ္းအစံုတို႔မွာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ရင္အား ၾကီးမားေလးလံေသာ အရာ၀ထၳဳ တစ္ခုႏွင့္ ထုႏွက္ေနသကဲ့လို႔ ရွိေနေလသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ေလာကတြင္ မိန္းမလွေလးေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရဘူးေသာ္လည္း သီတာကဲ့သို႔ ပစ္မ်ိဳးမွည့္မထင္ အလွမ်ိဳးေတာ့ ေတြ႔ဖူးၿခင္းမရွိေၾကာင္း ၀န္ခံရေပမည္ ။ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစားကလည္း တိုက္ခိုက္ေရးသမား တဦး ပီသစြာ သူ႔အခ်ိဳးႏွင့္သူ လြန္စြာ ၾကည့္ေကာင္းလွၿပီး အရပ္အေမာင္း အသားအရည္မွလည္း လြန္စြာ ပနံသင့္လွပလွ်က္ရွိေလသည္ ။ သူမႏွင့္စကား ေၿပာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ကၽြႏု္ပ္၏ ရင္မွာ တသိမ့္သိမ့္ တုန္လွ်က္ရွိေပ၏ ။ သူမွႏွင့္ တစ္ခရီးတည္း ခရီးရွည္သြားရမည္မွာ ကၽြႏု္ပ္အဖို႔ တစ္ဖက္က သူမအတြက္စိုးရိမ္မိသကဲ့သို႔ တစ္ဖက္ကလည္း ၾကည္ႏူးသာယာလွ်က္ရွိေပသည္ ။

" ဒါနဲ႔သီတာက အခုလို အႏၱရာယ္ မ်ားတဲ့ ခရီးကိုလိုက္မယ္ဆိုေတာ့ သီတာရဲ႕ ပိုင္ရွင္က ခြင့္ၿပဳရဲ႕လား "

ကၽြႏ္ုပ္၏ ေမးသံအဆံုးတြင္ သီတာဆိုေသာ မိန္းမေခ်ာေလးမွာ ကၽြႏ္ုပ္အား ၾကည့္ရင္း တသိမ့္သိမ့္ရယ္ ေမာေလေတာ့သည္ ။

" အကိုရယ္ အကိုက သိပ္ရိုးတာပဲေနာ္ သီတာမွာ ပိုင္ရွင္ရွိလား ေမးလည္း ရပါတယ္ ေနာ္ သီတာမွာ ဘယ္ခ်စ္သူ ရည္းစားပိုင္ရွင္မွမရွိပါဘူး ရွင္ အကို႔မွာသာ ဆရာ၀န္ေခ်ာေခ်ာေလးဆိုေတာ့ မိန္းကေလးေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္း လည္ေနမွာေပါ့ေနာ္ "

" အာ.. ဘယ္ကလာသီတာရယ္ အကိုက စြန္႔စားမႈေတြပဲ ၀ါသနာပါတာေလ ဒီေတာ့ အရင္ကေတာ့ ဒီလို ခ်စ္သူရည္း စားကိစၥေတြကို စိတ္မ၀င္စားပါဘူး "

" အရင္ကေတာ့ဆုိေတာ့ အခုေရာ "

" အင္း အခုေတာ့ မေၿပာတတ္ေသးဘူး စိတ္၀င္စားရေတာ့မယ္ထင္တယ္ "

ဟု ကၽြႏ္ုပ္ကေၿပာလိုက္ရာ သီတာ၏ ၿဖဴေဖြးသန္႔စင္ေသာ မ်က္ႏွာေလးမွာ ပန္းႏုေရာင္ေလးေတြသန္းသြားၿပီး ရွက္သြား ဟန္ၿဖင့္ေခါင္းငံု႔သြားေလရာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ရင္ထဲမွာလည္း ဗံု အလံုး တစ္ရာခန္႔တီးေနသကဲ့သို႔ တဒိန္း ဒိန္းရွိေနေလေတာ့သည္ ။

သို႔ႏွင့္ ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔အဖြဲ႔မွာ လိုအပ္ေသာ အကၤ်ီေဘာင္းဘီ ၊ ဓါးေၿမွာင္ ၊ ေရဘူး ၊ စသည္ တို႔အၿပင္ လိုအပ္သည္မ်ားကို အေသးစိတ္စီမံရေလေတာ့သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္တို႔ေရာက္ၿပီး ၃ ပတ္မွ် အၾကာ တြင္ေဒါက္တာေသာမတ္ထံမွကၽြႏ္ုပ္တို႔ငါးဦးအတြက္ Visa ေရာက္ရွိလာေလေတာ့သည္ ။ ဗီဇာ ေရာက္ၿပီး ေနာက္ငါးရက္ေၿမာက္ေန႔တြင္ ခရီးထြက္ရန္သတ္မွတ္လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ဤအေတာအတြင္း ေလယဥ္လတ္မွတ္ ႏွင့္ ညိဳေမာင္ထြန္းလူတို႔အတြက္ ပါ့စပို႔စ္ကိစၥအား စီမံရေလသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ႏွင့္ သီတာတို႔ ၃ ဦးမွာမႈ ပါ့စပို႔စ္မ်ားရွိၿပီးသားၿဖင္၍ မ်ားစြာ အခက္အခဲမရွိလွေပ ။ သို႔ႏွင့္ ရန္ကုန္အ ၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ၾကီးမွေန၍ အာဖရိကႏိုင္ငံ Cape Town ၿမိဳ႔အထိ ၾကီးၾကီးမားမား အခက္အခဲ တစ္စံုတစ္ ရာ မေတြ႔ခဲ့ရ၍ လမ္းခရီးစဥ္အား အေသးစိတ္ မေဖာ္ၿပေတာ့ေပ ။

ခရီးစဥ္တစ္ေလ်ာက္လံုး ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္စြာၿဖင့္ လာခဲ့ၾကရာ အႏၱရာယ္မ်ားေသာ ခရီးတစ္ခုအား သြားေနသည္ ႏွင့္မတူလွပဲ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာသည္ႏွင့္ပင္တူေပေတာ့သည္ ။ Cape Town ၿမိဳ႔သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တု႔ိခရီး စဥ္ကား အဆံုးသတ္ေလေတာ့သည္ ။ Ghost City သို႔သြားရန္ ကိုယ္ပိုင္ေမာ္ ေတာ္ယဥ္ၿဖင့္ သြားမွသာေရာက္ႏိုင္ေပေတာ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ Cape Town ၿမိဳ႔တြင္ လိုအပ္ေသာအရာမ်ားကို ၀ယ္ရင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖို႔လည္း လိုရမယ္ရ ေသနတ္တစ္လက္စီ ၀ယ္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ အာဖရိက ရွိ Cape Town ၿမိဳ႔ေလးတြင္ ေမွာင္ခိုေရာင္းခ်ေသာ လက္နက္ဆိုင္ အမ်ားအၿပားရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွင့္ အတူ လိုက္ေလာ သီတာမွာ ဂ်င္းပင္ ေဘာင္းဘီႏွင့္ ဂ်ာကင္ အကၤီ်ကို ၀တ္ဆင္ထားရာ လြန္စြာၾကည့္ေကာင္းလွေပသည္ ။

အပိုင္း (၄) ေမွ်ာ္.......

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၂)

 ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၂)





မနက္ခင္းအခ်ိန္ကား လြန္စြာ သာယာလွ်က္ရွိ၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ တပည့္ေက်ာ္ ၂ ဦးၿဖစ္ေသာ ညိဳေမာင္ႏွင့္ ထြန္း လူမွာမူ နံနက္ စာအတြက္ ေစ်းသြားသူကသြား ခ်က္ၿပဳတ္သူကၿပဳတ္၍ ၿပင္ဆင္လွ်က္ရွိေပသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း နံနက္တိုင္း ၿပဳလုပ္ေနက်ၿဖစ္ေသာ ကိုယ္လက္ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို စတင္ၿပဳလုပ္ေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔သည္ မႏုႆ လူသား စားကၽြန္းမွ ၿပန္လာၿပီးသည္ႏွင့္ ၿမန္မာၿပည္အႏွ႔ံ ဘုရားဖူး ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္ ။

(ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ မႏုႆ လူသား စားကၽြန္းအား မဖတ္ရေသးသူမ်ား ဤေနရာတြင္ဖတ္ပါ )

ထို႔ေနာက္ဘုရားစံုဖူးၿပီး၍ ယခု အိမ္တြင္နားေနသည္မွာ ၆ လေက်ာ္ခန္႔ပင္ရွိေနၿပီၿဖစ္၏ ။ စြန္႔စားမႈမ်ားကို ၀ါသနာ ထံုလွ ေသာ ကၽြႏ္ုပ္အဖို႔ အဆိုပါ အခ်ိန္ကာလမ်ားသည္ လြန္စြာ ပ်င္းရိၿငီး ေငြ႔ဖြယ္ေကာင္း ေၾကာင္း ၀န္ခံရေပမည္ ။ ထိုအ ခိုက္ ၿခံ၀တြင္ ကားရပ္သံၾကား၍ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ဂ်စ္ကားတစ္စီးေပၚမွ ဆင္းလာေသာ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ အား ၀မ္းေၿမာက္ဖြယ္ေတြ႔ရေလသည္ ။ အလို...ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ ေနာက္တြင္ လြန္စြာ ေခ်ာေမာလွပေသာ ၿမန္မာ လူမ်ိဳး ထဲတြင္ ရွာမွရွားေသာ အရပ္အေမာင္းႏွင့္ ၿဖဴ၀င္းႏုညက္ေသာ အသား အရည္ပိုင္ရွင္ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ဦးလည္း ပါလာ ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ထိုစဥ္က အဆိုပါမိန္းကေလးအား ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ခ်စ္သူ (သို႔မဟုတ္) ဇနီးဟု ေတြးထင္လုိက္မိကာ ကၽြႏ္ုပ္အား အေၾကာင္းမ ၾကားရ ေကာင္းလားဟု စိတ္ခုမိေသးေပသည ္။

" ဟာ ...လာဗ်ိဳ႕ ကို ႏိုင္ေဇာ္ အေဖာ္ပါလာတာလား ခင္ဗ်ားဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာင္အေၾကာင္းမၾကားဘူး "

" ဟိုက္ လုပ္ေတာ့မယ္ ကိုသက္တန္႔ကေတာ့ လာပါ အေပၚေရာက္မွ ေအးေဆးရွင္းၿပမယ္ဗ်ာ "

" ထြန္းလူေရ..ေ၀း..ထြန္းလူ..လာပါဦးဟ ဒီမွာ ပစၥည္းေတြ၀ိုင္းသယ္ေပးပါဦး "

" ဟုတ္ကဲ့ဆရာ လာပါၿပီ ဟာ...ဆရာႏိုင္ေဇာ္ဘယ္တုန္းကေရာက္လာတာလည္း လာမယ္ဆိုၾကိဳေၿပာေရာေပါ့ ကၽြန္ ေတာ္ တို႔ လာၾကိဳမွာေပါ့ဗ်ာ "

ဟုေၿပာလိုက္ၿပီး ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ ္ေနာက္မွ မိန္းမပ်ိဳအား ေတြ႔ၿမင္သြားကာ

" ဟာ ဆရာႏိုင္ေဇာ ္မိန္းမရသြားၿပီလားဗ် "

" အာ.. ဒီဆရာတပည့္ေတြကေတာ့ ေတြးပံုကေတာ့ တစ္ပံုစံတည္းခ်ည္းပဲ ကဲကဲ... အေပၚတက္ပါရေစဦး ေအး ေဆး ေပါ့ "

ဟု ဆိုကာ ၄င္း၏ လက္ဆြဲအိတ္ကို ဆြဲကာ အိမ္ေပၚသို႔ တက္သြားေလေတာ့သည္ ။

ဂ်စ္ကားေပၚမွ အိတ္မ်ားအား ထြန္းလူႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္က ၀ိုင္း၀န္းသယ္ခ်ေပးေလသည္ ။ ထိုစဥ္မိန္းမပ်ိဳေလးက ကၽြႏ္ုပ္အား ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ၿပံဳးၿပကာ

" ေဒါက္တာသက္တန္႔ထင္တယ္ အကိုႏိုင္ေဇာ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း ခဏခဏေၿပာပါတယ္ ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာ ပါတယ္ရွင္ "

" ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးပဲေခၚပါရပါတယ္ "

" ဒါဆို အကိုလို႔ပဲ ေခၚမယ္ေနာ္ "

" ဟုတ္ကဲ့အေပၚတက္ပါဦး"

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကား ေရခ်ိဳးခန္း၀င္ေနေပၿပီ ။ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ အဖို႔ ကၽြႏ္ုပ္၏ အိမ္ကား စားအိမ္ေသာက္အိမ္ပင္ ၿဖစ္ေနေခ်ၿပီ ။ (ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ အေၾကာင္း ကား စာ ဖတ္သူ မ်ား ယခင္စြန္႔ စားခန္းမ်ားတြင္ အတန္အသင့္ သိထားၿပီၿဖစ္၍ အက်ယ္မခ်ဲ႔ေတာ့ၿပီ ) မိန္းမပ်ိဳ ေလး ကား ထိုင္ခံုတြင္ ထုိင္ရင္း

" အစ္ကို ကၽြန္မနဲ႔ အကို ႏိုင္ေဇာ္ကို အထင္လြဲေနတယ္ထင္တယ္ အကိုႏိုင္ေဇာ္က ကၽြန္မရဲ႕ အကို ၀မ္းကြဲ ေတာ္ ပါတယ္ ကၽြန္မနာမည္က သီတာလို႔ ေခၚပါတယ္ အကို အခုအကို႔ဆီလာတာ ခရီးတစ္ခုထြက္ဖို႔အတြက္ပါ "

" ဟုတ္တယ္ကိုသက္တန္႔ေရ ဒီတစ္ခါေတာ့ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းပဲဗ် ဟဲဟဲ "

ဟုဆိုကာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကား ေရခ်ိဳးၿပီး၍ ထြက္လာေလသည္ ။ ထုိအခိုက္ ေစ်း၀ယ္ရာမွ ၿပန္လာေသာ ညိဳ ေမာင္ မွာ အိမ္ေပၚတက္လာၿပီး

" ဟာ ဆရာ ႏိုင္ေဇာ္ပါလာ းထင္ေတာ့ထင္သား လမ္းမွာ လူၾကံဳေတြက မင္းတို႔အိမ္ဧည့္သည္ေတြ ေရာက္ ေန တယ္ ဆိုတာ နဲ႔ ဟင္းစားေတာင္ပို၀ယ္ခဲ့ေသးတယ္ "

" ေကာင္းပါ့ကြာ ဒီတခါေတာ့ စြန္႔စားခန္းပါလာတယ္ဗ်ိဳ႕ "

" ၾကိဳက္ၿပီဗ်ာ ဒီအတိုင္းေနရတာ ပ်င္းလြန္းလို႔ ေသေတာ့မယ္ ဟဲဟဲ..ဟင္းသြားခ်က္လိုက္ဦးမယ္ ေနာ္ "

ဟုဆိုကာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသို႔ ၀င္သြားေလေတာ့သည္ ။ ဧည့္ခန္းတြင္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ ၊ သီတာႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၃ ဦးသာ လွ်င္ က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။

" ကိုသက္တန္႔ေရ ဒီတစ္ခါ ခရီးကေတာ့ ေဒသတြင္းမဟုတ္ဘူးဗ် အာဖရိကကို သြားရလိမ့္မယ္ "

" ဟုတ္လား ဆိုစမ္းပါဦးဗ် "

" အင္း ဒီအေၾကာင္းမေၿပာခင္ ဒါက ကၽြန္ေတာ့္ညီမ ၀မ္းကြဲသီတာတဲ့ သူက Haematologist (ေသြးေရာ ဂါေဗ ဒဆရာ၀န္) ေလ အခု ပါရဂူတန္းတက္ေနတယ္ ဒီလိုဗ်ာ ဟို တစ္ေခါက္ မႏုႆ လူသားစားကၽြန္းက လရလာတဲ့ သစ္ခြကို ကမၻာ့ရွားပါးစာရင္း၀င္ၿဖစ္ဖို႔ ႏိုင္ငံၿခားကို ကၽြန္ေတာ္ခရီးထြက္ခဲ့တယ္ ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံၿခား သား တစ္ဦးနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့တယ္ဗ် သူ႔နာမည္က Professor Dr. Thomas တဲ့ သူနဲ႔ေတြ႔တာကေတာ့ အဂၤလန္မွာပါ ..ဒါေပမယ့္ Dr.Thomas ေနတာကေတာ့ Cape Town နဲ႔ မိုင္ ၁၀၀ေလာက္ေ၀းတဲ့ Ghost City လို႔ေခၚတဲ့ ဒ႑ာရီ ဆန္ဆန္ ၿမိဳ႕ေလးမွာပဲဗ် ။ Cape Town ကေတာ့ အာဖရိကရဲ႕ အထင္ကရဲၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႕ေပါ့ဗ်ာ ။ အဲဒီ Ghost City ကေတာ့ လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတယ္လို႔ ဆိုရမယ္ဗ် Dr.Thomas နဲ႔စကားစပ္မိရင္း သူလည္း ေသြးေရာဂါ ေဗဒ ပါေမာကၡတစ္ဦးပဲဗ် Haematologist ေပါ့ဗ်ာ တီထြင္ပါရဂူဆိုပါေတာ့ သူကအခု Lukemia (ေသြးကင္ဆာ) ကိုႏိုင္တဲ့ နည္းကို တီထြင္ေနတယ္ဗ် သူ႔နည္းကေတာ့ Lukaemic cell ကိုသတ္ႏိုင္တဲ့ Virus တစ္ခုကို တီထြင္တာပဲဗ် အဲဒါနဲ႔သူက သူ႔ရဲ႕တီထြင္မႈကို လာေရာက္ေလ့လာဖို႔ ဖိတ္ေခၚ လိုက္တယ္ဗ် ဒီလိုနဲ႔သူနဲ႔ စကားလက္ဆံုက်ၿပီး သူသန္႔စင္ခန္းခဏထြက္သြားတယ္ဗ် ။ အဲဒီမွာ သူ႔ကုတ္ အကၤီ်ထဲကေန ဓါတ္ပံုတစ္ပံုထြက္က်လာတယ္ဗ် ေဟာဒီပံုပဲ ။



ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ပံုကို မသိမသာ အိတ္ထဲထည့္ထားလိုက္တယ္ ။ ေနာက္ေတာ့သူၿပန္လာၿပီး Ghost City ကို အလည္ လာမယ့္လူဦးေရကို Email ကေနပို႔ေပးပါတဲ့ ။ သူ Visa နဲ႔ ေလယဥ္လက္မွတ္လွမ္းပို႔လိုက္မယ္တဲ့ ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လည္း လာလည္ပါ့မယ္လို႔ ဂတိေပးလိုက္တယ္ဗ် အဲဒီေတာ့သူက ဆက္ဆက္ လာခဲ့ၾကဖို႔ အေၾကာင္း ကို ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးေတြကို စိုက္ၾကည့္ၿပီးေၿပာသြားတယ္ဗ် "

ဟုဆိုကာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ရွည္လွ်ားစြာ ရွင္းၿပၿပီး ေမာသြားဟန္ၿဖင့္ ေရတစ္ခြက္ေသာက္ေလသည္ ။

အပိုင္း (၃) ေမွ်ာ္.........။

ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။