(၅)
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ေရာက္ေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ခရီးထြက္ရန္ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို စတင္ ၀ယ္ယူေလေတာ့သည္ ။ လြယ္အိတ္ ၊ ဓါတ္မီး ၊ ဓါးေၿမွာင္ ၊ ေရဗူး ၊ ရိကၡာေၿခာက္ စသၿဖင့္ အကြက္ ေစ့ေအာင္၀ယ္ရေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ေနာက္သံုးရက္ခန္႔ၾကာေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ Death Island သို႔သြား ေသာ ခရီးကား စတင္ခဲ့ေပေတာ့သည္ ။ ကၽြႏု္ပ္၏ တပည့္ေက်ာ္ ထြန္းလူပါလိုက္ခ်င္သည္ ဆို၍ စုစုေပါင္း သံုးဦး စတင္ ခရီးထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဘုန္းၾကီးလမ္း ဆိပ္ကမ္းမွတဆင့္ ၿမိတ္ၿမိဳ႕သို႔ သေဘၤာၿဖင့္ လိုက္ပါခဲ့၏ ။ (စာေလးမည္စုိး၍ လမ္းခရီးအေၾကာင္း မေဖာ္ၿပေတာ့ပါ စာမ်က္နာခ်ဳံ႕ၾကစို႔) လမ္း ခရီး တေလ်ာက္ သေဘၤာေပၚတြင္ မိုးေကာင္းကင္ၿပာၿပာၾကီးႏွင့္ ၿမစ္ၿပင္ရွုခင္းမ်ားကို အေဖာ္ၿပဳ၍ စားလိုက္အိပ္ လိုက္ႏွင့္အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့၏ ။ေနာက္ သံုးရက္ၾကာေသာအခါ ၿမိတ္ကၽြန္းစုသို႔ ေရာက္ရွိေလသည္ ။ ၿမိတ္မွတဆင့္ ကိုကိုးကၽြန္း ၊ ထိုမွ တဆင့္ အက္ဒမန္ကၽြန္းသို႔ သြားေရာက္ခဲ့သည္ ။
အက္ဒမန္ကၽြန္းကား အေတာ္အ တန္ၾကီးမားေသာ ကၽြန္းၾကီးတစ္ကၽြန္းၿဖစ္ၿပီး ေရာင္းသူ၀ယ္သူမ်ားႏွင့္ စည္ကား လွ်က္ရွိသည္ ။ ေရွးယခင္က ႏွစ္ၾကီးအက်ဥ္းသားမ်ားကို တစ္သက္တစ္ကၽြန္းပို႔ရာ ၿဖစ္ၿပီး ကၽြန္းၾကီးကား စီးပြားရွာသူ မ်ားႏွင့္ လြန္စြာ စည္ကားလ်က္ရွိေပသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ခရီးစဥ္ကား အက္ဒမန္ကၽြန္းတြင္ဆံုးေလ၏ ။ Death Island သို႔ သြားရန္ မိုင္ ၆၀၀ မွ် လိုအုန္းေပမည္ ။ ကိုယ္ပိုင္ ေမာ္ေတာ္တစ္စင္း ဌားရမ္းရန္ စီစဥ္ရ ေပသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လည္း လိုအပ္ေသာ ရိကၡာမ်ား ၀ယ္ၿပီး စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုသို႔ ၀င္ခဲ့ၾက ေလသည္ ။ ဆိုင္ကား တရုတ္အစားအစာအစံုအၿပင္ ဘီယာ အရက္ အစံုရေသာ ဆိုင္ပင္ၿဖစ္သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လည္း ေဒါင့္က်က် စားပြဲတစ္၀ိုင္းသို႔ ၀င္ကာ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ၊ ၾကာဇံေၾကာ္ ၊ ကုန္းေဘာင္ၾကီးေက်ာ္ ၊ ယိုးဒယား ဟင္းခ်ိဳ ၊ အေခါက္ကင္ စသၿဖင့္ စံုေစ့ေအာင္ မွာယူစားေသာက္ၾကေလသည္ ။
ထိုအခိုက္ ရုတ္တရက္ ဆူညံေနေသာ ဆိုင္မွာ မီးကို ေရႏွင့္ ပက္လိုက္သည့္အလား ၿငိမ္သက္သြားေပေတာ့သည္ ။ ဆိုင္ထဲသို႔ ၀င္လာသည္ကား ပါးသိုင္းေမႊးထူလဗ်စ္ႏွင့္ ဗလေတာင့္ေတာင့္ ရုပ္ဆိုးဆိုး လူသံုးေယာက္ၿဖစ္၏ ။ ဦးေခါင္း တြင္လည္း ေကာင္းဘြိဳင္မ်ားေဆာင္းသကဲ့သို႔ ဦးထုပ္ကိုယ္စီေဆာင္းထားၾကေလသည္ ။ ဆိုင္ထဲသို႔ ၀င္လာ ၿပီးသည္ႏွင့္ သူတို႔၏ ဦးထုပ္မ်ားကို ခၽြတ္ကာ တစ္၀ိုင္းၿပီးတစ္၀ိုင္း မိုက္ေၾကးခြဲေလေတာ့သည္ ။
“ဟိုေကာင္ မင္းက ဘာၾကည့္တာလဲ.. ဘာလဲကြ မင္းက တို႔ဆက္ေၾကးေတာင္းတာကို မေက်နပ္လို႔လား မင္း.. မိုက္ခဲ သံုးေဖာ္ဆိုတာ မၾကားဖူးဘူးထင္တယ္”
“ မ...မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ .. ေပး..ေပးပါ့မယ္”
ၿမင္လိုက္ရေသာ ၿမင္ကြင္းကား ကၽြႏ္ုပ္၏ အေသြးအသားမ်ားကို ဆူပြက္ေစ၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္ကို ၾကည့္၍ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္က ၿငိမ္ေနေစရန္ မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲ ၿပ၏ ။ ဘာမဟုတ္သည့္ ကိစၥ တစ္ခုအတြက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ခရီးစဥ္ ၾကန္႔ၾကာ မွာစိုး၍ ၿဖစ္ဟန္တူ၏ ။ မၾကာမီ လူမိုက္သံုးဦးသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၀ိုင္းသို႔ ေရာက္လာၾကလသည္ ။
“ ေအာ္...ေဟာေဟာ...လူသစ္ေတြထင္တယ္..ကဲကဲ. ဆက္ေၾကးေလး မစပါဦး က်ဳပ္တို႔က ဒီကၽြန္းၾကီးကို ေစာင့္ ေရွာက္ေနရတဲ့ အတြက္ ေစာင့္ေရွာက္ခေပါ့ဗ်ာ ”
ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္အားၾကည့္လိုက္ရာ ၄င္းကားလြန္စြာ တည္ၿငိမ္လွေပ၏ ။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္း ေဆာင္ၿဖစ္ဟန္တူသူ၏ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးၾကားသို႔ စိုက္ၾကည့္ၿပီး လြန္စြာတည္ၿငိမ္ၿပတ္သားေသာ အသံၿဖင့္ ေၿပာေလသည္ ။
“ တၿပားမွမေပးႏိုင္ဘူး ကိုယ့္လူတို႔ ”
“ ဘာကြ...ဟ ဟ ဟ .. မင္းတို႔ ငါတို႔အေၾကာင္း မသိေသးဘူးထင္တယ္ ကဲ...သယ္ရင္းတို႔ေရ ပညာေလး ေပးလိုက္ၾကပါဦး ”
တစ္ဆိုင္လံုးကား အပ္က်သံပင္ၾကားရေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔အ ဖြဲ႔အား စိုးရိမ္ေနဟန္ၿဖင့္ ၀ိုင္းအံုၾကည့္ေနၾကေလသည္ ။ ထုိသူ၏ စကားပင္မဆံုးေသး ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဖြဲ႔ၾကားအား လူရိပ္တစ္ခု၀င္လာ၍ ထိုလူမိုက္သံုးေကာင္အား စတင္တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ထိုလူကား အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင ္ေမာင္း ေမာင္း ႏွင့္ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ကား အေတာ္သင့္သာ ရွိေလသည္ ။ လူမိုက္သံုးေကာင္ကား ကိုယ္ခံပညာကို စနစ္တ က် တတ္ကၽြမ္းထားဟန္တူ၏ ။ ဒီအတိုင္းဆက္သြားလွ်င္ သံုးေယာက္တစ္ေယာက္ ၿဖစ္၍ ပြဲက မလွ ေတာ့ေပ ။ ထို႔ေနာက္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကား လူ႔လက္ထဲမွ ခက္ရင္းကို ကိုင္၍ လွမ္းပစ္လုိက္ေလသည္ ။
“ ၀ွစ္”
“ ဒုတ္”
“ အား”
ခက္ရင္းကား လူမိုက္တစ္ဦး၏ ညာလက္ဖ်ံအား ထုတ္ခ်င္းေပါက္စုိက္၀င္ကာ နံရံ၌ စိုက္၀င္ေန၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ပြဲၾကာ ေနမည္စိုး၍ ထိုင္ေနရာမွထကာ လူဆိုးေခါင္းေဆာင္၏မ်က္ႏွာအား အားပါလွေသာ ကန္ခ်က္ၿဖင့္ ပြဲသိမ္းေပးလိုက္ေလသည္ ။ ေခါင္းေဆာင္ကား ေလာကၾကီးႏွင့္ ခတၱ အဆက္ၿပတ္သြားေလသည္ ။ က်န္တစ္ဦး ကား ကၽြႏ္ုပ္ကို ၾကည့္ကာ ေၾကာင္အမ္းအမ္း ၿဖစ္ေန၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုလူအနားသြားကာ ပခံုးကုိကိုင္၍ ေခါင္းခ်င္းတုိက္ခြဲလိုက္ေလ၏ ။
“ ခြပ္ ”
“ အား ”
ဟက္တက္ကြဲသြားေသာ သူ႔ဦးေခါင္းကို ကိုင္၍ လူမိုက္ၿဖစ္သူကား ေၾကက္လန္႔တၾကားၿဖင့္ ဆိုင္ၿပင္သို႔ ထြက္ေၿပး သြားေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ခက္ရင္းစိုက္ေနေသာ လူဆိုးအား လက္ရင္းဆြဲႏွုတ္လိုက္ကာ
“ ကဲ.. မင္းရဲ႕ အေဖာ္ကိုေခၚသြား ေနာက္တစ္ခါ မိုက္ခဲသံုးေဖာ္ဆိုတဲ့ အသံကို မၾကားခ်င္ဘူး ”
ဟု ေၿပာလိုက္ရာ ထိုသူႏွစ္ဦးလည္း တခ်ိဳးတည္း လစ္ေၿပးသြားေလေတာ့သည္ ။ ဆိုင္တစ္ဆိုင္လံုးရွိ ကၽြႏ္ုပ္ တို႔အား ၀ိုင္းၾကည့္ေနေသာလူမ်ားက ၀ိုင္း၍ လက္ခုပ္တီးၾကေလသည္ ။ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ေပါက္ေဖာ္ၾကီးက ကၽြႏ္ုပ္ တို႔ အနီးသို႔လာကာ
“ ေအာင္မီေလး..ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဆီရာတို႔ရယ္ ဒီေကာင္ေတြ ၀ဆိုင္မွာ မိုက္ေၾကးခြဲေနတာၾကာၿပီ ၀လည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္လို႔ ၿငိမ္ေနရတာ အခုေတာ့ ဒီေကာင္ေတြရန္က ေအးသြားၿပီ ဆီရာတို႔ၾကိဳက္သေလာက္စားၾကပါ ၀ေကၽြးပါ့မယ္ ”
“ ရပါတယ္ ေပါက္ေဖာ္ၾကီးရယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုက္ဆံေပးပါ့့မယ္ လူလူခ်င္း အႏိုင္က်င့္တာ ၿမင္ရင္ေတာ့ ၀င္ကူ ရမွာပဲဗ်ိဳ႔”
ဟု ေၿပာလိုက္ေလသည္ ။
ထုိ႔ေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္သည္ လူစိမ္းအနီးသို႔ သြားကာ
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၀င္ၿပီး ကူညီတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ လာပါ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းေကၽြးပါရေစ ”
“ ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ညိဳေမာင္လို႔ေခၚပါတယ္ ဒီေကာင္သံုးေကာင္ကို ၾကည့္မရတာ ၾကာ ၿပီဗ် ဒီကၽြန္းေပၚမွာ ဒီေကာင္ေတြ မိုက္ေၾကးခြဲေနတာ ၾကာၿပီ ဒီေန႔ေတာ့ ၾကည့္မရတဲ့အဆံုး ၀င္တြယ္ရတာပဲ ”
ဟုေၿပာေလသည္ ။ ညိဳေမာင္ကား စကားေၿပာၾကည့္ေသာအခါ စိတ္ရင္းေကာင္းၿပီး ေဖာ္ေရြ သူၿဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရေလ၏ ။
“ ကၽြန္ေတာ္က အရင္က ၿမိတ္ကၽြန္းစုက ခမယ္ေသာင္ ဆိုတဲ့ ရြာေလးမွာေနတာပါ အရင္ကေတာ့ တံငါအလုပ ္ေပါ့ဗ်ာ အခုေတာ့ ၾကီးပြားခ်င္လို႔ ဒီကၽြန္းေပၚမွာ စီးပြားလာရွာတာပါ အခုေတာ့ ရရ စားစားပါပဲဗ်ာ ဒီကၽြန္းကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထိမ္းႏိုင္မွ တန္ကာက်တာ မိန္းမ ၊ အရက္ ၊ ေလာင္းကစား အိုဗ်ာ မေကာင္းတာမွန္သမွ် အကုန္ရတယ္ဗ်ိဳ႕ ”
“ အင္း ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းကေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ ဒါနဲ႔ ေငြေရာ အေတာ္စုမိေနၿပီလားဗ် ” “ အခုမွ စစုတုန္း ရွိပါေသးတယ္ဗ် ”
“ အင္း ဒီလိုဆို အေတာ္ပဲ အရင္ဆံုးကၽြန္ေတာ္အရင္မိတ္ဆက္ေပးပါ့မယ္ ေဟာဟိုက ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ပါ အထူးကု ဆရာ၀န္ေပါ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေသအတူ ရွင္မကြာ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ ဒါက ကၽြန္ေတာ့္ တပည့္ ထြန္းလူတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ေဒါက္တာ သက္တန္႔ပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ခရီးတစ္ခုထြက္လာတာပါ ခင္ဗ်ား စိတ္၀င္စား ရင္ေတာ့ေၿပာၿပပါ့မယ္ ”
“ ဟုတ္ကဲ့ ေၿပာပါဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္၀င္စားပါတယ္ ဒါနဲ႔ ဒီကၽြန္းမွာ ေသာင္တင္ေနမယ့္အတူတူ ဆရာတို႔ အဆင္ေၿပ မယ္ဆိုရင္ အဲဒီခရီးကို ကၽြန္ေတာ္ပါ တခါတည္း လိုက္ပါရေစ ”
ဟုခြင့္ေတာင္းေလသည္ ။ ( ညိဳေမာင္ကား ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ႏွစ္ဦးအား ဆရာ၀န္မွန္းသိသည္ႏွင့္ ဆရာဟုသာ သံုးႏွဳန္း ေခၚေ၀ၚေလေတာ့သည္ ) ကၽြႏ္ုပ္လည္း ခရီးစဥ္အား အၾကမ္းဖ်င္းရွင္းၿပၿပီး လူနည္းေနသည္က တေၾကာင္း ေၾကာင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ႏွင့္တိုင္ပင္ၿပီး ညိဳေမာင္အား လက္ခံလိုက္ေလသည္ ။
“ အင္း ဆရာတို႔ေၿပာတဲ့အေၾကာင္းေတြကေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာေတြပါပဲ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ မရဏကၽြန္း ဟာ တကယ္ရွိပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္အဖိုးေၿပာတာၾကားဖူးပါတယ္ အဲဒီကၽြန္းေပၚမွာ အသားစားသတၱ၀ါေတြနဲ႔ ထူးဆန္းတဲ့ ၿဖစ္ရပ္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလို စြန္႔စားရတဲ့ ခရီးကို အရမ္း၀ါသနာပါတယ္ဗ် အခုလို လိုက္ခြင့္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ ”
ဟုေၿပာေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို ၿမိန္ယွက္စြာ စားသံုးၾကေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က
“ အ၀စားထား ကိုသက္တန္႔ေရ.. ဒါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဆင္ေၿပေၿပ အစားအေသာက္ေကာင္းစားရတဲ့ ေနာက္ဆံုး ထမင္း၀ိုင္းလည္း ၿဖစ္ႏုိင္တယ္ဗ် ”
ဟုေၿပာေလသည္ ။ထိုစကားသည္ ေနာင္တခ်ိန္တြင္ ေသြးထြက္ေအာင္မွန္ခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရေပေတာသည္ ။
အပိုင္း (၃) ေမွ်ာ္....
စာေရးသူ.....သက္တန္႔ခ်ိဳ (၂၅ ဧပရယ္ ၂၀၁၀)
ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။
No comments:
Post a Comment