ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၁)

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ေသြးဆာေနေသာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ (အပိုင္း ၁၁)



ထိုသို႔ ေၿပာဆိုၿပီးသည္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္းေသနတ္ၿဖင့္ က်ီးကန္းအုပ္ထဲသို႔ တရစပ္ဆြဲခ်လိုက္ေလသည္ ။

“ ဒက္.....ဒက္.....ဒက္”

“ အာ..အာ...”

ေသနတ္သံေၾကာင့္က်ီးကန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လန္႔ၿဖန္႔ၿပီး အေ၀းသို႔ ၿပန္ေၿပးၾကကုန္၏ ။ ေသနတ္ က်ည္ဆံ ႏွင့္ထိေသာ က်ီးကန္း ၂ ေကာင္ ၃ေကာင္ခန္႔မွာ ေၿမၿပင္သို႔ ၿပဳတ္က်လာေလသည္ ။

“ သီတာ ..ေၿပးေၿပး...လမ္းၾကားထဲေရာက္ေအာင္ေၿပး ”

ဟုေအာ္ဟစ္ရင္းကၽြႏ္ုပ္လည္း လမ္းၾကားထဲသို႔ အေၿပးလိုက္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ သို႔ေသာ္က်ီးကန္းတစ္ေကာင္မွာ ေဒါသတၾကီးၿဖင့္ သီတာ့ေနာက္သို႔ ထိုးလိုက္သြားသည္မွာ မွီလုမွီခင္ၿဖစ္ေနေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ က်ည္ဆံလည္းကုန္သြားၿပီၿဖစ္၍ ေၿခတစ္ဖက္ရွိ အိတ္ထဲတြင္ ထည့္ထားေသာ ဓါးေၿမွာင္ၿဖင့္ လွမ္းပစ္ လိုက္ ေလသည္ ။ ဓါးေပါက္အားကၿပင္းလွေသာေၾကာင့္ က်ီးကန္းကလည္း ထိုးဆိတ္ရအၿပဳ ဓါးဖ်ားတြင္ ေစြ႔ကန ဲပါသြားကာ အုတ္နံရံတြင္သြားစိုက္ေနေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဓါးေၿမွာင္ကိုၿပန္ႏွုတ္ၿပီး သီတာ့လက္ကို ဆြဲကိုင္ ရင္း ေၿပးထြက္ခဲေလေတာ့သည္ ။ အေတာ္ခပ္လွမ္းလွမ္းေၿပးၿပီးေသာအခါ ထံုးစံအတိုင္း ေရွ႕တြင္ ကာဆီး ေနသည္က ယိုင္တိုင္တိုင္ၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဆီ လွမ္းလာေနေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္ ငါးေကာင္ ။

ကၽြႏ္ုပ္ကေၿပးႏွုန္းေလ်ာ့လိုက္ေသာ္လည္း သီတာမွာ ဆက္၍ ေၿပးသြားၿပီး ေဘးတစ္ဖက္ရွိအုတ္နံရံအား ေၿခေထာက္ ႏွင့္ကန္ကာ ေရွ႕ဆံုးရွိ ေသြးစုပ္ေကာင္၏ မ်က္ႏွာအား လွမ္းကန္ထည့္လိုက္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပင္ လွပေသာကာရာေကးတိုက္ကိုက္မ်ားက ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ားအား ဖရိုဖ ရဲၿဖစ္သြားေစ၏ ။ ထိုအခိုက္ သီတာ့ေနာက္တြင္ သီတာ့ပခံုးအား လွမ္းကိုင္လိုက္ေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္ တစ္ေကာင္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္းပူထူသြားကာ

“ သီတာ..ေနာက္မွာ....”

ဟု ေအာ္ေၿပာလိုက္သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေအာ္သံမဆံုးမီမွာပင္ သီတာ၏ အားပါလွေသာ ေနာက္လွန္ကန္ခ်က္က ေသြးစုပ္ေကာင္၏ ခ်က္ေကာင္းဆီသို႔ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္ကား ၿပန္မထႏိုင္ေတာ့ေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း သီတာ အနားသို႔သြားကာ

“ သီတာရယ္ အကို သြားၿပီး တိုက္ခိုက္မွာေပါ့ ဘာလို႔သြားရတာလည္း စိတ္ပူလိုက္ရတာ ”

“ ေအာ္..အကိုရယ္ အကိုနဲ႔ၿပန္ေတြ႔ကတည္းက အားေတြရွိေနပါၿပီ အကိုနဲ႔မေတြ႔ခင္တုန္းကလည္း ေသြးစုပ္ ေကာင္ ေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ ညီမတိုက္ခိုက္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ မပူပါနဲ႔ေနာ္ ”

ဟု ကၽြႏ္ုပ္အား ၿပံဳးၿပရင္းေၿပာေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ထိုလမ္းၾကားထဲမွ ဆက္လက္ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး အိမ္ နံပါတ္အစဥ္လိုက္အတိုင္း လိုက္၍ရွာေဖြေရာ သိပ္ေတာ့ခက္ခဲလွၿခင္းမရွိေပ ။ နာရီအနည္းငယ္မွ် လွည့္ပတ္ရွာ ေဖြၿပီးေနာက္ AD 1181 ဟူေသာ တိုက္ပ်က္ၾကီးေဘးတြင္ တိုက္အိမ္ဟူ၍ မရွိေတာ့ပဲ လူတစ္ရပ္ ခန္႔ၿမင့္ေသာ ၿမက္ရိုင္းအုပ္ၾကီးသာေတြ႔လိုက္ရေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ထိုၿမက္ရိုင္း အုပ္ၾကီး အတြင္းသို႔ တိုး၀င္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ ၿမက္ရိုင္းပင္မ်ား အၾကားသြားလာေနၾကေသာ ေၿမြအနည္းငယ္ႏွင့္ ကင္းၿမီးေကာက္အနည္းငယ္မွအပ ထူးၿခားေသာအႏၱရာယ္မ်ားအား ေတြ႔ရွိခဲ့ရၿခင္းမရွိေပ ။ ကြမ္းတရာ ညက္ခန္႔ေလ်ာက္ၿပီးေသာအခါ ရုတ္တရက္ေရွ႕တြင္ ဘြားကနဲေပၚလာေသာ ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ အံ့ၾသမွင္ သက္သြားမိၾက၏ ။ လြန္စြာၾကီးမားက်ယ္ၿပန္႔ေသာ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းၾကီးတစ္ခုပင္ ။

ထိုခ်ိဳင့္၀ွမ္းၾကီးအလယ္တြင္ကား ခန္႔ထည္လွေသာ ရဲတိုက္ၾကီးတစ္ခုက ထီးထီးၾကီးတည္ရွိေနေလသည္ ။ ဤရဲတိုက္ၾကီးကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ရွာေဖြေနေသာ AD 1182 ပင္ၿဖစ္ေပေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အေၿခအေနကို ခဏေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ခ်ိဳင့္၀ွမ္းၾကီးအတြင္းသို႔ ဆင္းခဲ့ၾကေလေေတာ့သည္ ။ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းဆီသို႔ အေတာ္မ်ား မ်ားဆင္းၿပီးေနာက္ ရဲတိုက္ၾကီးေရွ႕မွ လႈပ္ရွားမႈအားေတြ႔လိုက္ရ၍ ကၽြႏ္ုပ္မွာ သီတာအား၀ပ္ေနရန္ အခ်က္ၿပ လိုက္၏ ။ အခ်ိန္ကားညေန ငါးနာရီေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီၿဖစ္သၿဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္သည္ ပီၿပင္လွၿခင္းေတာ့မရွိလွေပ ။ ပတ္၀န္းက်င္ကို မ်က္စိက က်င့္သားရေတာ့မွ ေသခ်ာၾကည့္မိကာ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ တစ္ခ်ိန္က လမ္းၾကားထဲတြင္ သူေသကိုယ္ေသတိုက္ခိုက္ခဲ့ရေသာ သတၱ၀ါၾကီးတစ္ေကာင္ၿဖစ္ေနေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဤသတၱ၀ါၾကီးအား ထြက္၍ တိုက္ခိုက္လွ်င္ ရဲတိုက္အတြင္းသို႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေရာက္ရွိလာေၾကာင္းအသိေပးလိုက္သလို ၿဖစ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ သတၱ၀ါၾကီးအား တိတ္တဆိတ္ႏွိမ္ႏွင္းႏိုင္ရန္ နည္းလမ္းအားစဥ္းစား ေနမိေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လက္ထဲမွေသနတ္အား ၿဖဳတ္၍ စစ္ေဆးၾကည့္ရာ ကၽြႏ္ုပ္ ခန္႔မွန္းသည့္အတိုင္းပင္ စႏိုက္ဘာ က်ည္ဆံ ၈ ေတာင့္က်န္ေနေသးေၾကာင္း ၀မ္ေၿမာက္ဖြယ္ရာ ေတြ႔ရေလသည္ ။ အူဇီက်ည္ဆံမ်ားမွာမူ ကုန္သြားၿပီၿဖစ္၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ Zoom ဆြဲကာ သတၱ၀ါၾကီးဆီသို႔ ခ်ိန္လိုက္ ေလေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ သတၱ၀ါေကာင္၏ ဦးေႏွာက္ေနရာသို႔ မွန္းကာ ခလုတ္အား ဆြဲခ်လိုက္ ေလေတာ့ သည္ ။ တိုးညွင္းစြာ ထြက္ေပၚလာေသာ ေသနတ္က်ည္ဆံသံႏွင့္အတူ သတၱ၀ါေကာင္ကား လဲက်ၿငိမ္ သက္သြား ေပေတာ့သည္ ။ ထိုအခါမွ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွစ္ဦးလည္ းရဲတိုက္ၾကီးဆီသို႔ တၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း ခ်ဥ္းကပ္ လာခဲ့ေတာ့သည္ ။ ရဲတိုက္တံခါးၾကီးကား ေစ့ထားဟန္ရွိၿပီး အတြင္းပိုင္း၌ မီးေရာင္မွိန္ ၿပၿပသာ ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တံခါးမၾကီးအား သတိၾကီးစြာ ထား၍ ဖြင့္လိုက္ေလသည္ ။

“ က်ီ....”

တံခါးမၾကီးပြင့္သြားသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္

“ ဟား...ဟား...ဟား.... Ghost City မွၾကိဳဆိုပါတယ္ေမာင္ရင္တို႔ ”

ဟူေသာ ေၿခာက္ၿခားဖြယ္အသံၾကီးအား ၾကားလိုက္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေထာင္ေခ်ာက္မိသြားၿပီ ၿဖစ္မွန္း သတိထားမိလိုက္၏ ။ ဧည့္ခန္းအတြင္း၌ ေတြ႔ၿမင္လိုက္ရေသာ ၿမင္ကြင္း ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္သီတာမွာ လြန္စြာ အံ့ၾသ၀မ္းသာသြားၾကေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ ၊ ညိဳေမာင္ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔ သံုးဦးအာ းအတူတကြ ေတြ႔ရွိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ပင္တည္း ။ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္မွာ ကၽြႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြသံုးဦးအား လက ္ၿပန္ၾကိဳး တုပ္ေႏွာင္လွ်က္ ေတြ႔လိုက္ရၿခင္းပင္ၿဖစ္၏ ။

“ ၀င္လာခဲ့ၾကပါေမာင္ရင္တို႔ ဟား....ဟား....ဟား..ဒီႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေဒါက္တာသက္တန္႔နဲ႔ သီတာဆိုတဲ့ မိန္းကေလးၿဖစ္မယ္ထင္တယ္ တယ္လည္းတိုက္ရည္ခိုက္ရည္ေကာင္းၾကသကိုး အခုခ်ိန္ထိ အသက္ ရွင္ေန ၾကေသး တယ္ဆိုေတာ့ ကဲကဲ ထိုင္ၾကပါဦး ”

ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား လွမ္းေၿပာလိုက္ေသာ Professor Dr. Thomas အား လွမ္း၍ ေတြ႔လိုက္ရေလေတာ့သည္ ။


အပိုင္း (၁၂) ေမွ်ာ္......။


ခ်မ္ေျမ့ (ေကာင္းကင္ေကာင္ေလးမ်ားအဖြဲ႕) ေလ့လာမိသမွ်၊ စုစည္းမိသမွ် မွ်ေ၀ျခင္းတစ္ခုဟာလည္း ေစတနာတစ္ခုပါ....။